INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 2 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na studia podyplomowe pracownika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 sierpnia 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na studia podyplomowe pracownika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług informatycznych. Zamierza zatrudnić pracownika, za którego będzie chciał pokryć czesne za studia.

Pracownik ukończył studia na kierunku rachunkowość zarządcza i zostanie przyjęty na stanowisko księgowego. W związku z powyższym zakład pracy chce skierować pracownika na studia podyplomowe o kierunku rachunkowość, uznając że ciągle zmieniające się przepisy podatkowe i księgowe, wymagają coraz to wyższych kwalifikacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy można zaliczyć w koszty uzyskania przychodów wydatki związane z dokształcaniem pracownika, tj. opłatę (czesne) za studia na wydziale rachunkowości...

Zdaniem wnioskodawcy, w myśl przepisów § 2 ust. 1 i 3 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Ministra Racy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. Nr 103, poz. 472 ze zm.), przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogolnego dorosłych rozumie się kształcenie w szkołach dla dorosłych i szkołach wyższych oraz kształcenie, doksztalcanie w formach pozaszkolnych.

Podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego w formach szkolnych i pozaszkolnych może być realizowane na podstawie skierowania zakładu pracy lub bez takiego skierowania. Natomiast § 4 i § 5 daje możliwość udzielenia pomocy pracowniom, którzy podnoszą kwalifikacje zawodowe. Z przepisów rozporządzenia wynika też, że pracownikowi, który podejmuje naukę w w szkole na podstawie skierowania zakładu pracy bez skierowania zakładu pracy pracodawca może przyznać dodatkowe świadczenia m.in., może pokryć opłaty za naukę pobrane przez szkołę, koszty dojazdu, czy zakup podręczników.

Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatki dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracownika, do których zalicza się wydatki na kształcenie w szkole wyższej, nie są ujęte w katalogu zawartym w art. 23 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca uważa, że może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatek związany z dokształcaniem pracownika, ponieważ kierunek studiów jest ściśle związany z zakresem obowiązków pracownika wynikającym ze stosunku pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle powołanego uregulowania, aby dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu zaistnieć muszą łącznie trzy warunki:

• celem poniesienia wydatku (bezpośrednim lub pośrednim) powinno być osiągnięcie przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• wydatek ten nie może być wymieniony w zawartym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów,
• wydatek musi być prawidłowo udokumentowany.
  
  

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracownika w formie studiów podyplomowych nie są ujęte w katalogu negatywnym zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego statusu konieczne jest również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem, a celem jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Do stwierdzenia czy poniesione opłaty za studia podyplomowe pracownika mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej istotnym jest ustalenie:

• czy taki wydatek związany jest ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne pracownikowi i mają związek z wynikiem finansowym przedsiębiorstwa,
• czy też, wydatek ten służy tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia pracownika, a więc który co do zasady ma charakter osobisty.
  
  

Jako uzasadnione racjonalnie i gospodarczo, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, uznać należy wydatki na kształcenie pracownika, które pozwolą mu nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną do wykonywania czynności i zadań mu powierzonych w ramach prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa.

Celowość ponoszenia tego rodzaju kosztów przez przedsiębiorcę jest również uzasadniona wynikającym z przepisów prawa pracy nakazem ułatwiania pracownikom podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Zakres wiedzy, jaki pracownicy mogą zdobywać na koszt pracodawcy w ramach wyżej wymienionego obowiązku podnoszenia kwalifikacji nie jest jednak nieograniczony. Wydatki na podnoszenie kwalifikacji pracowniczych – aby mogły stanowić koszt uzyskania przychodu dla pracodawcy – muszą mieć ścisły związek z zakresem obowiązków pracownika wynikającym ze stosunku pracy oraz charakterem działalności pracodawcy. Koszty ponoszone przez wnioskodawcę należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodu, ale jednocześnie nie jest niezbędne odnoszenie ich do konkretnego przychodu.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz stanowiska w sprawie wynika, iż Wnioskodawca chce skierować pracownika na studia podyplomowe o kierunku rachunkowość, uznając że ciągle zmieniające się przepisy podatkowe i księgowe, wymagają coraz to wyższych kwalifikacji, a kierunek studiów jest ściśle związany z zakresem obowiazków tego pracownika wynikających ze stosunku pracy.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż wydatki poniesione w związku podjęciem nauki na ww. kierunku studiów podyplomowych przez pracownika, choć trudno je przypisać konkretnym przychodom, to jako przydatne do prawidłowego wykonywania obowiązków i zadań pracownika, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, pod warunkiem ich należytego udokumentowania.

Jednakże zauważyć należy, iż to na Wnioskodawcy spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętych przychodów bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Należy jednak pokreślić, iż dla oceny stanowiska Wnioskodawcy bez znaczenia pozostaje treść przytoczonych we wniosku przepisów rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, gdyż nie ma ona wpływu na wystąpienie związku pomiędzy poniesionymi wydatkami, a osiąganiem przychodów z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.