INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2010r. (data wpływu do tut. Biura - 23 lutego 2010r.), uzupełnionego w dniu 29 kwietnia 2010r. i w dniu 5 maja 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie nadpłaty podatku z tytułu zwrotu nienależnie pobranego świadczenia emerytalnego:

• - w części dotyczącej zwrotu nadpłaty - jest prawidłowe,
• - w części dotyczącej należnych odsetek od ww. nadpłaty – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniach 23 lutego 2010r. oraz 2 marca 2010r. wpłynęły do tut. Biura wnioski z dnia 10 lutego 2010r. oraz z dnia 24 lutego 2010r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie nadpłaty podatku z tytułu zwrotu nienależnie pobranego świadczenia emerytalnego. Jako, że wnioski te dotyczyły tego samego zagadnienia, to pismo z dnia 24 lutego 2010r. włączono do akt sprawy i całość rozpatrzono niniejszą interpretacją.

Z uwagi na stwierdzone braki formalne, pismem z dnia 22 kwietnia 2010r. znak: IBPB II/1/415-214/10/MK wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia złożonego wniosku. Uzupełnienia przedmiotowego wniosku wpłynęły do tut. Biura w dniu 29 kwietnia 2010r. oraz w dniu 5 maja 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od 1990r. jest emerytowanym górnikiem. W latach 2005-2009 przebywał w Republice Irlandii, gdzie pracował (był legalnie zatrudniony). Po zgłoszeniu do ZUS faktu zatrudnienia w Irlandii świadczenia emerytalne wnioskodawcy zostały całkowicie zawieszone, a wnioskodawca musiał zwrócić bezpośrednio do zakładu emerytalnego niesłusznie pobrane świadczenia emerytalne za okres, w którym otrzymywał wynagrodzenie za pracę w Irlandii.

Kwota podlegająca zwrotowi to 37.547,80 zł brutto. Dla wnioskodawcy niezrozumiałym był fakt, dlaczego musiał zwrócić kwotę brutto skoro emeryturę pobierał netto. W 2008r. zwrócił do ZUS kwotę 11.400,- zł tytułem spłaty nadpłaconego świadczenia, a w 2009r. dokonał zwrotu pozostałej części tj. 26.147,80 zł brutto. Ogółem zwrócona kwota to 37.547,80 zł brutto, od której został odprowadzony przez ZUS podatek dochodowy do właściwego organu podatkowego. Tym samym wnioskodawca wywiązał się z ciążącego na nim obowiązku zwrotu świadczenia do ZUS. Pozostała tylko kwestia zapłaconego od tej kwoty podatku dochodowego.

Wnioskodawca zwracał się do właściwego organu podatkowego z zapytaniem w jaki sposób może otrzymać zwrot nadpłaconego podatku dochodowego i otrzymywał odpowiedź, że kwotę podatku może odliczyć od polskiego dochodu w PIT.

Wnioskodawca wskazał, iż cały 2009r. przebywał w Irlandii. Za lata 2006-2009 nie uzyskiwał dochodów w Polsce, a więc z mocy ustawy nie musiał rozliczać PIT w Polsce za lata 2006-2009, tym samym nie miał od czego odliczyć kwoty podatku dochodowego.

Wnioskodawca informuje, iż po powrocie do kraju w styczniu 2010r. ma odwieszoną emeryturę, ale najbliższe rozliczenie podatkowe będzie miało miejsce w 2011r. Wnioskodawca nadmienia również, że już w 2008r. próbował zasięgnąć informacji w tej sprawie, ale ponieważ nie było go w kraju niektóre korespondencje ginęły, na co jak twierdzi nie miał wpływu. Mija rok od kiedy wnioskodawca uregulował żądaną przez zakład emerytalny należność, jednak sprawa zwrotu podatku w dalszym ciągu nie jest załatwiona.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jaki sposób wnioskodawca może uzyskać z Urzędu Skarbowego zwrot nadpłaconego podatku dochodowego, który został przekazany do tego urzędu wskutek zwrotu niesłusznie pobranych świadczeń emerytalnych w kwocie brutto (do ZUS)...

Wnioskodawca uważa, że zwrot nadpłaconego podatku dochodowego od niesłusznie pobranych świadczeń emerytalnych (w kwocie brutto 37.547,80 zł) należy mu się bezpośrednio z właściwego Urzędu Skarbowego w postaci gotówki lub na jego konto bankowe. Wnioskodawca stwierdza, iż z uwagi na upływ czasu, zwrot nadpłaconego podatku winien być dokonany z odsetkami.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 26 ust. 7h wyżej cytowanej ustawy kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 5, przekraczająca kwotę dochodu, o którym mowa w ust. 1, może być odliczona od dochodu uzyskanego w najbliższych kolejno po sobie następujących 5 latach podatkowych.

W myśl art. 410 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (tj. Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) świadczenie jest nienależne, jeśli ten, kto je spełnił, nie był do tego zobowiązany, gdy podstawa świadczenia odpadła lub jego zamierzony cel nie został osiągnięty, albo gdy czynność prawna do niego zobowiązująca była nieważna.

Powyższe odliczenie powodowane jest względami celowościowymi. Ma ono charakter ulgi technicznej, na wypadek konieczności zwrotu nienależnych świadczeń, które wcześniej były opodatkowane przez płatnika w formie zaliczek na podatek.

Wysokość kwot podlegających odliczeniu uzależniona jest od tego, czy płatnik przy zwrocie potrącił kwoty odpowiadające wartości podatku dochodowego. Jeżeli kwoty te nie zostały potrącone, to odliczeniu podlega cała wartość świadczenia, łącznie z należnym podatkiem dochodowym. Możliwe są sytuacje, w których wielkość kwoty zwrotu świadczenia przekroczy wielkość dochodu osiągniętego w danym roku podatkowym. W takiej sytuacji kwota zwrotu może być odliczana w następnych latach podatkowych, aż do jej całkowitego odliczenia. Powyższe potwierdził ustawodawca, wyrażając taką możliwość w dodanym do ustawy przepisie art. 26 ust. 7h. Jednocześnie jednak stwierdzono, że odliczenie może być dokonane jedynie w kolejnych najbliższych, następujących po sobie latach podatkowych.

Podatnik może odliczyć od dochodu wydatki związane ze zwrotem nienależnie pobranych świadczeń które:

• zwiększyły wcześniej dochód podlegający opodatkowaniu,
• nie zostały potrącone przez płatnika (art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy podkreślić, że art. 26 ust. 1 pkt 5 wyżej cytowanej ustawy dotyczy sytuacji, w której zwracane przez podatnika nienależnie pobrane świadczenia uprzednio zwiększyły dochód do opodatkowania. Tym samym w przypadku zwrotu dokonanego w kwocie brutto, tj. łącznie z pobranymi zaliczkami na podatek dochodowy, powołany przepis gwarantuje odzyskanie przez podatnika kwoty zaliczek (podatku).

Jeżeli zwrot nienależnie pobranych świadczeń nie został dokonany w roku podatkowym, w którym te świadczenia otrzymano, to kwota dokonanych zwrotów tychże świadczeń podlega odliczeniu w zeznaniu podatkowym za rok podatkowy, w którym dokonano zwrotu lub w najbliższych kolejnych 5 latach podatkowych. Kwoty zwrotu nienależnie pobranego świadczenia należy wykazać w formularzu PIT-O, będącym załącznikiem do zeznań podatkowych PIT-36, PIT-37 i PIT-28. Wynikająca z tego tytułu nadpłata, wykazana w zeznaniu będzie podlegała zwrotowi, który zostanie dokonany zgodnie z dyspozycją podatnika na jego konto bądź w gotówce.

W takiej sytuacji, tj. wykazania nadpłaty w zeznaniu rocznym, stosownie do treści art. 73 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej – nadpłata powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego – dla podatników podatku dochodowego.

W myśl natomiast uregulowań art. 77 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej nadpłata podlega zwrotowi w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia zeznania lub deklaracji, o których mowa w art. 73 § 2 pkt 1-3, z zastrzeżeniem § 2 (to zastrzeżenie w omawianym zdarzeniu przyszłym nie ma znaczenia).

Stosownie do treści art. 77b § 1 Ordynacji podatkowej zwrot nadpłaty następuje:

na wskazany rachunek bankowy podatnika, płatnika lub inkasenta obowiązanego do posiadania rachunku bankowego;

w gotówce, jeżeli podatnik, płatnik lub inkasent nie są obowiązani do posiadania rachunku bankowego, chyba że zażądają zwrotu nadpłaty na rachunek bankowy.

Zgodnie z brzmieniem art. 78 § 1 Ordynacji podatkowej nadpłaty podlegają oprocentowaniu w wysokości równej wysokości odsetek za zwłokę pobieranych od zaległości podatkowych, z zastrzeżeniem § 2. Przy czym – w przypadkach przewidzianych w art. 77 § 1 pkt 5 i 2 Ordynacji podatkowej oprocentowanie powstaje od dnia powstania nadpłaty, jeżeli nadpłata nie została zwrócona w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia zeznania (…) – art. 78 § 3 pkt 4 Ordynacji podatkowej.

Z powyżej powołanego przepisu wynika zatem jednoznacznie, że w sytuacji, gdy omawiany zwrot do ZUS nienależnie pobranego świadczenia zostanie wykazany w zeznaniu rocznym jako odliczenie, to powstała z tego tytułu nadpłata winna zostać zwrócona przez urząd skarbowy w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia zeznania. Jeżeli ten termin nie zostanie zachowany – nadpłata będzie podlegała zwrotowi łącznie z odsetkami.

Regulacja zawarta w art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy umożliwia podatnikom odzyskanie kwoty podatku, jaką zapłacili od następnie zwróconego świadczenia. Przy czym możliwość pomniejszenia w zeznaniu rocznym dochodu przed opodatkowaniem na podstawie powyższego artykułu jest tylko jedną z form usunięcia skutków podatkowych zwrotu przez podatnika uprzednio nienależnie pobranych świadczeń.

W praktyce mogą bowiem wystąpić sytuacje, gdy zastosowanie wyżej wymienionego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest niewystarczające bądź niemożliwe, chociażby z racji nie osiągania żadnych dochodów. W takiej sytuacji kwota podatku zapłaconego od świadczenia, które zostało zwrócone jako nienależne, przy braku możliwości odliczenia jej na zasadach określonych w wyżej cytowanej ustawie, staje się nadpłatą. Przy czym, aby można było określić tę nadpłatę, podatnik winien na podstawie art. 74a ustawy Ordynacja podatkowa, złożyć wniosek do właściwego organu podatkowego o określenie nadpłaty.

Organ podatkowy realizując w takiej sytuacji ww. normę art. 74a Ordynacji podatkowej, po złożeniu przez podatnika wniosku, wydaje decyzję określającą wysokość nadpłaty. W myśl bowiem tegoż przepisu – w przypadkach niewymienionych w art. 73 § 2 i art. 74 wysokość nadpłaty określa organ podatkowy.

W takim przypadku nadpłata podlega zwrotowi w terminie 30 dni od dnia wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę lub określającej wysokość nadpłaty – art. 77 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej. Jeżeli nadpłata nie zostanie zwrócona w terminie 30 dni od dnia wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę lub decyzja stwierdzająca nadpłatę nie została wydana w terminie 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, chyba że do opóźnienia w wydaniu decyzji przyczynił się podatnik, płatnik lub inkasent – nadpłata podlega oprocentowaniu od dnia złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty (art. 78 § 1 i § 3 pkt 3 lit. a) i b) Ordynacji podatkowej).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca pobierał świadczenia emerytalne w czasie, kiedy uzyskiwał dochody za granicą. Spowodowało to zawieszenie wypłaty bieżących świadczeń emerytalnych oraz konieczność zwrotu przez wnioskodawcę nienależnie pobranych świadczeń bezpośrednio do organu emerytalno-rentowego.

Zatem w sytuacji, w której wnioskodawca dokonał osobiście zwrotu nienależnie pobranego świadczenia przysługuje mu uprawnienie do rozliczenia tegoż zwrotu.

Z uprawnienia tego może wnioskodawca skorzystać w dwojaki sposób, stosownie wg własnego wyboru. Pierwszy sposób, to wykazanie w zeznaniu podatkowym składanym za 2010r. stosownego odliczenia (zwrotu dokonanego w latach 2008 i 2009r.). Drugi sposób, to złożenie wniosku do organu podatkowego o stwierdzenie nadpłaty. Powstała nadpłata – wynikająca ze złożonego zeznania lub decyzji organu podatkowego – winna zostać zwrócona wnioskodawcy w gotówce lub na rachunek bankowy.

Przy czym zaznaczyć należy, iż zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 80 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa prawo do zwrotu nadpłaty podatku wygasa po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin jej zwrotu.

Zatem w tej części stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe.

Nie można zgodzić się jednakże ze stanowiskiem wnioskodawcy, iż organ podatkowy – z uwagi na upływ czasu – winien dokonać zwrotu nadpłaty z odsetkami.

W świetle powołanych powyżej przepisów, nadpłata podlega oprocentowaniu (winna być zwrócona z odsetkami) jeżeli nie zostanie zwrócona w terminach ściśle określonych przepisami prawa.

W opisanym zdarzeniu przyszłym przesłanki do zwrotu nadpłaty z odsetkami nie zostały jeszcze spełnione, bowiem jak wynika z wniosku, wnioskodawca dopiero czyni rozeznanie w jaki sposób winien wystąpić o zwrot nadpłaconego podatku.

Tym samym w tej części stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Do wniosku dołączono plik dokumentów. Wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2 , 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.