INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2010 r. (data wpływu 8 lutego 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 kwietnia 2010 r. (data wpływu 20 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, wystawiania faktury VAT i obowiązku zapłaty podatku VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, wystawiania faktury VAT i obowiązku zapłaty podatku VAT. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 kwietnia 2010 r. (data wpływu 20 kwietnia 2010 r.), w którym doprecyzowano opis sprawy oraz pytania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni w maju 1994 r. oraz w czerwcu 2009 r. wraz z małżonkiem, pozostającym z nią we wspólnocie małżeńskiej, nie prowadząc działalności gospodarczej jako osoby fizyczne, nabyli przylegające do siebie nieruchomości gruntowe. W październiku 2009 r. Zainteresowana założyła działalność gospodarczą, w ramach której zamierza na ww. gruncie wybudować budynek, którego lokale będzie wynajmowała w działalności gospodarczej. Małżonek jej wyraża zgodę na wykorzystanie przez nią gruntu w działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku VAT. Prowadzi księgowość w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Małżonek jej nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku VAT.

Dodatkowo Zainteresowana wskazała, że lokale, które zamierza wybudować będą wynajmowane w celu prowadzenia działalności usługowej, handlowej, biurowej (Usługi wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym, stanowiących majątek własny – 70.20.12 PKWiU).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy z faktur VAT, dokumentujących koszty utrzymania nieruchomości, Zainteresowana może odliczać VAT w 100% w ramach własnej działalności gospodarczej, czy też w 50% (taki jest udział w prawie posiadania gruntu każdego z małżonków)...
2. Czy faktury za zakupy związane z późniejszymi kosztami funkcjonowania budynku mogą być wystawiane w 100% na firmę Wnioskodawczyni...
3. Czy VAT z tytułu najmu nieruchomości Zainteresowana odprowadza sama w 100% do Urzędu Skarbowego, czy po połowie z małżonkiem...
4. Czy małżonek musi być osobą współpracującą w firmie Wnioskodawczyni, żeby mogła ona odprowadzać podatek VAT w 100%, a nie po połowie wraz z mężem...

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ad. 1

Podatek VAT z faktur dokumentujących koszty związane z funkcjonowaniem nieruchomości (dot. m.in.: sprzątania, podatku od nieruchomości, wywozu śmieci, dostawy wody i odprowadzenia ścieków) może ona odliczyć w 100% od podatku naliczonego.

Ad. 2

Faktury związane z nieruchomością powinny być wystawiane na jej firmę.

Ad. 3

Podatek VAT wynikający z faktur, które będą wystawiane na najemców - w ocenie Zainteresowanej - będzie wykazywała w całości ona, w składanej przez nią deklaracji VAT-7.

Ad. 4

Mąż jej nie musi być osobą współpracującą w jej firmie. W ocenie Zainteresowanej, może ona sama odprowadzać podatek VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w art. 15 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym należy przytoczyć przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.). W świetle art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego, jak również nie może rozporządzać lub zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

Zgodnie z brzmieniem art. 36 § 1 oraz § 2 cyt. ustawy, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

W oparciu o art. 37 § 1 pkt 1 ww. ustawy, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa (jak wynika z wniosku ORD-IN w przedmiotowej sprawie występuje ustawowa wspólnota małżeńska). Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Stosownie do zapisu zawartego w art. 43 § 1 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, dotyczących stosunków majątkowych między małżonkami, nic nie uprawnia do wniosku, że wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez jednego z małżonków (sprzedaż towarów, odpłatne świadczenie usług, import itp.) czyni podatnikiem tego podatku również drugiego małżonka, gdy czynności te dotyczą składników ich majątku wspólnego, a przychód uzyskany z wykonywania tych czynności stanowi ich majątek dorobkowy.

Skoro każdy z małżonków jest uprawniony do samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym, to może on samodzielnie, we własnym imieniu i na własny rachunek dokonywać czynności prawnych będących wykonywaniem tego zarządu, jakkolwiek skuteczność czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu wymaga akceptacji drugiego małżonka.

Prawno-podatkowa skuteczność czynności podjętej przez jednego z małżonków nie jest uzależniona od zgody drugiego z nich na jej dokonanie, skoro taka czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niezależnie od tego, czy została wykonana z zachowaniem warunków i form określonych przepisami prawa. Czynności określone w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 ustawy).

Jak już wyżej stwierdzono, ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębną działalność gospodarczą istniała ustawowa wspólność majątkowa.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem, pozostającym z nią we wspólnocie małżeńskiej, nie prowadząc działalności gospodarczej, jako osoby fizyczne, nabyli przylegające do siebie nieruchomości gruntowe. W roku 2009 Zainteresowana założyła działalność gospodarczą, w ramach której zamierza na ww. gruncie wybudować budynek, którego lokale będzie wynajmowała w działalności gospodarczej. Jej małżonek wyraża zgodę na wykorzystanie przez nią gruntu w działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku VAT. Małżonek jej nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku VAT. Zainteresowana wskazała, że lokale, które zamierza wybudować będą wynajmowane na prowadzenie tam działalności usługowej, handlowej, biurowej (Usługi wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym, stanowiących majątek własny – 70.20.12 PKWiU).

Ad. 1

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

nbspnbspnbsp – z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z treści powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem, warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Biorąc po uwagę analizę powyższych przepisów stwierdzić należy, że w przypadku, gdy małżonkowie pozostają we współwłasności małżeńskiej i nabywają dobra, które będą używane w sposób wyłączny do celów zawodowych przez jednego z małżonków będących współwłaścicielami, to wówczas tylko jeden z małżonków korzysta z prawa do odliczenia całości podatku naliczonego od towarów i usług, pod warunkiem, że występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi.

Rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W przedmiotowej sprawie Zainteresowana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczyć będzie usługi opodatkowane podatkiem od towarów i usług, ponadto nieruchomość, której jest współwłaścicielem na prawach współwłasności małżeńskiej, używana będzie w sposób wyłączny do jej celów zawodowych.

Zatem, faktury dokumentujące koszty utrzymania przedmiotowej nieruchomości, wystawione na Wnioskodawczynię, będą uprawniały ją do odliczenia w 100% wynikającego z nich podatku naliczonego, w ramach własnej działalności gospodarczej, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad. 2

Faktura będąca podstawą odliczenia, winna zawierać elementy wymienione w § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.).

I tak, zgodnie z tym przepisem, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

W omawianej sprawie Zainteresowana w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej na gruncie, którego jest współwłaścicielem, zamierza wybudować budynek. Przedmiotowa nieruchomość będzie wykorzystywana do wykonywania przez nią czynności opodatkowanych. Zatem, nabywcą w przedmiotowej sprawie będzie Wnioskodawczyni.

Konkludując, faktury za zakupy związane z późniejszymi kosztami funkcjonowania budynku mogą być w 100% wystawiane na firmę Zainteresowanej.

Ad. 3

Jak już wskazano w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc, najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem jako usługa wymieniona w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, najem lokali na cele użytkowe stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Uwzględniając powyższe, podatnikiem podatku od towarów i usług będzie ten z małżonków, który dokona czynności podlegającej opodatkowaniu. Jeżeli małżonkowie zamierzają dokonywać czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.

Umowy najmu dotyczyć będą nieruchomości o charakterze niemieszkalnym, która będzie we wspólności majątkowej małżeńskiej Wnioskodawczyni i jej małżonka. Czynności związane z najmem wykonywane będą wyłącznie przez Zainteresowaną w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Wobec powyższego, skoro umowy najmu zawarte zostaną wyłącznie przez nią, podatnikiem VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, z tytułu zawartych umów najmu będzie Wnioskodawczyni (małżonek, który zamierza świadczyć usługi najmu we własnym imieniu (który będzie stroną czynności prawnej)).

Reasumując, w przedmiotowej sprawie, umowy najmu zawarte zostaną przez Zainteresowaną, w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, dlatego też, zobowiązaną do rozliczenia całości podatku VAT z tego tytułu będzie tylko ona.

Art. 106 ust. 1 ustawy wskazuje, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

Jak już wskazano powyżej, podatnikiem podatku od towarów i usług będzie ten z małżonków, który zamierza dokonywać czynności podlegającej opodatkowaniu. W omawianej sytuacji, umowy najmu zawarte zostaną przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, dlatego też podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, z tego tytułu będzie tylko ona.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że Zainteresowana zobowiązana będzie do rozliczenia w 100% podatku VAT należnego z tytułu świadczonych przez siebie usług najmu.

Ad. 4

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do niej nie regulują kwestii czy małżonek Wnioskodawczyni musi być osobą współpracującą w jej firmie, żeby mogła ona odprowadzać podatek VAT w 100%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowo tut. Organ informuje, iż w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w zakresie zdarzenia przyszłego dotyczącego prawa do odliczenia podatku naliczonego, wystawiania faktury VAT i obowiązku zapłaty podatku VAT. Wniosek w zakresie stanu faktycznego w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz wystawiania faktur został rozstrzygnięty w interpretacji indywidualnej z dnia 28 kwietnia 2010 r. nr ILPP2/443-191/10-4 /BA.

Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydano odrębną interpretację indywidualną z dnia 26 kwietnia 2010 r. nr ILPB1/415-178/10-4/IM.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.