Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP4/443-846/12-2/JM
z 26 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2012 r. (data wpływu 14 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku od towarów i usług w związku z realizacją projektu pn.: „” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku od towarów i usług w związku z realizacją projektu pn.: „”.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Gmina realizuje projekt pod nazwą „”, na który otrzymała dofinansowanie z budżetu środków europejskich, dotacji celowej pochodzącej z publicznych środków krajowych oraz wkładu własnego. Realizacja rzeczowo finansowa ww. projektu następuje w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007-2013.

Celem projektu jest rozwój społeczeństwa informacyjnego poprzez przeciwdziałanie wykluczeniu cyfrowemu mieszkańców Gminy zagrożonych wykluczeniem cyfrowym.

Projekt obejmuje zapewnienie wytypowanej grupie 35 gospodarstw domowych będących w trudnej sytuacji materialnej lub niepełnosprawności, wyposażenia w sprzęt komputerowy, drukarki, zapewnienie dostępu do sieci Internet (abonament), opłatę za przyłączenie do sieci internet, instalację i konfigurację komputerów oraz szkolenie z zakresu podstawowej obsługi komputera i internetu.

Zostanie również zapewniony dostęp do internetu, zakupiony sprzęt komputerowy, koszt adaptacji – dostosowania pomieszczeń dla celów instalacji sprzętu objętego projektem dla 9 jednostek publicznych Gminy.

Z zawartej umowy o dofinansowanie okres kwalifikowalności wydatków dla projektu rozpoczyna się w dniu 21.10.2011 r. i kończy się w dniu 30.09.2015 r.

Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W ramach realizacji omawianego projektu wszystkie faktury dokumentujące wydatki są wystawiane na Gminę.

Wszystkie poniesione wydatki w związku z realizacją projektu będącego przedmiotem wniosku służą Gminie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniem podatkiem VAT.

Realizowany projekt nie ma związku z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Gmina po zakończeniu realizacji zadania inwestycyjnego nie będzie dokonywała sprzedaży towarów i usług z tytułu realizowanej inwestycji. Wszystkie czynności będą wykonywane nieodpłatnie. Czynności wykonywane przez Gminę nie mają charakteru świadczenia na rzecz oznaczonego podmiotu konkretnie usługobiorcy w ramach istniejącej więzi prawnej.

Omawiana inwestycja mieści się w zakresie zadań własnych nałożonych ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) i w tym zakresie Gmina jako organ władzy publicznej realizująca zadania nałożone przepisami prawa, dla realizacji których została powołana jest podatnikiem podatku od towarów i usług, ale realizując wyżej omawiane zadanie, które nie jest związane ze sprzedażą opodatkowaną, wyklucza odzyskanie przez Gminę podatku naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zostało poprawnie założone, że Gmina nie ma prawnej możliwości odzyskania poniesionych kosztów w postaci podatku od towarów i usług VAT, w rozumieniu art. 86 ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54 poz. 535 ze zm.), w związku z realizacją projektu pn. „?”

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 53 poz. 535 ze zm.) nie uznaje się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilno-prawnych.

Z uwagi na to, iż omawiane przedsięwzięcie mieści się w zakresie zadań własnych nałożonych ustawą ustrojową tj. ustawą z dnia 8.03.1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. Nr 142 poz. 1591 ze zm.), to w tym zakresie Gmina jako organ władzy publicznej realizująca zadania nałożone przepisami prawa, dla realizacji których została powołana jest podatnikiem podatku od towarów i usług VAT, ale realizując omawiane zadanie, które nie jest związane ze sprzedażą opodatkowaną wyklucza odzyskanie przez Gminę podatku naliczonego.

Z kolei w myśl art. 86 ust. l ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 53 poz. 535 ze zm.), w zakresie jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jednakże Gmina po zakończeniu realizacji omawianego zadania inwestycyjnego nie będzie prowadzić sprzedaży towarów i usług z tytułu realizowanej inwestycji. Wszystkie czynności Gmina będzie wykonywać nieodpłatnie. Czynności wykonywane przez Gminę nie będą miały charakteru świadczenia na rzecz oznaczonego podmiotu - konkretnego usługobiorcy w ramach istniejącej więzi prawnej.

W związku z powyższym Wnioskodawca wyraża pogląd, iż Gmina nie ma możliwości odliczenia i zwrotu podatku VAT w związku z omawianą inwestycją z udziałem bezzwrotnych środków z budżetu Unii Europejskiej i podatek VAT naliczony powinien zostać uznany jako koszt kwalifikowalny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do treści art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), zwanej dalej ustawą o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy działalności w zakresie telekomunikacji (art. 7 ust. 1 pkt 3a ustawy o samorządzie gminnym).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca realizuje projekt pod nazwą „”. Celem projektu jest rozwój społeczeństwa informacyjnego poprzez przeciwdziałanie wykluczeniu cyfrowemu mieszkańców Gminy zagrożonych wykluczeniem cyfrowym. Projekt obejmuje zapewnienie wytypowanej grupie 35 gospodarstw domowych będących w trudnej sytuacji materialnej lub niepełnosprawności, wyposażenia w sprzęt komputerowy, drukarki, zapewnienie dostępu do sieci Internet (abonament), opłatę za przyłączenie do sieci internet, instalację i konfigurację komputerów oraz szkolenie z zakresu podstawowej obsługi komputera i internetu. Zostanie również zapewniony dostęp do internetu, zakupiony sprzęt komputerowy, koszt adaptacji – dostosowania pomieszczeń dla celów instalacji sprzętu objętego projektem dla 9 jednostek publicznych Gminy. W ramach realizacji omawianego projektu wszystkie faktury dokumentujące wydatki są wystawiane na Wnioskodawcę. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Realizowany projekt nie ma związku z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego, nie są spełnione, gdyż – jak wskazał Wnioskodawca – realizowany projekt nie ma związku z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem, Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z realizacją przedmiotowego projektu. Tym samym Wnioskodawcy nie przysługuje z tego tytułu prawo do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W zakresie przedmiotowego projektu Wnioskodawca nie ma również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 cyt. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Wnioskodawca nie spełnia powyższego warunku, zatem nie ma możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 9 ww. rozporządzenia.

Reasumując, Wnioskodawca nie ma prawa do odzyskania podatku od towarów i usług w związku z realizacją projektu pn. „”, ponieważ – jak wskazał Wnioskodawca – realizowany projekt nie ma związku z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone i nie podlegają ocenie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Należy zatem wskazać, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku udzielono, przyjmując jako element stanu faktycznego informację, iż faktycznie towary i usługi nabyte w związku z realizacją projektu nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto należy zauważyć, iż pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.