INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2010r. (data wpływu do tut. Biura - 17 czerwca 2010r.), uzupełnionym w dniu 19 sierpnia 2010r. oraz 14 września 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umów pożyczek - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 czerwca 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umów pożyczek. Z uwagi na stwierdzone braki formalne wniosku, pismem z dnia 05 i 31 sierpnia 2010r. Znak: IBPB II/1/436-141/10/AŻ wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 19 sierpnia 2010r. oraz 14 września 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W latach 2007-2008 wnioskodawca – spółka z o.o. zapłaciła podatek od czynności cywilnoprawnych z tytułu zaciągniętych od wspólników pożyczek na prowadzenie działalności gospodarczej. W świetle orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 września 2009r. Polska przystępując do Unii Europejskiej przyjęła na siebie obowiązek przestrzegania między innymi dyrektywy 69/335 rezygnując tym samym z pobierania podatku od pożyczek udzielanych przez wspólników.

W uzupełnieniu wnioskodawca wskazał, iż umowy pożyczek zawarte zostały w marcu 2007r., w kwietniu 2007r., w styczniu 2008r., we wrześniu 2008r. oraz w listopadzie 2008r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawca powinien uzyskać zwrot wpłaconych do urzędu skarbowego kwot podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu przyjętych od wspólników pożyczek wspomagających działalność gospodarczą...

Zdaniem wnioskodawcy Polska podpisując dokumenty Unii Europejskiej w zakresie stosowania prawa podatkowego przyjęła na siebie obowiązek przestrzegania odpowiednich dyrektyw co jednoznacznie ocenił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. W związku z powyższym wnioskodawca stoi na stanowisku, iż kwoty podatku o którym mowa w niniejszym wniosku powinny być zwrócone wnioskodawcy bez zbędnej zwłoki.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k) i pkt 2 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2005, Nr 41, poz. 399 ze zm., t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008r., podatkowi temu podlegają umowy spółki (akty założycielskie) oraz zmiany tych umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Jak stanowi art. 1 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy w przypadku umowy spółki za zmianę umowy uważa się przy spółce kapitałowej wniesienie lub podwyższenie wniesionego do spółki wkładu, którego wartość powoduje podwyższenie kapitału zakładowego, pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika (akcjonariusza) oraz dopłaty.

Stosownie do art. 1 ust. 5 pkt 2 ww. ustawy umowa spółki kapitałowej oraz jej zmiana podlega podatkowi, jeżeli w chwili dokonania czynności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej znajduje się:

• rzeczywisty ośrodek zarządzania albo
• siedziba tej spółki – jeżeli jej rzeczywisty ośrodek zarządzania nie znajduje się na terytorium żadnego z państw członkowskich, a jeżeli ośrodek ten znajduje się na terytorium takiego państwa, gdy umowa spółki nie podlega podatkowi kapitałowemu w tym państwie.
  
  

Jak wskazano powyżej zmiana umowy spółki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jeśli w chwili dokonania czynności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej znajduje się rzeczywisty ośrodek zarządzania Spółki, albo siedziba spółki - w przypadkach wskazanych w art. 1 ust. 5 pkt 2 lit. b) ww. ustawy.

W przypadku więc, gdy rzeczywisty ośrodek zarządzania Spółki albo jego siedziba znajdują się w Polsce, zmiana umowy Spółki, podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż spółka w latach 2007 i 2008 zapłaciła podatek od czynności cywilnoprawnych z tytułu zaciągniętych od wspólników pożyczek na prowadzenie działalności gospodarczej. Umowy pożyczek zawarte zostały w latach 2007-2008.

Obowiązek podatkowy w przedmiotowej sprawie powstał zatem z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej (art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

W myśl art. 4 pkt 9 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych przy umowie spółki kapitałowej ciąży na spółce.

Podstawę opodatkowania stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. d) ww. ustawy przy pożyczce udzielonej spółce przez wspólnika lub akcjonariusza stanowi kwota lub wartość pożyczki.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy przy zmianach umowy spółki stosuje się stawkę podatku przewidzianą dla umowy spółki, czyli stawkę w wysokości 0,5%.

Czynności zaciągnięcia przez spółkę w 2007 i 2008 roku pożyczek od swoich wspólników na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych należy traktować jak zmianę umowy spółki. W 2007 i 2008 roku pożyczki takie nie były na mocy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zwolnione z podatku od czynności cywilnoprawnych. A zatem naliczony i wpłacony podatek od czynności cywilnoprawnych był podatkiem należnym. Pożyczki udzielane przez wspólników (akcjonariuszy) spółce były zwolnione z podatku w okresie od 1 maja 2004 r. do 31 grudnia 2006 r. na podstawie art. 9 pkt 10 lit. h ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Powyższy przepis został uchylony z dniem 01 stycznia 2007r. na mocy art. 2 pkt 9 lit. c) ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 222, poz. 1629).

Odnosząc się do stanowiska wnioskodawcy, iż Polska podpisując dokumenty Unii Europejskiej w zakresie stosowania prawa podatkowego przyjęła na siebie obowiązek przestrzegania odpowiednich dyrektyw wskazać należy, iż podatek od czynności cywilnoprawnych pobierany od umów spółek kapitałowych na podstawie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jest odpowiednikiem podatku kapitałowego uregulowanego dyrektywą Rady Nr 2008/7/WE z dnia 12 lutego 2008 r. dotyczącą podatków pośrednich od gromadzenia kapitału (Dz. Urz. UE L 46 z 21.02.2008, str. 11). Powołana dyrektywa zastąpiła dyrektywę Rady 69/335/EWG z dnia 17 lipca 1969 r. dotyczącą podatków pośrednich od gromadzenia kapitału (Dz. U. UE L 249 z 3.10.1969, str. 25, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 9, t. 1, s. 11, z późn. zm.). Nadrzędną zasadą wynikającą z powołanych dyrektyw jest jednokrotne opodatkowanie kapitału w spółkach kapitałowych. W uzasadnieniu rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (druk 736), wskazano, iż „dokonano zmiany polegającej na zniesieniu zwolnienia od umowy pożyczki udzielonej spółce kapitałowej przez wspólnika(akcjonariusza) wprowadzając jednocześnie tę czynność, zgodnie z założeniami dyrektywy, do katalogu czynności uznawanych za zmianę umowy spółki kapitałowej. Jednakże realizując główne założenie Dyrektywy stanowiące, że kapitał spółki powinien być opodatkowany w państwach członkowskich jednokrotnie zaproponowano odstąpienie od opodatkowania podwyższenia kapitału zakładowego, jeżeli jego źródłem były udzielone pożyczki uprzednio opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych”. Ustawodawca likwidując zatem z dniem 01 stycznia 2007r. zwolnienie przewidziane wcześniej w art. 9 pkt 10 lit. h) wprowadził jednocześnie przepis art. 6 ust. 9 pkt 6 ustawy, który stanowił, iż przy umowie spółki od podstawy opodatkowania, odlicza się: kwoty pożyczek udzielonych spółce kapitałowej przez wspólnika (akcjonariusza) oraz kwoty dopłat w spółce kapitałowej, które były opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a następnie zostały przeznaczone na podwyższenie kapitału zakładowego. W ten sposób uniknięto podwójnego opodatkowania przy umowach pożyczek udzielanych przez wspólników, które następnie konwertowano na kapitał zakładowy, tym samym realizując założenie Dyrektywy stanowiące o jednokrotności opodatkowania kapitału.

Z treści wniosku wynika, iż pożyczki zaciągnięte od wspólników w latach 2007-2008 przeznaczone były na prowadzenie działalności gospodarczej, nie zostały one zatem konwertowane na kapitał zakładowy, tym samym nie zachodzi obawa podwójnego opodatkowania, która byłaby sprzeczna z zasadami wynikającymi z Dyrektyw.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż skoro pożyczki udzielone Spółce przez jej wspólników w latach 2007 i 2008 nie korzystały ze zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych (bowiem ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie przewidywała wyłączeń w tym zakresie) lecz podlegały opodatkowaniu jako zmiana umowy spółki zgodnie z art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to wpłacony przez spółkę podatek od czynności cywilnoprawnych był podatkiem należnym nie ma zatem podstaw do uzyskania jego zwrotu.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W zakresie powołanego przez wnioskodawcę wyroku należy stwierdzić, iż w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej wyroki nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Dlatego tut. Organ nie może w oparciu o powołany wyrok sądu potwierdzić stanowiska wnioskodawcy, tym bardziej, że analiza orzecznictwa zapadłego w podobnych sprawach, dokonana przez Organ, pozwala stwierdzić, że orzecznictwo sądowe w tym zakresie nie jest jednolite.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.