INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 02.06.2010 r. (data wpływu 07.06.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07.06.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

C. Sp. z o.o. prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie podnajmu powierzchni biurowych, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności, tłumaczenia i usługi sekretarskie. W celu sfinansowania bieżącej działalności w dniu 30.09.2009 r. została zawarta w formie pisemnej umowa pożyczki z E. Sp. z o.o. Środki w wysokości 29.000,00 PLN zostały przelane w dniu 30.09.2009 r. z rachunku E. Sp. z o.o. (pożyczkodawcy) na rachunek C. Sp. z o.o. (pożyczkobiorcy). Środki pieniężne w chwili zawarcia umowy znajdowały się na terytorium Polski. Oba podmioty są spółkami powiązanymi innego przedsiębiorcy, natomiast między sobą nie są powiązani kapitałowo. Zarówno pożyczkodawca, jak i pożyczkobiorca są czynnymi podatnikami VAT.

Przedsiębiorca udzielający pożyczki nie posiada w swojej działalności wpisu do KRS o usługach udzielania pożyczek. Posiada wpis o działalności gospodarczej głównie z zakresu: przetwarzania danych dla potrzeb księgowości, działalności rachunkowo-księgowej. W związku z otrzymaną pożyczką C. Sp. z o.o. złożył w Urzędzie Skarbowym deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych i uregulowany został podatek w kwocie 580,00 PLN.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pożyczkobiorca jest zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2%...

Zdaniem Wnioskodawcy:

C. Sp. z o.o. uważa, iż jako pożyczkobiorca nie ma obowiązku zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych od otrzymanej pożyczki mimo, iż zgodnie z art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych na nim ciążył obowiązek uiszczenia podatku od otrzymanej pożyczki, nie należało uiszczać tego podatku na podstawie art. 2 pkt 4 wymienionej ustawy. Artykuł ten określa czynności jako nie podlegające podatkowi PCC, wśród których są czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
2. zwolniona z podatku od towarów i usług z wyjątkiem:

• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
• umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
  
  

C. Sp. z o. o. uważa, iż stroną zwolnioną z podatku od towarów i usług jest pożyczkodawca czyli E. Sp. z o.o. na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT. Mówi on, iż zwalnia się z podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do tej ustawy, wśród których znalazły się usługi pośrednictwa finansowego wymienione w poz. 3. Fakt, iż pożyczkodawca, tj. E. Sp. z o.o. nie posiada wpisu do KRS odnośnie usług pośrednictwa finansowego nie pozbawia C. Sp. z o.o. prawa do zwolnienia z VAT z tytułu udzielonej pożyczki. Ponadto zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy o VAT sporadyczne transakcje w zakresie pośrednictwa finansowego mogą zostać pominięte przy obliczaniu obrotu podatnika dla proporcji rozliczania podatku naliczonego. Oznacza to, że także czynności sporadyczne podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Gdyby czynności sporadyczne wykonywane przez podatnika podatku od towarów i usług nie podlegały opodatkowaniu tym podatkiem – ustawodawca nie wprowadzałby dodatkowego zastrzeżenia, że tego rodzaju czynności mogą zostać pominięte przy liczeniu proporcji. Skoro zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, usługi pośrednictwa finansowego, a niewątpliwie do takich należy zaliczyć udzielenie pożyczki, korzystają ze zwolnienia z podatku VAT (załącznik nr 4, poz. 3 ustawy o podatku od towarów i usług), to czynność ta winna była podlegać zwolnieniu z podatku od czynności cywilnoprawnych. Podobne stanowiska potwierdzają wydane interpretacje:

• z dnia 2009.06.12 Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach Nr IBPBII/1/436-80/09/MZ,

• z dnia 2009.04.08 Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Nr IPPB2/436-29/09-4/MZ.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest, zgodnie ze złożonym wnioskiem, ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Przepis art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 ze zm.) zawiera czynności cywilnoprawne, które nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych, nie zaś te, które podlegają zwolnieniu z opodatkowania.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 roku o podatku od czynności cywilnoprawnych w brzmieniu obowiązującym na dzień 30.09.2009 r., podatkowi temu podlegają umowy pożyczki.

Elementami przedmiotowo istotnymi określonej w art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) umowy pożyczki są: obowiązek pożyczkodawcy przeniesienia na własność pożyczkobiorcy określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku oraz obowiązek pożyczkobiorcy zwrotu tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym określonym w art. 1 wymienionej ustawy podlegają omawianemu podatkowi od czynności cywilnoprawnych, o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 cytowanej ustawy.

W myśl powyższego artykułu czynności cywilnoprawne w tym umowy pożyczki podlegają omawianemu podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że pożyczki podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych jeżeli w chwili zawarcia umowy pożyczki jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa została zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, także jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w celu finansowania bieżącej działalności Spółka (jako pożyczkobiorca) zawarła w dniu 30.09.2009 r. w formie pisemnej umowę pożyczki z E. Sp. z o.o. W chwili zawarcia umowy pożyczki środki pieniężne znajdowały się na terytorium Polski.

W związku z powyższym umowa pożyczki podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy.

Na podstawie art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy przy umowie pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę.

W ustawie przewidziano jednak sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym na dzień 30.09.2010 r. nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:

• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
• umowy spółki i jej zmiany,
• umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
  
  

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

W związku z powyższym należy podkreślić, iż jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy powyższa czynność podlegała regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie umowy pożyczki podatkiem od towarów i usług może bowiem skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług otrzymał od innej spółki, również czynnego podatnika podatku od towarów i usług, pożyczkę pieniężną. Pożyczkobiorca i pożyczkodawca nie są między sobą w żaden sposób powiązani kapitałowo. Udzielający pożyczki nie posiada w swojej działalności wpisu o usługach udzielania pożyczek. Jeżeli zatem usługa udzielonej Wnioskodawcy pożyczki w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług została uznana za podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem lub mieszczącą się w zakresie zwolnienia od tego podatku, pożyczka ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a pożyczkobiorca z tytułu otrzymanej pożyczki nie był zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych. W przeciwnym razie na Wnioskodawcy, jako pożyczkobiorcy ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu umowy pożyczki.

Należy zatem stwierdzić, że o ile ustalenia Wnioskodawcy poczynione na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług są prawidłowe, to przedmiotowa umowa pożyczki zawarta przez Wnioskodawcę jest wyłączona z opodatkowania tym podatkiem na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanych interpretacji w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, iż interpretacje te co do zasady wiążą w sprawie, w której zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowią podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock