Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2012 r. (data doręczenia 5 października 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 grudnia 2012 r. (data doręczenia 19 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono w dniu 19 grudnia 2012 r. o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego oraz o dodatkową opłatę za wydanie interpretacji indywidualnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni nie ma zarejestrowanej i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Od początku małżeństwa ma z mężem rozdzielność majątkową. W trakcie trwania małżeństwa, Zainteresowana w 2007 r. zakupiła na wyłączną własność grunt rolny. Gruntu tego Wnioskodawczyni nie uprawiała, nie brała unijnych dopłat, nie wydzierżawiała, nie zgłaszała się do KRUS. Ziemia leżała odłogiem. Wykorzystywała ją dotąd wyłącznie w celach rekreacyjnych. Zainteresowana zakupiła grunt, żeby w przyszłości poza miastem wybudować dom. Właśnie kończą się w gminie formalności związane z ustaleniem planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego między innymi nieruchomość Wnioskodawczyni. Teren zostanie przeznaczony pod budownictwo mieszkaniowe. Powierzchnia gruntu okazała się dla potrzeb tylko rodziny Zainteresowanej za duża. Dlatego Wnioskodawczyni zamierza podzielić swoją ziemię na 6 do 8 działek budowlanych. Na jednej działce Zainteresowana się wybuduje. Dwie działki daruje swojemu mężowi. Resztę, tj. 3 do 5 działek przeznaczy do sprzedaży po 2012 roku, żeby uzyskać środki na budowę swojego domu.

W celu sprzedaży działek Wnioskodawczyni zamierza skorzystać z pomocy pełnomocnika. Jego zadaniem będzie:

• przeprowadzenie w imieniu Zainteresowanej postępowania w gminie w celu podziału jej nieruchomości na działki budowlane, w tym współpraca z geodetą,
• przygotowanie ogłoszeń, reklam związanych ze sprzedażą działek,
• pośredniczenie w transakcjach handlowych, w tym: udzielanie informacji zainteresowanym, negocjowanie warunków sprzedaży, zawarcie w moim imieniu umów sprzedaży po uprzednim notarialnym udzieleniu przez Zainteresowaną pełnomocnictwa.
  
  

Zainteresowana ma do swojego pełnomocnika pełne zaufanie. Dlatego da mu wolną rękę; to on będzie decydował jak i kiedy to wszystko zrobi.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowana sprostowała opis sprawy o informację, że we wniosku w opisie zdarzenia przyszłego pomyliła plan miejscowego zagospodarowania przestrzennego z decyzją o warunkach zabudowy. Dla rejonu jej nieruchomości nie ma i szybko nie będzie planu zagospodarowania przestrzennego. Żeby móc podzielić swój grunt rolny, który nie jest objęty planem zagospodarowania przestrzennego, Wnioskodawczyni musiała uzyskać i na swój wniosek uzyskała decyzję o warunkach zabudowy dla całej nieruchomości; zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, dziesięć budynków mieszkalnych. Obecnie Zainteresowana występuje o podział swojej nieruchomości. Zainteresowana nie podjęła i nie zamierza podjąć czynności w celu przygotowania gruntów do sprzedaży jak: uzbrojenie terenu, drogi wewnętrzne, ogrodzenie, działania marketingowe wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia. O zamiarze wydzielenia i sprzedaży działek zadecydowały ograniczone możliwości finansowe Wnioskodawczyni. Pieniądze ze sprzedaży działek przeznaczy w całości na realizację podstawowego celu, tj. wybudowania domu na jednej z wydzielonych działek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu sprzedaży działek Wnioskodawczyni po 2012 r. roku stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawczyni, z tytułu sprzedaży swoich działek po 2012 roku nie stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług, ponieważ nie spełni warunków wymienionych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT w szczególności:

• nie będzie wykonywać samodzielnie działalności gospodarczej - czynności zmierzające do sprzedaży działek oraz samą ich sprzedaż będzie podejmował jej pełnomocnik według swojego uznani i bez jej kierownictwa,
• jej zamiarem przy zakupie gruntu było wybudowanie na nim w przyszłości domu, co zresztą nadal zamierza zrealizować; nie zakupiła ziemi na handel, stanowi ona jej majątek osobisty.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestę tą rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntu podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz. U. UE L 347.1 ze zm. – (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, iż podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Od początku małżeństwa ma z mężem rozdzielność majątkową. W trakcie trwania małżeństwa, Zainteresowana w 2007 r. zakupiła na wyłączną własność grunt rolny. Gruntu tego Wnioskodawczyni nie uprawiała, nie brała unijnych dopłat, nie wydzierżawiała, nie zgłaszała się do KRUS. Ziemia leżała odłogiem. Wykorzystywała ją dotąd wyłącznie w celach rekreacyjnych. Zainteresowana zakupiła grunt, żeby w przyszłości poza miastem wybudować dom. W związku z tym, że powierzchnia gruntu okazała się dla potrzeb rodziny Zainteresowanej za duża, Wnioskodawczyni zamierza podzielić swoją ziemię na 6 do 8 działek budowlanych. Na jednej działce Zainteresowana się wybuduje. Dwie działki daruje swojemu mężowi. Resztę, tj. 3 do 5 działek przeznaczy do sprzedaży po 2012 roku, żeby uzyskać środki na budowę swojego domu. W celu sprzedaży działek Wnioskodawczyni zamierza skorzystać z pomocy pełnomocnika. Jego zadaniem będzie: przeprowadzenie w imieniu Zainteresowanej postępowania w gminie w celu podziału jej nieruchomości na działki budowlane, w tym współpraca z geodetą, przygotowanie ogłoszeń, reklam związanych ze sprzedażą działek, pośredniczenie w transakcjach handlowych, w tym: udzielanie informacji zainteresowanym, negocjowanie warunków sprzedaży, zawarcie w jej imieniu umów sprzedaży po uprzednim notarialnym udzieleniu przez Zainteresowaną pełnomocnictwa. Zainteresowana da pełnomocnikowi wolną rękę i to on będzie decydował jak i kiedy to wszystko zrobi. Dla rejonu jej nieruchomości nie ma i szybko nie będzie planu zagospodarowania przestrzennego. Żeby móc podzielić swój grunt rolny, który nie jest objęty planem zagospodarowania przestrzennego, Wnioskodawczyni musiała uzyskać i na swój wniosek uzyskała decyzję o warunkach zabudowy dla całej nieruchomości; zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, dziesięć budynków mieszkalnych Obecnie Zainteresowana występuje o podział swojej nieruchomości. Wnioskodawczyni nie podjęła i nie zamierza podjąć czynności w celu przygotowania gruntów do sprzedaży, takich jak: uzbrojenie terenu, drogi wewnętrzne, ogrodzenie, działania marketingowe wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia. O zamiarze wydzielenia i sprzedaży działek zadecydowały ograniczone możliwości finansowe Wnioskodawczyni. Pieniądze ze sprzedaży działek przeznaczy w całości na realizację podstawowego celu, tj. wybudowania domu na jednej z wydzielonych działek.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Zainteresowanej, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni nie podjęła bowiem ciągu działań (takich jak: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców itd.), które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

A zatem, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowanej za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, iż nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

W przedmiotowej sprawie uznać zatem należy, iż Zainteresowana dokonując sprzedaży działek nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, iż sprzedaż przez Wnioskodawczynię nieruchomości gruntowej nabytej i wykorzystywanej na własne potrzeby, stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, w przedmiotowej sprawie Zainteresowana, zbywając nieruchomość stanowiącą jej majątek prywatny, korzysta z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego – stosownie do obowiązującego orzecznictwa – transakcja zbycia nieruchomości gruntowej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dodatkowo należy zaznaczyć, iż Wnioskodawczyni nabyła przedmiotowy grunt z zamiarem wybudowania domu, a nie z zamiarem sprzedaży w przyszłości. Wobec tego Zainteresowaną, w związku ze zbyciem ww. działek, nie można w odniesieniu do tej transakcji uznać za profesjonalnego handlowca. Ponadto, jak wynika z wniosku o zamiarze wydzielenia i sprzedaży działek zadecydowały ograniczone możliwości finansowe Wnioskodawczyni. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży działek Zainteresowana zamierza przeznaczyć w całości na realizację podstawowego celu, tj. wybudowania domu na jednej z wydzielonych działek.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawczynię wydzielonych działek gruntu nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Bowiem Zainteresowana, w związku z dostawą przedmiotowych działek, będzie korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w charakterze podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Powrót