INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 06 kwietnia 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 08 kwietnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podziału kosztów wspólnych, w sytuacji, gdy nie jest możliwe przyporządkowanie ich do działalności strefowej i pozastrefowej (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 kwietnia 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podziału kosztów wspólnych, w sytuacji, gdy nie jest możliwe przyporządkowanie ich do działalności strefowej i pozastrefowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka w dniu 14 października 2009 r. otrzymała zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Zgodnie z dokumentacją przetargową na podstawie, której Spółka otrzymała ww. zezwolenie na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej wybuduje i wyposaży "Innowacyjny ośrodek produkcyjno - badawczy zaawansowanych technologii światłowodowych". Wydatki inwestycyjne dotyczące niniejszej inwestycji i zezwolenia na działalność w SSE są ponoszone od dnia 27 października 2009 r. Planowane zakończenie inwestycji jest na dzień 31 grudnia 2010 r. Rozpoczęcie faktycznej działalności w SSE jako rozpoczęcie produkcji, która będzie generowała przychody z działalności strefowej w ramach zezwolenia, planowane jest na 01 stycznia 2011 r. Poza działalnością strefową generującą przychód w ramach zezwolenia, Spółka będzie uzyskiwała także przychód z działalności w SSE nie objęty zezwoleniem. Całościowo Spółka oprócz ww. działalności posiada w swojej strukturze 4 oddziały rozlokowane na terenie Polski. Oddziały także generują przychód, ale nie jest on objęty zezwoleniem strefowym. Spółka prowadzi ewidencję operacyjnych kosztów działalności w układzie rodzajowym, oraz w układzie miejsc powstawania. Każdy z oddziałów, oraz wydziałów generujących przychód ma wydzielony zespół kont kosztowych, na których ewidencjonowane są bezpośrednie koszty działalności danego oddziału. Istnieją także koszty wspólne dla całej Spółki. Są to koszty zarządu i administracji, które w rozliczeniu za każdy miesiąc dzielone są na poszczególne oddziały i wydziały generująca przychód według struktury przychodów uzyskanego w całej Spółce.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Jaka metoda powinna być przyjęta dla podziału wspólnych kosztów Spółki, które dotyczą zarówno działalności strefowej związanej z zezwoleniem, jak i pozostałej działalności nie objętej zezwoleniem, w celu ustalenia dochodu z działalności w SSE zgodnie z zezwoleniem... Przez wspólne koszty rozumie się tutaj koszty zarządu, oraz administracji (koszty działów księgowości, kadr, IT, itp.) (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2).

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z zapisem art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych słuszna jest metoda klucza przychodowego dla podziału kosztów wspólnych. W ten sposób wartość procentowa udziału przychodów z działalności strefowej objętej zezwoleniem do całości przychodów Spółki ze sprzedaży, określi wskaźnik jakim powinna być obciążona działalność w SSE wspólnymi dla Spółki kosztami zarządu i administracji, przy ustaleniu dochodu podlegającego zwolnieniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej „ustawa o pdop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Według art. 17 ust. 4 ustawy o pdop zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Stosownie do przepisów art. 7 ust. 2 ustawy o pdop, dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Natomiast z przepisu art. 7 ust. 3 pkt 1 i pkt 3 ww. ustawy wynika, iż przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku oraz kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o pdop, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. Odrębnymi przepisami, do których odsyła cytowany wyżej przepis art. 9 ust. 1 ustawy o pdop, są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tj. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Mając powyższe na uwadze konieczne jest prowadzenie ksiąg rachunkowych w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozdzielenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością prowadzoną w strefie oraz działalnością prowadzoną poza terenem strefy. Wyjątkowo w odniesieniu do kosztów, co do których podatnik nie jest w stanie dokonać takiego podziału, bowiem są to koszty wspólne, związane w szczególności z samym funkcjonowaniem przedsiębiorcy, zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, można zastosować zasadę proporcjonalnego ich rozliczenia.

Art. 15 ust. 2 ustawy o pdop, stanowi, iż jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Stosownie do przepisów art. 15 ust. 2a ww. ustawy, zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodów zgodnie z powołaną zasadą ma więc zastosowanie jedynie w stosunku do niektórych kosztów Spółki dotyczących zarówno działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i działalności poza strefą, których obiektywnie nie można rozdzielić na dotyczące przychodów wolnych od podatku i dotyczące przychodów podlegających opodatkowaniu.

W świetle powyższego, stanowisko Spółki dotyczące metody rozliczenia tzw. kosztów wspólnych (m.in. kosztów zarządu i administracji) zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o pdop, których nie można jednoznacznie przypisać do przychodów z działalności opodatkowanej i zwolnionej, należy uznać za prawidłowe, o ile Spółka będzie mogła wykazać, iż poniesionych wydatków obiektywnie nie można rozdzielić na dotyczące przychodów wolnych od podatku oraz podlegających opodatkowaniu. Natomiast pozostałe koszty, należy przypisać do przychodów podlegających opodatkowaniu, lub przychodów zwolnionych z opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że odnośnie sprawy będącej przedmiotem oznaczonego we wniosku pytania Nr 1, wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.