INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 31.05.2010 r. (data wpływu 14.06.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udzielania pracownikom i członkom ich rodzin rabatów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.06.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udzielania pracownikom i członkom ich rodzin rabatów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (zwana dalej Spółką) prowadzi sprzedaż detaliczną na terenie całego kraju w supermarketach budowlanych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zamierza wprowadzić program lojalnościowy dla pracowników i ich członków rodzin.

Celem programu lojalnościowego jest zachęcenie i pozyskanie większej liczby klientów do dokonywania zakupów w sklepach P. poprzez oferowanie im rabatów do cen towarów.

Zgodnie z regulaminem planowanego programu lojalnościowego zostaną tym programem objęci wszyscy pracownicy Spółki, którzy zgłoszą chęć uczestnictwa w tym programie. Każdy pracownik, który zgłosił chęć uczestnictwa w programie otrzyma specjalną kartę rabatową programu lojalnościowego. Jednocześnie otrzymana przez pracownika karta rabatowa będzie mogła być udostępniana w dowolnej ilości członkom jego rodziny.

Otrzymana karta nie będzie ani kartą płatniczą, ani kartą kredytową ani też innym środkiem płatniczym.

Karta rabatowa programu lojalnościowego w zamierzeniu ma umożliwiać wszystkim uczestnikom programu, w tym pracownikom i członkom rodzin pracowników dokonywanie zakupów z rabatem. Udzielany rabat na zakupy (w wysokości 10%) będzie identyczny dla pracowników i członków rodzin pracowników, czyli będzie taki sam dla grona kilku tysięcy osób.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z planowanym wprowadzeniem programu lojalnościowego, adresowanego do pracowników Spółki i członków rodzin tych pracowników, udzielane w ramach tego programu rabaty będą stanowiły dla nich przychód, jako częściowe nieodpłatne świadczenie, od których Spółka powinna pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, w sytuacji opisanej w stanie faktycznym, rabaty udzielane uczestnikom programu lojalnościowego - tj. pracownikom i członkom ich rodzin, nie będą podlegały opodatkowaniu, jako częściowe nieodpłatne świadczenie. Tym samym, od przyznanych rabatów, zdaniem Spółki, nie powinna zostać pobrana zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych.

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 12 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, oraz spółdzielczego stosunku prawa pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednocześnie w myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Wartość pieniężną świadczeń w naturze określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami i lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Spółka stoi na stanowisku, że biorąc pod uwagę charakter programu lojalnościowego (udzielanie rabatu), przewidujący uczestnictwo zarówno pracowników Spółki, jak również członków rodzin pracowników, uzyskane przez pracowników Spółki rabaty na produkty i usługi nie stanowią jakiegokolwiek dodatkowego dochodu, w szczególności nie mogą być uznane za przychody ze stosunku pracy. O tym czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy i innych stosunków wymienionych w art. 12 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tego artykułu, czy także inna osoba nie związana z pracodawcą żadnym stosunkiem cywilno-prawnym. Skutkiem uzyskania rabatu w programie lojalnościowym jest obniżenie ceny zakupu towarów i usług, a nie uzyskanie nieodpłatnego świadczenia, a więc w rezultacie po stronie pracowników Spółki nie powstanie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu, jak również nie powstanie przychód z innych źródeł po stronie członków rodzin pracowników Spółki. W związku z tym nie powstaje obowiązek odprowadzenia przez Spółkę odpowiednio zwiększonych zaliczek z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych.

Spółka zwraca uwagę na sytuacje, że gdy krąg osób uprawnionych do skorzystania z rabatu przyznanego w ramach programu lojalnościowego nie jest ograniczony tylko do pracowników, to nie można mówić o powstaniu przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym. Z takich samych przywilejów korzysta znaczne grono klientów i nie można tylko z tego powodu, że klient jest pracownikiem, traktować go w znacznie gorszej sytuacji. Co ważne podkreślenia - pracownik nie otrzymuje większych rabatów niż pozostali członkowie rodziny.

Spółka wskazuje, że analogiczne stanowisko w podobnym stanie faktycznym zajęła Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z dnia 17 lutego 2010 r. (IPPB2/415-714/09-3/MK) uznając, że: „ w przypadku utworzenia przez Spółkę nowego programu lojalnościowego (...), którego grono beneficjentów - podmiotów korzystających z rabatów, nie będzie ograniczone wyłącznie do pracowników, to przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u uczestników programu, nie powstanie”.

W podobnym tonie wypowiedział się także Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 9 czerwca 2008 r. (ITPB2/415-282/08/ENB) uważając, że „korzystanie na jednakowych warunkach z programu Iojalnościowego przez pracowników Spółki, wraz z innymi uprawnionymi, także tymi niezwiązanymi w żaden sposób ze Spółką, jest neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników”.

W świetle powyższego należy zdaniem Spółki uznać, że wprowadzenie programu lojalnościowego dla pracowników i członków rodzin pracowników, polegającego na udzielaniu rabatów od zakupionych towarów, nie będzie wiązało się ze zobowiązaniem do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od rabatów udzielanych na podstawie karty wydanej uczestnikom w ramach programu lojalnościowego. W konsekwencji, korzystanie na jednakowych warunkach z programu lojalnościowego przez różne osoby fizyczne, w tym osoby nie związane ze Spółką żadnym stosunkiem cywilnoprawnym (np. umowa o pracę) będzie neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Opodatkowanie dochodów osób fizycznych reguluje ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r., Nr 51, poz. 307 ze zm.).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na mocy art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Podkreślenia wymaga fakt, iż w myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyte w tym przepisie sformułowanie „w szczególności” oznacza, iż przepis zawiera tylko przykładowe wyliczenie przychodów, co oznacza, że przysporzenia majątkowe, nie zaliczane do pozostałych źródeł przychodów stanowią przychody objęte tym przepisem.

W świetle zapisu art. 42a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52 i art. 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Jak wynika ze zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku, Wnioskodawca prowadzi sprzedaż detaliczną na terenie całego kraju w supermarketach budowlanych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza wprowadzić program lojalnościowy dla pracowników i ich członków rodzin. Celem programu lojalnościowego jest zachęcenie i pozyskanie większej liczby klientów do dokonywania zakupów w sklepach P. poprzez oferowanie im rabatów do cen towarów. Zgodnie z regulaminem planowanego programu lojalnościowego zostaną tym programem objęci wszyscy pracownicy Spółki, którzy zgłoszą chęć uczestnictwa w tym programie. Każdy pracownik, który zgłosił chęć uczestnictwa w programie otrzyma specjalną kartę rabatową programu lojalnościowego. Jednocześnie otrzymana przez pracownika karta rabatowa będzie mogła być udostępniana w dowolnej ilości członkom jego rodziny. Otrzymana karta nie będzie ani kartą płatniczą, ani kartą kredytową ani też innym środkiem płatniczym. Karta rabatowa programu lojalnościowego w zamierzeniu ma umożliwiać wszystkim uczestnikom programu, w tym pracownikom i członkom rodzin pracowników dokonywania zakupów z rabatem. Udzielany rabat na zakupy (w wysokości 10%) będzie identyczny dla pracowników i członków rodzin pracowników, czyli będzie taki sam dla grona kilku tysięcy osób.

„Rabat”, zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia oznacza: „zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie, upust” (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996).

W praktyce udzielenie rabatu polega więc na obniżeniu ceny zakupu usług lub towarów. „Ceną” - zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 w ustawie z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. z 2001 r., Nr 97, poz. 1050 ze zm.) jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę.

Zatem w opisanej we wniosku sytuacji, skutkiem uzyskania rabatu jest obniżenie ceny zakupu towarów. Ponadto, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe nie ogranicza kręgu uprawnionych do korzystania z karty rabatowej, a zatem krąg uprawnionych do zakupów z rabatem jest potencjalnie nieograniczony. Jeśli zatem grono beneficjentów – podmiotów korzystających z rabatów nie będzie ograniczone wyłącznie do pracowników, to przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych u uczestników programu nie powstanie.

Podkreślenia wymaga fakt, że o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy (i innych stosunków wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tegoż artykułu, czy także inna osoba nie związana z pracodawcą.

W konsekwencji, korzystanie na jednakowych warunkach z programu lojalnościowego przez pracowników Spółki, wraz z innymi uprawnionymi, także tymi niezwiązanymi w żaden sposób ze Spółką, jest neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników.

Zatem, po stronie pracowników Spółki nie powstanie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu jak również nie powstanie przychód z innych źródeł po stronie członków ich rodzin.

Wobec powyższego Spółka nie będzie zobowiązana w stosunku do swoich pracowników do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz w stosunku do członków ich rodzin do wystawienia stosownych informacji podatkowych.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych, wskazać należy, iż rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, podatników w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Nie stanowią one materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.