INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 02 sierpnia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania zwrotu kosztów obrony prawnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 sierpnia 2010r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania zwrotu kosztów obrony prawnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Funkcjonariuszowi celnemu zostały postawione zarzuty o popełnienie czynu z art. 231 Kodeksu karnego. Zgodnie z obowiązującymi przepisami został zwolniony ze służby. W związku z postanowieniem Sądu, którym umorzono postępowanie wobec braku znamion czynu zabronionego, zgodnie z art. 109 ustawy o Służbie Celnej (Dz. U. z 2009r. Nr 168, poz. 1323) funkcjonariusz został na wniosek przywrócony w roku bieżącym do służby. Zgodnie z art. 134 ustawy o Służbie Celnej:

1. Funkcjonariuszowi przysługuje zwrot kosztów obrony, jeżeli postępowanie karne wszczęte przeciwko niemu o przestępstwo popełnione w związku z wykonywaniem czynności służbowych zostanie zakończone prawomocnym orzeczeniem o umorzeniu postępowania wobec braku ustawowych znamion czynu zabronionego lub niepopełnienia przestępstwa albo wyrokiem uniewinniającym.
2. Koszty, w wysokości odpowiadającej wynagrodzeniu jednego obrońcy, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982r. Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2002r. Nr 123, poz. 1058 ze zm.) zwraca się ze środków Skarbu Państwa na wniosek funkcjonariusza.
   
   

Dyrektor Izby Celnej, na wniosek funkcjonariusza dokonał wypłaty kosztów obrony w wysokości określonej w ustawie Prawo o adwokaturze. Art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307) enumeratywnie wymienia przychody wolne od podatku dochodowego. Dyrektor Izby Celnej nie znajdując podstawy do zwolnienia wypłaconego funkcjonariuszowi świadczenia w postaci zwrotu kosztów obrony naliczył i odprowadził podatek dochodowy. Na decyzję Dyrektora w sprawie pobrania od zwrotu kosztów obrony podatku dochodowego, funkcjonariusz wniósł zażalenie za pośrednictwem swojego pełnomocnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wypłacony na podstawie art. 134 ustawy o Służbie Celnej zwrot kosztów obrony stanowi przychód ze stosunku służbowego w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop, i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Art. 21 ww. ustawy wymienia zwolnienia przedmiotowe od podatku dochodowego dla poszczególnych źródeł dochodów. Wypłacony w związku z umorzeniem postępowania karnego funkcjonariuszowi celnemu na podstawie art. 134 ustawy o służbie celnej (Dz. U. z 2009r. Nr 168, poz. 1323) zwrot kosztów obrony, w wysokości odpowiadającej wynagrodzeniu jednego obrońcy, określonej w przepisach ustawy Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2002r. Nr 123, poz. 1058 ze zm.) należy uznać za przychód funkcjonariusza. Ponieważ art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowi o zwolnieniu takiego świadczenia z obowiązku podatkowego, od zwróconych funkcjonariuszowi celnemu kosztów obrony należy naliczyć i odprowadzić podatek dochodowy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl postanowień art. 12 ust. 1 pow. wyżej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

W świetle powyższego przychodem ze stosunku pracy (służbowego) są wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia powodujące przysporzenie majątkowe u podatnika, a mające źródło w łączącym podatnika z pracodawcą stosunku pracy (służbowym).

Z wniosku wynika, iż funkcjonariuszowi celnemu zostały postawione zarzuty o popełnienie czynu z art. 231 Kodeksu karnego. Zgodnie z obowiązującymi przepisami został zwolniony ze służby. W związku z postanowieniem Sądu, którym umorzono postępowanie wobec braku znamion czynu zabronionego, zgodnie z art. 109 ustawy o Służbie Celnej funkcjonariusz został na wniosek przywrócony w roku bieżącym do służby. Wnioskodawca na wniosek funkcjonariusza dokonał wypłaty kosztów obrony w wysokości określonej w ustawie Prawo o adwokaturze.

Zgodnie z art. 134 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009r. o Służbie Celnej (Dz. U. z 2009r. Nr 168, poz. 1323 ze zm.) funkcjonariuszowi przysługuje zwrot kosztów obrony, jeżeli postępowanie karne wszczęte przeciwko niemu o przestępstwo popełnione w związku z wykonywaniem czynności służbowych zostanie zakończone prawomocnym orzeczeniem o umorzeniu postępowania wobec braku ustawowych znamion czynu zabronionego lub niepopełnienia przestępstwa albo wyrokiem uniewinniającym.

W myśl art. 134 ust. 2 ww. ustawy koszty, w wysokości odpowiadającej wynagrodzeniu jednego obrońcy, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2009r. Nr 146, poz. 1188 i Nr 166, poz. 1317) zwraca się ze środków Skarbu Państwa na wniosek funkcjonariusza.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, iż zwrócone funkcjonariuszowi, na podstawie art. 134 ust. 1 ustawy o Służbie Celnej, koszty poniesione na obronę prawną nie stanowią przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającego opodatkowaniu, gdyż funkcjonariusz nie osiągnął przysporzenia majątkowego, z którym ustawa podatkowa wiąże określone skutki. Jest to wyłącznie zwrot faktycznie poniesionych przez niego wydatków, jako niezbędnych kosztów procesu, otrzymany ze środków Skarbu Państwa na mocy ustawy o Służbie Celnej.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.