INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2009r. (data wpływu do tut. Biura 19 listopada 2009r.), uzupełnionym w dniu 28 stycznia 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia pełnej kwoty amortyzacji do kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2009r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia pełnej kwoty amortyzacji do kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 20 stycznia 2010r. znak IBPBI/2/423-1423/09/PP wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek został uzupełniony w dniu 28 stycznia 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność w zakresie dostarczania wody i odbioru ścieków. W ramach tej działalności konieczne jest czyszczenie sieci zarówno kanalizacyjnej jak i wodociągowej. W celu usprawnienia pracy jak i zwiększenia skuteczności czyszczonych sieci spółka zakupiła samochód do inspekcji telewizyjnej kanałów. Samochód został zakupiony zgodnie z ustawą o zamówieniach publicznych. W specyfikacji istotnych warunków zamówienia samochód został wyceniony razem z wyposażeniem i tak też została wystawiona faktura VAT.

Dane techniczne samochodu:

1. marka samochodu - Fiat Ducato van
2. rodzaj pojazdu - samochód ciężarowy
3. rok produkcji - 2007
4. liczba miejsc - 3 z przodu
5. masa własna - 1985 kg
6. masa całkowita - 3000 kg
7. dopuszczalna ładowność - 1090 kg
   
   

W przedmiotowym samochodzie przed dopuszczeniem go do rejestracji dokonano zmian. Na stałe zamontowano wyposażenie do telewizyjnego monitoringu sieci. W związku ze zmianami dokonanymi w samochodzie Okręgowa Stacja Kontroli Pojazdów wydała zaświadczenie, w którym stwierdziła, że jest to samochód specjalny.

Dane techniczne po dokonaniu zmian:

1. rodzaj pojazdu - 99 specjalny
2. podrodzaj - 02 furgon
3. przeznaczenie - 703 operacyjny służby MZK ITP
4. masa własna - 2285 kg
5. dopuszczalna masa całkowita - 3000 kg
   
   

Samochód został zarejestrowany w listopadzie 2007 roku jako samochód specjalny do czyszczenia kanalizacji.

Spółka w oparciu o przepisy obowiązujące w 2007 roku dotyczące pojazdów specjalnych odliczyła 6.000 zł podatku naliczonego ponieważ w art. 86 ust 4 pkt 5 nie był wymieniony samochód z tym przeznaczeniem, spółka nie odlicza również podatku naliczonego od zakupionego do niego paliwa.

Samochód jest amortyzowany podatkowo zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 tj. jak samochód osobowy określony w Ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy spółka ma prawo zaliczyć pełną kwotę amortyzacji do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Spółki, amortyzacja od tego samochodu w całości powinna stanowić koszt uzyskania przychodu ponieważ zdefiniowanie samochodu osobowego w ustawie pdop jest ściśle związane z definicją tegoż samochodu w ustawie o podatku od towarów i usług.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. – zwanej dalej „updop”), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20 000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Zgodnie z art. 4a pkt 9 updop, ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym oznacza to pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

1. pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanego na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van,
2. pojazdu samochodowego mającego więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u którego długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50 % długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków,
3. pojazdu samochodowego, który ma otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków,
4. pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,
5. pojazdu samochodowego będącego pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy o podatku od towarów i usług.
   
   

Zgodnie z art. 4b ust. 1 updop, w przypadku pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony spełnienie wymagań określonych w art. 4a pkt 9 lit. a)-d), pozwalających na niezaliczenie danego pojazdu samochodowego do samochodów osobowych, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Aby pojazd samochodowy mógł zostać uznany za pojazd specjalny w rozumieniu updop musi spełnić łącznie dwa warunki:

1. być pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym,
2. mieć przeznaczenie wymienione w załączniku nr 9 do ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).
   
   

Pojęcie „pojazd samochodowy” ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 108 poz. 908 ze zm.) jako pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h (określenie to nie obejmuje jednak ciągnika rolniczego).

Zgodnie z art. 2 pkt 36 ww. ustawy Prawo o ruchu drogowym, pojazd specjalny to pojazd samochodowy lub przyczepa przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

Z kolei załącznik nr 9 do ustawy o podatku od towarów i usług (w brzmieniu obowiązującym w 2007r.) stanowi wykaz następujących przeznaczeń pojazdów specjalnych:

1. agregat elektryczny/spawalniczy,
2. bankowóz,
3. do prac wiertniczych,
4. koparka, koparkospycharka,
5. ładowarka,
6. oczyszczanie dróg,
7. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
8. pomoc drogowa,
9. zimowego utrzymania dróg,
10. żuraw samochodowy.
    
    

Z treści wniosku Spółki o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego wynika, iż Wnioskodawca nabył samochód do inspekcji telewizyjnych kanałów. W przedmiotowym samochodzie przed dopuszczeniem go do rejestracji dokonano zmian. Na stałe zamontowano wyposażenie do telewizyjnego monitoringu sieci. W związku z dokonanymi w samochodzie zmianami Okręgowa Stacja Kontroli Pojazdów wydała zaświadczenie, w którym stwierdziła, że jest to samochód specjalny.

Z definicji zawartej w art. 4a pkt 9 updop wynika, iż samochodem osobowym jest każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, chyba że jest pojazdem spełniającym warunki enumeratywnie wymienione w lit. a)–e) tego przepisu. Przedmiotowy samochód nie może zostać uznany za samochód specjalny ponieważ nie spełnia drugiego warunku wymaganego przez art. 4a ust. 9 pkt e – nie jest wymieniony w załączniku nr 9 do ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, do przypadku opisanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, będzie miał zastosowanie przepis art. 16 ust. 1 pkt 4 updop, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 EURO przeliczonej na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Stanowisko wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.