INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2010 r. (data wpływu 01.04.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu naliczonego podatku od nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu naliczonego podatku od nieruchomości,

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzeń brutto.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka uzyska w bieżącym roku status zakładu pracy chronionej i w związku z tym na podstawie art. 31 ust. 1 ustawy o rehabilitacji, nie będzie wpłacać podatku od nieruchomości na rachunek bankowy właściwego urzędu miasta i gminy. Zgodnie z w/w ustawą 10% podatku od nieruchomości Spółka będzie przekazywać na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) poprzez wpłatę na rachunek bankowy PFRON-u, natomiast 90% będzie przekazywać na Zakładowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (ZFRON) poprzez wpłatę na wydzielony rachunek bankowy ZFRON.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwota podatku od nieruchomości w części przekazywanej na ZFRON oraz PFRON stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek od nieruchomości będzie stanowił koszt uzyskania przychodu ponieważ:

1. spełnia warunki art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowiąc koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodu;
2. nie zawiera się w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
3. zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy o rehabilitacji, Spółka nie będzie dokonywała wpłat z tytułu podatku od nieruchomości na rachunek właściwego urzędu miasta i gminy, jednak na mocy art. 31 ust. 3 ustawy o rehabilitacji, kwotę należnego podatku od nieruchomości będzie zobowiązana przekazywać w 10% na rachunek bankowy PFRON oraz w 90% na wydzielony rachunek ZFRON.

Jak wynika z powyższego, kwota podatku od nieruchomości nie zostaje do dyspozycji Spółki, zmianie ulega jedynie organ, na którego konto dokonuje się wpłaty. Środki zgromadzone na ZFRON-ie, pochodzące ze zwolnienia z wpłat podatku od nieruchomości, są przeznaczone na finansowanie rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej zatrudnionych osób niepełnosprawnych oraz ich rodzin, w tym indywidualnych programów rehabilitacyjnych opracowanych przez komisje rehabilitacyjne, turnusów rehabilitacyjnych, pomocy indywidualnej oraz ubezpieczeń osób niepełnosprawnych. Ponadto PFRON dokonuje refundacji właściwemu Urzędowi Miasta i Gminy kwoty podatku od nieruchomości przekazanej przez Spółkę na PFRON i ZFRON. Następuje więc jedynie fakt zamiany organu, na konto którego dokonuje się wpłaty.

Spółka będzie wpłacała środki na wydzielony rachunek ZFRON, środki tam zgromadzone wykorzystywane są w celu rehabilitacji zawodowej i społecznej niepełnosprawnych pracowników, PFRON refunduje właściwej jednostce urzędu miasta i gminy podatek od nieruchomości. Jak wynika z powyższego, Spółka, która będzie zakładem pracy chronionej będzie dokonywać wydatkowania środków pieniężnych w kwocie równej należnej kwocie podatku od nieruchomości, środki te nie pozostaną w Spółce i nie będą przeznaczane na bieżącą działalność Spółki, dlatego wyłączenie tej kwoty z kosztów stanowiących koszty uzyskania przychodu stanowiłoby dodatkowe obciążenie dla Spółki i było krzywdzące w porównaniu z firmami nie będącymi zakładem pracy chronionej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Prowadzący Zakład Pracy Chronionej jest zwolniony z podatku od nieruchomości – na zasadach określonych w przepisach odrębnych. Takim przepisem jest art. 7 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t. j. Dz. u. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.), który stanowi, iż zwalnia się od podatku od nieruchomości prowadzących zakłady pracy chronionej lub zakłady aktywności zawodowej - w zakresie przedmiotów opodatkowania zgłoszonych wojewodzie, jeżeli zgłoszenie zostało potwierdzone decyzją w sprawie przyznania statusu zakładu pracy chronionej lub zakładu aktywności zawodowej albo zaświadczeniem - zajętych na prowadzenie tego zakładu, z wyjątkiem przedmiotów opodatkowania znajdujących się w posiadaniu zależnym podmiotów niebędących prowadzącymi zakłady pracy chronionej lub zakłady aktywności zawodowej.

Prowadzący Zakład Pracy Chronionej na mocy art. 31 ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t. j. Dz. u. z 2008 r. Nr 14, poz. 92 ze zm.), 10% środków pochodzących ze zwolnienia z podatków przekazuje na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON). Pozostała część środków pochodzących ze zwolnienia z podatków stosownie do art. 31 ust. 3 pkt 1 lit. b) ww. ustawy przekazywana jest natomiast na Zakładowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Zakłady Pracy Chronionej są obowiązane tworzyć Zakładowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (ZFRON) i są jego dysponentami. Ogólne zasady tworzenia i przeznaczania środków Funduszu określa art. 33 ww. ustawy.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatników musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy. Związek ten może być natomiast bezpośredni lub pośredni, tzn. kosztem uzyskania przychodu będą wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu oraz wydatki związane z funkcjonowaniem podatnika i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa.

Odnosząc się do kwestii wydatku związanego z podatkiem od nieruchomości, tut. Organ stwierdza, iż podatek ten nie został wymieniony przez ustawodawcę w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, jako niestanowiący kosztów uzyskania przychodu. Jednocześnie, z uwagi na przepisy ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, Spółka jest zwolniona z tego podatku, ale nie może pozostawić do własnej dyspozycji wartości tego podatku, tylko musi tą wartością zasilić ZFRON i PFRON.

Ponadto, zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak:

1. podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy,
2. odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu.

Tworzony przez prowadzącego zakład pracy chronionej ZFRON nie jest, w myśl ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, funduszem tworzonym w ciężar kosztów. Tym samym przekazywane wpłaty na ZFRON, odpowiadające środkom uzyskanym ze zwolnienia od podatku od nieruchomości, nie mogą stanowić kosztów podatkowych w momencie przekazania ich na tego rodzaju fundusz.

W rzeczywistości przekazaniu na ZFRON podlega nie kwota podatku od nieruchomości, ale środki w wysokości podatku od nieruchomości, który nie został ustalony (określony) w wyniku zastosowania zwolnienia.

O ile brak jest podstaw do zaliczenia do kosztów podatkowych uzyskanych środków z wyżej wymienionego zwolnienia podatkowego w momencie ich przekazania na ZFRON, to nie ma przeszkód, aby tymi kosztami były u prowadzącego zakład pracy chronionej wydatki sfinansowane z tego funduszu (w tym pochodzące ze środków z tego zwolnienia), o ile wydatki te spełniają warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

U prowadzącego zakład pracy chronionej kosztem uzyskania przychodów jest natomiast poniesiona wpłata na PFRON (w wysokości 10% środków pochodzących ze zwolnienia od podatku od nieruchomości). Stanowi ona bowiem rodzaj kosztu (pośredniego), który związany jest z funkcjonowaniem (zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów) zakładów pracy chronionej, zgodnie z art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie dodaje się, że wniosek Spółki w zakresie opisu zdarzenia przyszłego dotyczącego pytania drugiego został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 29 czerwca 2010 r., nr ILPB3/423-295/10-3/ŁM.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.