INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2010r. (data wpływu 5 sierpnia 2010r.), uzupełnionym pismami z dnia 14 października 2010r. (data wpływu 21 października 2010r.) oraz z dnia 28 października 2010r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego z VAT w przypadku świadczenia usług rachunkowo-księgowych (bez doradztwa) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 sierpnia 2010r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego z VAT w przypadku świadczenia usług rachunkowo-księgowych (bez doradztwa).

Wniosek został uzupełniony pismami z dnia 14 października 2010r. (data wpływu 21 października 2010r.) oraz z dnia 28 października 2010r. będącymi odpowiedziami na wezwanie tut. organu z dnia 6 października 2010r. znak IBPP1/443-746/10/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Spółka z o.o. – prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług rachunkowo-księgowych. Wszyscy pracownicy Spółki i członkowie zarządu posiadają świadectwa kwalifikacyjne Ministra Finansów uprawniające do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Nikt nie jest doradcą podatkowym, zatem i Spółka nie jest spółką doradztwa podatkowego.

Zgodnie z umowami zawartymi z klientami, przedmiotem działalności Spółki jest prowadzenie ksiąg rachunkowych zgodnie z ustawą o rachunkowości oraz prowadzenie podatkowych ksiąg przychodów i rozchodów.

Do obowiązków Spółki należy:

• dekretowanie i księgowanie dostarczonych dokumentów,
• uzgadnianie kont rozrachunkowych,
• tworzenie zestawień obrotów i sald,
• sporządzanie list płac pracowników i zleceniobiorców,
• prowadzenie rejestrów zakupu i sprzedaży VAT,
• prowadzenie ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych,
• prowadzenie ewidencji wyposażenia,
• sporządzanie deklaracji podatkowych na podstawie prowadzonych ksiąg,
• sporządzanie deklaracji i raportów ZUS.
  
  

Działalność Spółki mieści się w klasyfikacji PKWiU pod symbolem: 74.12.11, 74.12.12, 74.12.13, 74.12.14, 74.12.2 i 74.12.3 – w zakresie sporządzania deklaracji podatkowych bez ich podpisywania i bez udzielania porad. Spółka nie prowadzi doradztwa podatkowego ze względu na brak uprawnień w tym zakresie. Wnioskodawca nie podpisuje deklaracji podatkowych w imieniu podatników, ani nie udziela porad.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Ze względu na niskie obroty w 2009r. i 2010r. (poniżej 100.000 zł), Wnioskodawca planuje w 2011r. skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 i 13 ustawy o VAT.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 14 października 2010r. podano także, iż:

1. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie wykonuje żadnej z czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT,
2. Wnioskodawca nie wykonuje i nie zamierza wykonywać żadnych usług o charakterze doradczym, nie udziela porad prawnych, nie sporządza deklaracji podatkowych w ramach odrębnego zlecenia (deklaracje podatkowe sporządza tylko dla stałych klientów, z którymi wiążą Wnioskodawcę ciągłe umowy na obsługę rachunkowo-księgową, jako element kompleksowej usługi na prowadzenie ksiąg),
3. w ramach usługi o symbolu 74.12.3 PKWiU, Wnioskodawca sporządza deklaracje podatkowe (bez ich podpisywania) na podstawie prowadzonych ksiąg dla stałych klientów, z którymi wiążą Wnioskodawcę umowy na kompleksową obsługę w zakresie rachunkowości lub prowadzenia podatkowych ksiąg przychodów i rozchodów,
4. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny od 1 stycznia 1994r. (z powodu utraty prawa do zwolnienia ze względu na wysokość obrotów w 1993r.) do nadal.
   
   

W uzupełnieniu z dnia 28 października 2010r. Wnioskodawca sprecyzował ponadto, że pkt 2 i 3 uzupełnienia Wnioskodawcy z dnia 14 października 2010r. zostały podane w sposób wzajemnie się wykluczający. Sporządzanie deklaracji podatkowych Wnioskodawca wykonuje bowiem w ramach kompleksowej usługi księgowej, natomiast w ramach usługi o symbolu 74.12.3 PKWiU (doradztwo podatkowe), Wnioskodawca nie wykonuje żadnych czynności. W pkt. 3 uzupełnienia z dnia 14 października 2010r. symbol 74.12.3 został podany błędnie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku świadczenia ww. usług rachunkowo-księgowych (bez doradztwa), Spółce przysługiwać będzie prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego z VAT zgodnie z art. 113 ust. 1 i 13 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę art. 113 ust. 1 i 13 ustawy o podatku od towarów i usług, Spółce przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego z VAT od 2011r. ponieważ:

• w 2010r. sprzedaż opodatkowana w Spółce nie przekroczy 100.000 zł,
• ponadto Spółka nie prowadzi doradztwa podatkowego, nawet nie ma takiego prawa, nie będzie zatem świadczyć usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, tj. usług prawniczych i doradztwa.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o VAT, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

W myśl § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.) do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 powołanej ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Należy zauważyć, że art. 113 ust. 1, od dnia 1 stycznia 2011r. na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666), otrzyma brzmienie – zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jednakże art. 2 ust. 1 ww. ustawy z dnia 2 grudnia 2009r. wskazuje, iż kwotę o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, dla 2010r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

Z kolei w myśl art. 113 ust. 11 ustawy o VAT podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

W myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ww. ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 113 ust. 14 pkt 2 cyt. ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej. W wykonaniu delegacji ustawowej zawartej w art. 113 ust. 14 pkt 2 ww. ustawy, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.).

Zgodnie z § 26 ww. rozporządzenia Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy – stanowiącą załącznik do ww. rozporządzenia. Pod poz. 37 załącznika do ww. rozporządzenia (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996r. o doradztwie podatkowym (t. j. Dz. U. z 2008r. Nr 73, poz. 443 ze zm.), zwanej dalej ustawą o doradztwie podatkowym, czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
   
   

Z kolei art. 2 ust. 2 ww. ustawy o doradztwie podatkowym stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 ww. ustawy o doradztwie podatkowym, są osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych, adwokaci i radcowie prawni oraz biegli rewidenci (art. 3 ustawy o doradztwie podatkowym).

Ponadto należy zaznaczyć, że w okresie od dnia 1 lutego 2005r. do dnia 31 grudnia 2008r. (z małymi zmianami w brzmieniu tego przepisu na przestrzeni tego okresu, pozostającymi bez znaczenia dla sprawy) w ustawie o doradztwie podatkowym obowiązywał przepis art. 3a, który stanowił, że podmioty uprawnione, zgodnie z odrębnymi przepisami, do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych mogą również wykonywać czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2a i 3.

Natomiast zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 ww. ustawy o rachunkowości, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl ust. 2 ww. art. 76a ww. ustawy o rachunkowości, przedsiębiorcy, wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie
   –w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

1. przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych,
2. pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych,

– o czym stanowi art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości.

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy o rachunkowości, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca – Spółka z o.o. – prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług rachunkowo-księgowych. Wszyscy pracownicy Spółki i członkowie zarządu posiadają świadectwa kwalifikacyjne ministra Finansów uprawniające do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Nikt nie jest doradcą podatkowym, zatem i Spółka nie jest spółką doradztwa podatkowego.

Zgodnie z umowami zawartymi z klientami, przedmiotem działalności Spółki jest prowadzenie ksiąg rachunkowych zgodnie z ustawą o rachunkowości oraz prowadzenie podatkowych ksiąg przychodów i rozchodów.

Do obowiązków Spółki należy:

• dekretowanie i księgowanie dostarczonych dokumentów,
• uzgadnianie kont rozrachunkowych,
• tworzenie zestawień obrotów i sald,
• sporządzanie list płac pracowników i zleceniobiorców,
• prowadzenie rejestrów zakupu i sprzedaży VAT,
• prowadzenie ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych,
• prowadzenie ewidencji wyposażenia,
• sporządzanie deklaracji podatkowych na podstawie prowadzonych ksiąg,
• sporządzanie deklaracji i raportów ZUS.
  
  

Działalność Spółki mieści się w klasyfikacji PKWiU pod symbolem: 74.12.11, 74.12.12, 74.12.13, 74.12.14, 74.12.2 i 74.12.3 – w zakresie sporządzania deklaracji podatkowych bez ich podpisywania i bez udzielania porad. Spółka nie prowadzi doradztwa podatkowego ze względu na brak uprawnień w tym zakresie. Wnioskodawca nie podpisuje deklaracji podatkowych w imieniu podatników, ani nie udziela porad.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Ze względu na niskie obroty w 2009r. i 2010r. (poniżej 100.000 zł), Wnioskodawca planuje w 2011r. skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 i 13 ustawy o VAT.

Ponadto Wnioskodawca podał, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie wykonuje żadnej z czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT. Nie wykonuje także i nie zamierza wykonywać żadnych usług o charakterze doradczym, nie udziela porad prawnych, nie sporządza deklaracji podatkowych w ramach odrębnego zlecenia (deklaracje podatkowe sporządza tylko dla stałych klientów, z którymi wiążą Wnioskodawcę ciągłe umowy na obsługę rachunkowo-księgową, jako element kompleksowej usługi na prowadzenie ksiąg). Wnioskodawca nie wykonuje żadnych usług w ramach usługi o symbolu 74.12.3 PKWiU. Deklaracje podatkowe (bez ich podpisywania) Wnioskodawca sporządza na podstawie prowadzonych ksiąg dla stałych klientów, z którymi wiążą go umowy na kompleksową obsługę w zakresie rachunkowości lub prowadzenia podatkowych ksiąg przychodów i rozchodów. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny od 1 stycznia 1994r. (z powodu utraty prawa do zwolnienia ze względu na wysokość obrotów w 1993r.).

Należy zaznaczyć, iż konstrukcja prawna przedmiotu opodatkowania, stawek podatkowych i zwolnień podatkowych w ustawie o VAT opiera się na właściwych klasyfikacjach statystycznych, tj. Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Jak już wyżej wskazano, zgodnie z § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.). Z tego też względu sprawa klasyfikacji statystycznej towarów i usług nabiera szczególnego znaczenia.

Należy podkreślić również, iż do zaklasyfikowania danego towaru bądź usługi do odpowiedniej grupy towarów czy też do weryfikacji wskazanej klasyfikacji, nie są kompetentne organy podatkowe. W myśl bowiem Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania: rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku stwierdzić należy, że świadczenie usług określonych z nazwy w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, jako usługi doradztwa, wyłącza prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy. W konsekwencji o tym, czy świadczone przez podatnika usługi mogą korzystać ze wspomnianego zwolnienia, decyduje ich zaklasyfikowanie do określonego grupowania PKWiU, jak również stan faktyczny konkretnej sprawy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że działalność Wnioskodawcy mieści się w klasyfikacji PKWiU pod symbolami:

• 74.12.11 – usługi w zakresie kontroli i weryfikacji sprawozdań finansowych,
• 74.12.12 – usługi w zakresie sprawdzania rachunków,
• 74.12.13 – usługi w zakresie sprawozdań finansowych,
• 74.12.14 – usługi w zakresie rachunkowości, pozostałe,
• 74.12.2 – usługi w zakresie księgowości, z wyjątkiem deklaracji podatkowych.
  
  

Ponadto Wnioskodawca podkreślił, iż w ramach symbolu 74.12.3 (usługi w zakresie doradztwa podatkowego), nie wykonuje i nie zamierza wykonywać żadnych usług o charakterze doradczym, nie udziela porad prawnych, nie sporządza deklaracji podatkowych w ramach odrębnego zlecenia. Deklaracje podatkowe Wnioskodawca sporządza tylko dla stałych klientów, z którymi wiążą go ciągłe umowy na obsługę rachunkowo-księgową, jako element kompleksowej usługi na prowadzenie ksiąg.

Zatem jeżeli Wnioskodawca nie będzie wykonywał usług o charakterze doradczym ani nie będzie udzielał porad prawnych, oraz pod warunkiem, że przygotowanie deklaracji podatkowych nie będzie realizowane w ramach odrębnego zlecenia lecz będzie stanowiło element kompleksowej usługi w zakresie rachunkowości klasyfikowanej do grupowania PKWiU 74.12. oraz Wnioskodawca nie przekroczy kwoty obrotu określonej w art. 113 ust. 1 ww. ustawy, wówczas Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku, określonego w art. 113 ust. 1 w związku z art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa cyt. w sentencji, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku, jeżeli Wnioskodawca wykonywałby jakiegokolwiek rodzaju usługi doradcze z wyjątkiem doradztwa rolniczego wymienionego w przepisach rozporządzenia do ustawy o VAT lub w przypadku zmiany klasyfikacji świadczonych usług) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.