INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2010 r. (data wpływu 15 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości łącznego opodatkowania małżonków – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości łącznego opodatkowania małżonków.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sąd okręgowy po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2009 r. sprawy z powództwa Wnioskodawcy o rozwód rozwiązał małżeństwo Zainteresowanego i Jego żony.

Z dniem 2 stycznia 2010 r. wyrok stał się prawomocny i wykonalny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy za rok 2009 Wnioskodawca może rozliczyć się wspólnie z byłą żoną...

Zdaniem Wnioskodawcy, takie prawo Mu przysługuje. Wyrok stał się prawomocny i wykonalny z dniem 2 stycznia 2010 r. Należy zatem przyjąć, że do dnia 1 stycznia 2010 r. Zainteresowany i Jego żona byli małżeństwem. Wszelkie przesłanki zostały spełnione, tj. cały rok 2009 Wnioskodawca i Jego żona byli małżeństwem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być jednak, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym, z zastrzeżeniem art. 6a, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany.

Zasada wyrażona w ww. ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości nie powodującej obowiązku uiszczenia podatku – art. 6 ust. 3 cyt. ustawy.

Warunkiem umożliwiającym wspólne opodatkowanie małżonków jest niezaistnienie wyjątków przewidzianych w ustawie, które wyłączają łączne opodatkowanie. Wyjątki te przewidziane są w art. 6 ust. 8 ww. ustawy.

Zgodnie z powołanym powyżej przepisem sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Ponadto art. 6 ust. 10 ww. ustawy określa, że sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

W myśl art. 45 ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że możliwość skorzystania z tej formy preferencyjnego opodatkowania została z woli ustawodawcy uzależniona od spełnienia ściśle określonych tym przepisem warunków, a mianowicie małżonkowie winni:

1. przez cały rok podatkowy pozostawać w związku małżeńskim,
2. przez cały rok podatkowy posiadać wspólność majątkową małżeńską,
3. nie prowadzić działalności gospodarczej opodatkowanej zryczałtowanym podatkiem dochodowym lub podatkiem liniowym,
4. złożyć w ustawowym terminie wniosek o zastosowanie wspólnego opodatkowania w zeznaniu podatkowym.

Zgodnie z art. 367 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296) zwanej dalej k.p.c., od wyroku sądu pierwszej instancji przysługuje apelacja do sądu drugiej instancji. Apelację wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok, w terminie 2 tygodni od doręczenia stronie skarżącej wyroku z uzasadnieniem (art. 369 § 1 k.p.c.). Wyrok sądu pierwszej instancji staje się prawomocny z chwilą upływu terminu do wniesienia środka odwoławczego. Natomiast wyrok sądu apelacyjnego (II instancji) jest prawomocny i kończy postępowanie w sprawie. Stosownie do art. 365 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego dopiero prawomocne orzeczenie wiąże strony, sąd który je wydał, inne sądy i inne organy państwowe i organy administracji publicznej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wyrok orzekający rozwód zapadł w dniu 10 grudnia 2009 r. Z dniem 2 stycznia 2010 r. wyrok stał się prawomocny i wykonalny.

W świetle powołanych powyżej przepisów Kodeksu postępowania cywilnego rozwód następuje z chwilą uprawomocnienia się wyroku sądu, zatem orzeczenie rozwodu wyrokiem wydanym w roku podatkowym 2009, a uprawomocniającym się już w roku następnym nie stoi na przeszkodzie wspólnemu rozliczeniu małżonków za 2009 r. Należy bowiem uznać, że aż do chwili uprawomocnienia wyroku orzekającego rozwód, w świetle prawa małżonkowie pozostają w związku małżeńskim.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i przytoczone przepisy prawne stwierdzić należy, iż Wnioskodawca może wspólnie z byłą żoną dokonać łącznego opodatkowania dochodów za 2009 rok.

Należy jednak zaznaczyć, że małżonkowie mają możliwość łącznego opodatkowania za rok podatkowy 2009 tylko w sytuacji spełnienia wszystkich warunków określonych w ustawie podatkowej.

Zatem małżonkom przysługuje prawo do łącznego opodatkowania dochodów, jeżeli przez cały 2009 rok posiadali wspólność majątkową małżeńską, nie prowadzili działalności gospodarczej opodatkowanej zryczałtowanym podatkiem dochodowym lub podatkiem liniowym oraz złożą w ustawowym terminie tj. do 30 kwietnia 2010 r. wniosek o zastosowanie wspólnego opodatkowania w zeznaniu podatkowym.

Końcowo należy dodać, iż dokument dołączony przez Wnioskodawcę do wniosku nie podlegał analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.