INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2010 r. (data wpływu 11 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych ze sprzedażą wykupionego przedmiotu leasingu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych ze sprzedażą wykupionego przedmiotu leasingu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W dniu x 2006 r. zawarł umowę leasingową, na mocy której stał się korzystającym z samochodu osobowego. W dniu x 2009 r. otrzymał fakturę na wykup samochodu na kwotę netto 546,31 zł. Na podstawie tej faktury, zgodnie z prawem o ruchu drogowym, zarejestrował auto na swoje nazwisko. Ze względu na utratę przydatności auta w swojej działalności gospodarczej, Zainteresowany podjął decyzję o niezaliczeniu wydatku na zakup auta do kosztów uzyskania przychodów, zarówno bezpośrednio jak poprzez odpisy amortyzacyjne. Auto na potrzeby firmy wykorzystywane było sporadycznie, wydatki rozliczane były na podstawie ewidencji przebiegu. Po dniu x 2010 r. Wnioskodawca zamierza sprzedać auto w cenie odpowiadającej wartości rynkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy przychód ze sprzedaży przedmiotowego auta będzie podlegał opodatkowaniu...
2. Czy dochód ze sprzedaży auta będzie podlegał opodatkowaniu - jeżeli tak, to w jaki sposób ustalone zostaną koszty uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż samochodu po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, korzystać będzie ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 10 pkt 1 ppkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

nbspnbspnbsp - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy - nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Wymieniony powyżej art. 14 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej jest również odpłatne zbycie wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

nbspnbspnbsp - ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W dniu x 2006 r. zawarł umowę leasingową, na mocy której stał się korzystającym z samochodu osobowego. W dniu x 2009 r. otrzymał fakturę na wykup samochodu na kwotę netto 546,31 zł. Ze względu na utratę przydatności auta w swojej działalności gospodarczej, Zainteresowany podjął decyzję o niezaliczeniu wydatku na zakup auta do kosztów uzyskania przychodów, zarówno bezpośrednio jak poprzez odpisy amortyzacyjne. Auto na potrzeby firmy wykorzystywane było sporadycznie, wydatki rozliczane były na podstawie ewidencji przebiegu. Wnioskodawca zamierza sprzedać auto w cenie odpowiadającej wartości rynkowej po upływie co najmniej 6 miesięcy od nabycia.

Należy zauważyć, iż cytowany powyżej przepis art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wymienia wszystkich przychodów z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. Natomiast przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy wskazuje na niektóre rodzaje przychodów zaliczanych również do przychodów z działalności gospodarczej.

W przypadku zbycia samochodu wykorzystywanego uprzednio w działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu, wykupionego po zakończeniu umowy, wystąpi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Samochód stanowił bowiem składnik majątku prowadzonej działalności gospodarczej już przez fakt obciążenia kosztów uzyskania przychodów np. ratami leasingowymi, czy fakturami za paliwo. Możliwość preferencyjnego zakupu z reguły przewidziana jest dla podmiotu będącego leasingobiorcą, a w opisanej sytuacji - leasingobiorcą jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, co oznacza, iż również możliwość wykupu samochodu za niską wartość jest związana z prowadzoną działalnością.

W związku z powyższym należy uznać, że sprzedaż przedmiotowego samochodu generować będzie przychód ze źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej, nawet jeśli samochód zostanie z tej działalności wycofany - jeżeli - między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności gospodarczej i dniem odpłatnego zbycia, nie upłynie 6 lat.

Reasumując, w sytuacji gdy przedmiotowy samochód w okresie trwania umowy leasingu wykorzystywany był na potrzeby działalności gospodarczej, sprzedaż takiego samochodu będzie stanowiła dla Wnioskodawcy przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy, również w sześcioletnim okresie po wycofaniu tego składnika, stosownie do treści art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy. Podstawę opodatkowania będzie stanowił dochód, wg takiej stawki podatku jaką jest opodatkowana pozarolnicza działalność gospodarcza.

W związku z tym, że po wykupie przedmiotu leasingu Zainteresowany nie zaliczył wydatku w koszty działalności gospodarczej, kosztem przy sprzedaży samochodu będzie, stosownie do art. 22 ust. 1 ww. ustawy, cena za jaką Wnioskodawca wykupił przedmiotowy samochód od firmy leasingowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ nadmienia, iż przedstawiając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał przepis art. 10 pkt 1 ppkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który uznać należy za oczywistą omyłkę. Mając bowiem na uwadze treść cytowanego przepisu, tut. Organ zrozumiał, iż Wnioskodawca określając własne stanowisko w sprawie miał na uwadze przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.