INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2010r. (data wpływu do tut. Organu 16 lipca 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy nieumorzona wartość likwidowanego środka trwałego stanowi koszt uzyskania przychodu czy zwiększa wartość początkową nowego środka trwałego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2010r. wpłynął do tut. Organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy nieumorzona wartość likwidowanego środka trwałego stanowi koszt uzyskania przychodu czy zwiększa wartość początkową nowego środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest właścicielem nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem, w którym prowadziła działalność gospodarczą o profilu handlowym. Dotychczasowy budynek uległ likwidacji, by w miejscu zlikwidowanego budynku wznieść nowy, który będzie służył prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Całość budynku przeznaczona zostanie na wynajem. Parter budynku przeznaczony zostanie na wynajem powierzchni handlowych, a piętro na wynajem pomieszczeń mieszkalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym nieumorzona wartość zlikwidowanego środka trwałego (budynku) może stanowić koszty uzyskania przychodu, czy stanowi bezpośredni koszt związany z budową nowego obiektu i będzie składową wartości początkowej nowo wybudowanego środka trwałego...

Zdaniem Wnioskodawcy, nieumorzona wartość środka trwałego w związku z jego likwidacją, z zamiarem zmiany funkcji przeznaczenia obiektu (pawilon handlowy na budynek usługowo - mieszkalny) winna zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych stanowić koszt uzyskania przychodu w momencie jego likwidacji.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm. określanej w dalszej części skrótem „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Powyższe oznacza, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, pod tym jednak warunkiem, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami zatem będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów.

W kosztach enumeratywnie wymienionych, których nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodem, zostały wymienione m.in. straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności (art. 16 ust. 1 pkt 6 updop). W świetle tego przepisu, w przypadku gdy likwidacja środków trwałych została dokonana z tej przyczyny, że dotychczas wykorzystywany w działalności gospodarczej środek trwały utracił przydatność z racji zmiany rodzaju działalności, to poniesiona strata nie stanowi kosztu podatkowego. Jeżeli jednak wszelkie działania w zakresie racjonalnej gospodarki środkami trwałymi w ramach prowadzonej już działalności gospodarczej skutkują likwidacją niektórych z tych środków i polegają na zastosowaniu lepszych rozwiązań technologicznych, są ekonomicznie i gospodarczo uzasadnione nie mogą być kwalifikowane jako zmiana rodzaju działalności gospodarczej.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż likwidacja budynku, w którym Spółka prowadziła działalność gospodarczą o profilu handlowym nastąpiła w celu zmiany rodzaju działalności, bowiem w miejsce zlikwidowanego obiektu powstał nowy budynek, który zostanie przeznaczony w całości na wynajem. Parter budynku przeznaczony zostanie na wynajem powierzchni handlowych, a piętro na wynajem pomieszczeń mieszkalnych. Zatem, wyłączenie określone w wyżej cytowanym przepisie art. 16 ust. 1 pkt 6 updop znajduje w przedmiotowej sprawie zastosowania, bowiem fizyczna likwidacja środka trwałego została spowodowana utratą jego przydatności na skutek zmiany rodzaju działalności.

W świetle powyższych przepisów należy uznać, iż niezamortyzowana wartość wyburzonego budynku, nie może zostać zaliczona do kosztów uzyskania, bowiem środek trwały utracił przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności, a więc zachodzą przesłanki wskazane w cytowanym powyżej art. 16 ust. 1 pkt 6 updop.

Stanowisko Spółki jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.