INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2010r. (data wpływu 28 kwietnia 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 89a ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 89a ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie usług remontowo-budowlanych. W październiku 2009r. złożył deklarację VAT-7 za trzeci kwartał tego roku, w której skorzystał z tzw. ulgi na złe długi. Spełnione zostały wszystkie warunki, o których mowa w art. 89a ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, tj. wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Ponadto świadczenie usług było dokonane na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji, wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny, zarówno Wnioskodawca jak i dłużnik (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z kapitałem w całości należącym do podmiotu koreańskiego) na dzień dokonania korekty byli podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni, wierzytelności nie zostały zbyte, od daty wystawienia faktur dokumentujących wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym zostały wystawione (wystawiono je 6 lutego oraz 1 marca 2007r.), wreszcie zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie. Zawiadomienie o zamiarze skorygowania podatku należnego Wnioskodawca wysłał listem poleconym za zwrotnym potwierdzeniem odbioru, który Poczta Polska próbowała doręczyć dwukrotnie: w dniach 7 i 9 lipca 2009r. W pierwszym przypadku na kopercie umieszczono adnotację "adresat nieznany", natomiast w drugim "adresat niezastany, awizowano dnia 9.07.2009". Nie została także odebrana przesyłka, którą 21 lipca 2009r. Wnioskodawca wysłał na adres spółki matki w K. Wnioskodawcy nie jest znany jakikolwiek inny adres dłużnika. Dłużnik nie poinformował ani do chwili wysyłki przez Wnioskodawcę ww. pisma ani w terminie późniejszym właściwego urzędu skarbowego o zmianie adresu. Przed wysyłką zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego Wnioskodawca sprawdzał dane w rejestrze przedsiębiorców i adres spółki nie był zmieniony, dysponuje także aktualnym odpisem pełnym z rejestru przedsiębiorców, z którego wynika, że w KRS nadal jako aktualny adres spółki podaje się adres, na który wysłał ww. zawiadomienie i adres ten od momentu rejestracji spółki w KRS nigdy nie był zmieniany.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca uprawniony był do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 89a ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług...

Stanowisko Wnioskodawcy:

W przekonaniu Wnioskodawcy spełnił on wszystkie warunki dla skorzystania z ulgi, wymienionych w art. 89a ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, zatem przysługiwało mu prawo do skorzystania z tej ulgi.

Wnioskodawca stwierdził, że dokonana przy pierwszej próbie doręczenia zawiadomienia o zamiarze skorzystania z ulgi adnotacja pracownika Poczty Polskiej sugerująca, że pod wskazanym adresem spółka (dłużnik) się nie mieści, jego zdaniem, nie pozbawia go prawa do ulgi, skoro spółka ta ani nie wyrejestrowała się jako podatnik w urzędzie skarbowym ani nie dokonała żadnej aktualizacji danych w rejestrze przedsiębiorców, a ponadto w ciągu dwóch tygodni jednak ponownie poczta tę przesyłkę awizowała bez zastrzeżeń co do prawidłowości adresu. W tym kontekście adnotację pracownika poczty należy traktować jako jego domniemanie, niekoniecznie zgodne z prawdą. Gdyby jednak nawet było ono zgodne z prawdą to pozostaje to jego zdaniem bez znaczenia dla jego uprawnień wynikających z art. 89a ustawy. Przepisy bowiem nie mówią że wierzyciel nie ma prawa do skorzystania z ulgi w sytuacji, gdy dłużnik zmieniał adres nie realizując obowiązków informacyjnych wobec organów podatkowych czy sądu rejestrowego. Zdaniem Wnioskodawcy można byłoby ewentualnie rozważać sytuację, w której jako wierzyciel wobec braku zawiadomienia go przez dłużnika o zmianie jego adresu wysłałby zawiadomienie pod ostatni znany mu adres. Ponieważ jednak dochował należytej staranności i mimo braku jakiejkolwiek informacji ze strony dłużnika zweryfikował, czy adres jest nadal aktualny, i okazał się on aktualny (niezależnie od tego, czy faktycznie wykorzystywany obecnie przez dłużnika), uważa, że spełnione są wszystkie warunki do skorzystania przez niego z ulgi. W tym kontekście jej uwzględnienie w deklaracji VAT-7 było prawidłowe. Wprawdzie art. 89a ust. 3 stanowi, że warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, jednak należy zwrócić uwagę także na treść art. 89b ust. 5, zgodnie z którym do ww. zawiadomienia, stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach, te zaś (art. 150) stanowią że w razie niemożności bezpośredniego doręczenia pisma (art. 148 § 1 lub art 149) poczta przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej, zaś adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w tej placówce. Skoro zatem dwukrotnie w ciągu 14 dni poczta podjęła próbę doręczenia przesyłki, należy, zdaniem Wnioskodawcy, uznać, że zawiadomienie zostało doręczone, zaś zwrot przesyłki jest dowodem potwierdzającym to doręczenie, czyli odbiór zawiadomienia przez dłużnika. W konsekwencji skorzystanie przez Wnioskodawcę z ulgi było uprawnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Art. 2 § 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) stanowi, iż przepisy ustawy stosuje się do podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego, do których ustalania lub określania uprawnione są organy podatkowe, a także do spraw z zakresu prawa podatkowego innych niż wymienione w pkt 1, należących do właściwości organów podatkowych.

Przytoczony przepis ustanawia generalną zasadę, iż w sprawach podatkowych stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Natomiast nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (ust. 1a ww. artykułu).

Na podstawie ust. 2 tegoż artykułu, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towarów lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny,
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
4. wierzytelności nie zostały zbyte,
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona,
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

Zgodnie z ust. 3 wskazanego wyżej artykułu ustawy o VAT, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

W myśl art. 89b ust. 1 ustawy o VAT w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6, i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, podatnik (dłużnik) jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia.

Natomiast zgodnie z postanowieniami art. 89b ust. 5 ustawy o VAT do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach.

Należy zauważyć, że wskazany w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o VAT, warunek skorzystania z ulgi na złe długi ma charakter formalny. Bowiem wymogiem dokonania korekty jest uprzednie zawiadomienie dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności przysługującej względem tego dłużnika.

Po otrzymaniu potwierdzenia o odebraniu zawiadomienia przez dłużnika podatnik-wierzyciel powinien wstrzymać się ze skorzystaniem z ulgi na złe długi przez 14 dni. Jeśli bowiem dłużnik w tym czasie ureguluje należność (jej część), wówczas oczywiście ulga na złe długi nie znajdzie zastosowania lub też znajdzie zastosowanie tylko częściowo tj. w odniesieniu do tej części długu, która nie zostanie uregulowana przez dłużnika.

Istotne znaczenie ma tutaj kwestia obliczania terminów, a w szczególności określenia momentu początkowego oraz końcowego. Zgodnie z przepisem art. 89b ust. 5 ustawy, do zawiadomienia u dłużnika stosuje się odpowiednio przepisy o doręczeniach. Dotyczy to, co prawda, zawiadomienia u dłużnika, jednakże uznać należy, że taka zasada powinna znajdować zastosowanie do zawiadomienia także u wierzyciela. Tak więc moment początkowy owych 14 dni należy liczyć od momentu, w którym nastąpił skutek w postaci doręczenia (także doręczenia zastępczego) zawiadomienia u dłużnika.

Zgodnie z art. 146 § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, w toku postępowania strona oraz jej przedstawiciel lub pełnomocnik mają obowiązek zawiadomić organ podatkowy o zmianie swojego adresu, w tym adresu elektronicznego, jeżeli wniesiono o zastosowanie takiego sposobu doręczania albo wyrażono na to zgodę.

W myśl § 2 tegoż artykułu, w razie zaniedbania obowiązku określonego w § 1, pismo uznaje się za doręczone pod dotychczasowym adresem, a organ podatkowy pozostawia pismo w aktach sprawy.

Natomiast w myśl art. 148 § 2 pkt 1 ww. ustawy pisma mogą być również doręczane w siedzibie organu podatkowego;

Stosownie do art. 148 § 3 ww. ustawy w razie niemożności doręczenia pisma w sposób określony w § 1 i 2, a także w innych uzasadnionych przypadkach pisma doręcza się w każdym miejscu, gdzie się adresata zastanie.

Z kolei, zgodnie z art. 150 § 1 ww. ustawy razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149:

1. poczta przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej – w przypadku doręczania pisma przez pocztę;
2. pismo składa się na okres 14 dni w urzędzie gminy (miasta) - w przypadku doręczania pisma przez pracownika organu podatkowego lub przez inną upoważnioną osobę.
   
   

Stosownie do art. 150 § 1a ww. ustawy adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni.

W myśl art. 151 ww. ustawy osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej pisma doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności - osobie upoważnionej do odbioru korespondencji. Przepisy art. 146, art. 148 § 2 pkt 1 i 3 oraz art. 150 stosuje się odpowiednio.

Natomiast zgodnie z art. 151a ww. ustawy, jeżeli podany przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej adres jej siedziby nie istnieje lub jest niezgodny z odpowiednim rejestrem i nie można ustalić miejsca prowadzenia działalności, pismo pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, ,że Wnioskodawca jest podatnikiem VAT prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie usług remontowo-budowlanych. W październiku 2009r. złożył deklarację VAT-7 za trzeci kwartał tego roku, w której skorzystał z tzw. ulgi na złe długi.

W ocenie Wnioskodawcy spełnione zostały wszystkie warunki, o których mowa w art. 89a ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, tj.:

• wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze,
• świadczenie usług było dokonane na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
• wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny,
• zarówno on jak i dłużnik (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z kapitałem w całości należącym do podmiotu koreańskiego) na dzień dokonania korekty byli podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
• wierzytelności nie zostały zbyte, od daty wystawienia faktur dokumentujących wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym zostały wystawione (wystawiono je w 6 lutego oraz 1 marca 2007r.),
• zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
  
  

Wnioskodawca wskazał, że zawiadomienie o zamiarze skorygowania podatku należnego wysłał listem poleconym za zwrotnym potwierdzeniem odbioru, który Poczta Polska próbowała doręczyć dwukrotnie: w dniach 7 i 9 lipca 2009r. W pierwszym przypadku na kopercie umieszczono adnotację "adresat nieznany", natomiast w drugim "adresat niezastany, awizowano dnia 9.07.2009". Nie została także odebrana przesyłka, którą 21 lipca 2009r. wysłał na adres spółki matki w Ki.

Wnioskodawca stwierdził, że nie jest mu znany jakikolwiek inny adres dłużnika. Dłużnik nie poinformował ani do chwili wysyłki przez niego ww. pisma ani w terminie późniejszym właściwego urzędu skarbowego o zmianie adresu.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że przed wysyłką zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego sprawdzał dane w rejestrze przedsiębiorców i adres spółki nie był zmieniony, dysponuje także aktualnym odpisem pełnym z rejestru przedsiębiorców, z którego wynika, że w KRS nadal jako aktualny adres spółki podaje się adres, na który wysłał ww. zawiadomienie i adres ten od momentu rejestracji spółki w KRS nigdy nie był zmieniany.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołany stan prawny należy stwierdzić, iż w stanie faktycznym, opisanym we wniosku, zastosowanie znajdzie art. 150 Ordynacji podatkowej. Jeśli dłużnik nie odbiera przesłanego pocztą za potwierdzeniem odbioru zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego, doręczenie będzie skuteczne wraz z upływem 14 dnia od pozostawienia przez pocztę zawiadomienia o przechowywaniu pisma w placówce pocztowej. Zgodnie z procedurą opisaną w art. 150 Ordynacji podatkowej pismo powinno być dwukrotnie awizowane.

Z opisu sprawy nie wynika jednak aby doręczenie przedmiotowego zawiadomienia odbyło się w sposób przewidziany w art. 150 Ordynacji Podatkowej.

Co prawda w stanowisku Wnioskodawca stwierdził iż, cyt.:„/…/ponadto w ciągu dwóch tygodni jednak ponownie poczta tę przesyłkę awizowała/…/” oraz

„Skoro zatem dwukrotnie w ciągu 14 dni poczta podjęła próbę doręczenia przesyłki /…/”, jednakże z opisu stanu faktycznego nie wynika, aby przedmiotowe zawiadomienie Wnioskodawcy poczta przechowywała przez okres 14 dni w placówce pocztowej, że adresata tegoż zawiadomienia powiadomiono dwukrotnie o pozostawieniu pisma (przedmiotowego zawiadomienia) na poczcie oraz że powtórne zawiadomienie nastąpiło w terminie 7 dni.

Tym samym nie został spełniony warunek wynikający z ww. przepisu art. 89 ust. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, iż w opisanej we wniosku sytuacji, Wnioskodawca nie był uprawniony do skorygowania podatku należnego z tytułu dostawy towarów i świadczenia usług na podstawie art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. organ pragnie zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii czy zostały spełnione pozostałe warunki wynikające z art. 89a ustawy o VAT umożliwiające Wnioskodawcy skorzystanie z prawa do skorygowania podatku należnego z tytułu dostawy towarów i świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.