INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 08 marca 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty wdowiej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 marca 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty wdowiej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest rencistką, pobiera rentę wdowią (górniczą) po zmarłym mężu. W Niemczech przebywała z mężem od 1989r. W sierpniu 1995r. zmarł mąż wnioskodawczyni. Renta wdowia została przyznana wnioskodawczyni decyzją z dnia 16 stycznia 1996r. przez niemiecką ubezpieczalnię emerytalną Knappschaft-Bahn-See. Do lipca 2007r. wnioskodawczyni mieszkała w Niemczech na stałe i tam pobierała rentę. Ponieważ jest osobą schorowaną była zmuszona wrócić do Polski. Wymeldowała się z pobytu stałego w Niemczech, opuściła mieszkanie, zawiadomiła o tym fakcie tamtejszą ubezpieczalnię i na stałe zameldowała się u swojej córki w Polsce. Wnioskodawczyni posiada 2 obywatelstwa. Zgłosiła wniosek o pobieranie renty w Polsce do ZUS. Renta została przyznana wnioskodawczyni od lipca 2007r. Przez dwa lata wnioskodawczyni nie otrzymywała renty z ubezpieczalni niemieckiej. Dopiero 06 lipca 2009r. wnioskodawczyni dostała zawiadomienie o wznowieniu przez niemiecką ubezpieczalnię emerytalną renty z nadpłatą od 01 sierpnia 2007r. Nadpłata został przelana na konto i wynosiła 83.853,96 zł. Od tego momentu bank pobiera podatek. Za rok 2009 kwota ta wynosi 21.923,00 zł. Wnioskodawczyni wskazała, iż jest to udokumentowane w PIT-11 wystawionym przez bank spółdzielczy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy bank słusznie pobiera podatek...
2. Zdaniem wnioskodawczyni renta niemiecka jest zwolniona w Polsce z opodatkowania.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W myśl art. 4a tej ustawy przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003r. (Dz. U. z 2005 Nr 12, poz. 90) określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Stosownie do art. 4 ust. 2 umowy jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,
3. jeżeli osoba przebywa zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,
4. jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę kwestię w drodze wzajemnego porozumienia.
   
   

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z treści wniosku wynika, że wnioskodawczyni jest rencistką, pobiera rentę wdowią (górniczą) po zmarłym mężu. W Niemczech przebywała z mężem od 1989r. W sierpniu 1995r. zmarł mąż wnioskodawczyni. Renta wdowia została przyznana wnioskodawczyni decyzją z dnia 16 stycznia 1996r. przez niemiecką ubezpieczalnię emerytalną Knappschaft-Bahn-See. Do lipca 2007r. wnioskodawczyni mieszkała w Niemczech na stałe i tam pobierała rentę. Ponieważ jest osobą schorowaną była zmuszona wrócić do Polski. Wymeldowała się z pobytu stałego w Niemczech, opuściła mieszkanie, zawiadomiła o tym fakcie tamtejszą ubezpieczalnię i na stałe zameldowała się u swojej córki w Polsce. Wnioskodawczyni posiada 2 obywatelstwa. Zgłosiła wniosek o pobieranie renty w Polsce do ZUS. Renta została przyznana wnioskodawczyni od lipca 2007r. Przez dwa lata wnioskodawczyni nie otrzymywała renty z ubezpieczalni niemieckiej. Dopiero 06 lipca 2009r. wnioskodawczyni dostała zawiadomienie o wznowieniu przez niemiecką ubezpieczalnię emerytalną renty z nadpłatą od 01 sierpnia 2007r. Nadpłata został przelana na konto i wynosiła 83.853.96 zł. Od tego momentu bank pobiera podatek. Za rok 2009 kwota ta wynosi 21.923.00 zł. Jest to udokumentowane PIT-11 wystawionym przez bank spółdzielczy.

W związku z powyższym należy uznać, że od lipca 2007 roku, wnioskodawczyni posiadała miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i tym samym podlegała obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 18 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (Polska) z drugiego Umawiającego się Państwa (Niemcy), podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie (Polska).

Natomiast zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie (Polsce) z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa (Niemcy), podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie (Niemcy).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż emerytury i renty otrzymywane z Niemiec, wypłacane osobom mającym miejsce zamieszkania w Polsce podlegają opodatkowaniu w Polsce. Wyjątek dotyczy jednak sytuacji gdy świadczenia (płatności) są wypłacane z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Republiki Federalnej Niemiec, bowiem wówczas stosownie do ww. art. 18 ust. 2 umowy płatności takie podlegają opodatkowaniu tylko w państwie źródła tj. w Niemczech.

Niemieckie ustawowe ubezpieczenie społeczne składa się z pięciu działów:

• ustawowe ubezpieczenie na wypadek bezrobocia,
• ustawowe ubezpieczenie emerytalne,
• ustawowe ubezpieczenie zdrowotne,
• ustawowe ubezpieczenie od następstw wypadków oraz
• ustawowe ubezpieczenie pielęgnacyjne.
  
  

Świadczenia pochodzące z tych pięciu działów mogą mieć formę zasiłków jednorazowych lub bieżących świadczeń stałych. Niemniej jednak, wyłączne prawo do opodatkowania w Niemczech dotyczy zarówno bieżących stałych świadczeń, jak i jednorazowych zasiłków pochodzących ze wszystkich ww. działów ustawowego ubezpieczenia.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że renta wdowia wypłacona w 2009r., jeżeli wypłacona jest z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec, to zgodnie z art. 18 ust. 2 umowy z dnia 14 maja 2003r. w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku nie podlega opodatkowaniu w Polsce. W takiej sytuacji płatnik (bank) nie powinien od tych należności pieniężnych pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.