INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2010 r. (data wpływu 24 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Ojciec Wnioskodawcy zmarł w roku 1979. W roku 1991 zostały na Zainteresowanego, będącego osobą fizyczną, przepisane przez jego mamę trzy działki – posiadające księgę wieczystą. Działka była działką rolną, która była nieodpłatnie użyczona sąsiadowi. Jako, że od czasu dokonania darowizny, grunty działki zostały przekwalifikowane na działki budowlane, Wnioskodawca podjął decyzję o podziale nieruchomości by nadając im bardziej praktyczny kształt i wymiar dokonać sprzedaży. W rezultacie, decyzją Burmistrza Gminy Miasta z dnia XX grudnia 2008 r. zatwierdzono projekt podziału działki, w wyniku czego powstało 8 działek, z czego 7 z nich wydzielone zostały pod zabudowę mieszkaniową, natomiast 1 działka przeznaczona jest na poszerzenie drogi dojazdowej do nowo powstałych działek. Działki podlegające sprzedaży są niezabudowane. Obecnie Zainteresowany postanowił sprzedać część powstałych działek stanowiących jego majątek osobisty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przedmiotowych działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest osobą prowadzącą cyklicznie handel ziemią. Sprzedaż działek powstałych w wyniku podziału działki odziedziczonej nie powinna być traktowana jako prowadzenie działalności gospodarczej, a jako wyprzedaż majątku osobistego, celem podreperowania budżetu domowego, np. celem wyremontowania domu, w którym aktualnie Zainteresowany mieszka wraz z rodziną. W opinii Wnioskodawcy, nie powinien podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z opisu sprawy wynika, iż w roku 1991 zostały na Zainteresowanego, będącego osobą fizyczną, przepisane przez jego mamę trzy działki – posiadające księgę wieczystą. Działka była działką rolną, która była nieodpłatnie użyczona sąsiadowi. Jako, że od czasu dokonania darowizny, grunty działki zostały przekwalifikowane na działki budowlane, Wnioskodawca podjął decyzję o podziale nieruchomości by nadając im bardziej praktyczny kształt i wymiar dokonać sprzedaży. W rezultacie, decyzją Burmistrza Gminy Miasta z dnia x 2008 r. zatwierdzono projekt podziału działki, w wyniku czego powstało 8 działek, z czego 7 z nich wydzielone zostały pod zabudowę mieszkaniową, natomiast 1 działka przeznaczona jest na poszerzenie drogi dojazdowej do nowo powstałych działek. Działki podlegające sprzedaży są niezabudowane. Obecnie Zainteresowany postanowił sprzedać część powstałych działek stanowiących jego majątek osobisty.

Grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, jednak w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy. Okoliczności sprawy nie wskazują bowiem na to, aby dokonując sprzedaży działek działał w charakterze handlowca. W analizowanej sprawie nie można stwierdzić, iż grunt został nabyty w celu odsprzedaży, ponieważ pochodzi z majątku nabytego w drodze darowizny. Także czynność nieodpłatnego użyczenia nie wypełnia definicji działalności gospodarczej, gdyż Zainteresowany nie osiąga z tego tytułu żadnej korzyści materialnej.

Wnioskodawca sprzedając działki korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, w sytuacji gdy przedmiotowe nieruchomości wydzielone z działki nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej (w tym również rolniczej), nabyte zostały w drodze darowizny do celów prywatnych i dokonywane transakcje mają charakter incydentalny, stwierdzić należy, że sprzedaż tych działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Zainteresowany nie zostanie uznany w tej sytuacji za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży działek.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.