INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2010r. (data wpływu 10 lutego 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 kwietnia 2010r. (data wpływu 30 kwietnia 2010r.) oraz pismem z dnia 14 maja 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od użytkowanego przez Wnioskodawcę na podstawie umowy leasingu samochodu oraz od zakupionego paliwa do przedmiotowego samochodu wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2010r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od użytkowanego przez Wnioskodawcę na podstawie umowy leasingu samochodu oraz od zakupionego paliwa do przedmiotowego samochodu wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 kwietnia 2010r. (data wpływu 30 kwietnia 2010r.) oraz pismem z dnia 14 maja 2010r. stanowiącymi odpowiedź na wezwanie tut. organu z dnia 14 kwietnia 2010r. znak IBPP1/443-130/10/MS.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 14 grudnia 2009r. Wnioskodawca zawarł z F.L. umowę leasingu operacyjnego samochodu ciężarowego marki Mitsubishi Outlander, posiadającego homologację ciężarową i spełniającego wymagania samochodu ciężarowego w rozumieniu ustawy Prawo o ruchu drogowym. W treści aneksu z dnia 14 grudnia 2009r. do umowy leasingu zawarto następujące postanowienie: § 1 ust. II „W tym celu z dniem podpisania niniejszego aneksu Strony zgodnie postanawiają co następuje: Zgodnie ze świadectwem homologacji pojazdu stanowiącego przedmiot umowy leasingu, pojazd ten jest samochodem ciężarowym w rozumieniu ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym.

Dopuszczalna ładowność pojazdu stanowiącego przedmiot umowy leasingu, zgodnie ze świadectwem homologacji wynosi powyżej 500 kg.

Zarówno FL jak i Leasingobiorca dokonają niezależnie od siebie, samodzielnie i na własny użytek kwalifikacji podatkowej pojazdu stanowiącego przedmiot umowy leasingu jako samochodu ciężarowego lub samochodu osobowego.

Żadna ze stron nie ponosi wobec drugiej strony odpowiedzialności z tytułu dokonanej kwalifikacji podatkowej pojazdu stanowiącego przedmiot umowy leasingu. W związku z tym Leasingobiorca zrzeka się wobec FL wszelkich roszczeń wynikających z dokonanej kwalifikacji podatkowej pojazdu stanowiącego przedmiot umowy leasingu.

Jednocześnie FL informuje, że dokonał kwalifikacji podatkowej pojazdu stanowiącego przedmiot umowy leasingu jako samochodu osobowego dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych."

W wyciągu ze świadectwa homologacji wskazano jako kategorię pojazdu: „N1/samochód ciężarowy".

Wnioskodawca posiada wyciąg ze świadectwa homologacji nr PL*4153*00, wydanego dnia 11 marca 2009r. producentowi M. C. P. sp. z o.o. W wyciągu ze świadectwa homologacji określono kategorię i rodzaj pojazdu w następujący sposób: „N1/samochód ciężarowy”. Dopuszczalna ładowność samochodu wynosi ponad 500 kg.

Wnioskodawca posiada oryginały faktur dokumentujących raty leasingowe oraz oryginały faktur dokumentujących nabycie paliwa.

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym, zarejestrowanym od 1 marca 1998r., na podstawie art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.

Samochód, którego dotyczy pytanie Wnioskodawcy wykorzystywany jest wyłącznie w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Dopuszczalna masa całkowita samochodu Mitsubishi Outlander wynosi 2360 kg.

Dopuszczalna ładowność samochodu Mitsubishi Outlander wynosi 660 kg.

Pojazd nie spełnia wymagań określonych w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

Pojazd nie został poddany dodatkowemu badaniu technicznemu, wobec czego w dowodzie rejestracyjnym brak adnotacji dotyczących badania. Powodem braku dodatkowych badań jest otrzymanie wyciągu ze świadectwa z homologacji wraz z określeniem kategorii pojazdu jako N1/samochód ciężarowy.

Samochód marki Mitsubishi Outlander nr rej , którego Wnioskodawca jest użytkownikiem posiada fizycznie 5 miejsc i jest zarejestrowany jako samochód 5 osobowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od faktur leasingu oraz faktur zakupu paliwa do samochodu ciężarowego, pomimo zakwalifikowania samochodu przez leasingodawcę jako samochodu osobowego dla potrzeb podatku od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź jest twierdząca, co jest wykazane poniżej.

Zgodnie z treścią aneksu, każda ze stron umowy leasingu dokonuje we własnym zakresie, na własną odpowiedzialność, kwalifikacji podatkowej przedmiotu leasingu. Zakwalifikowanie przez jedną ze stron umowy, dla własnych potrzeb, w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, pojazdu jako samochód osobowy, nie ma wpływu na prawo Wnioskodawcy, do uznania, na podstawie posiadanych dokumentów, że jest to samochód ciężarowy.

W związku z faktem, iż z dokumentów pojazdu wynika, że jest to pojazd ciężarowy, na podstawie ar. 86 ustawy o podatku od towarów i usług, w świetle wyroku Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 22 grudnia 2008r., sygn. akt C-414/07, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia w całości podatku naliczonego z tytułu faktur wystawianych przez leasingodawcę oraz z tytułu faktur dokumentujących zakup paliwa do samochodu ciężarowego. Prawo do odliczenia podatku naliczonego wynika bowiem wprost z przepisów prawa i nie może być ograniczone jakimkolwiek postanowieniem umownym oraz wyborem dokonanym przez drugą stronę umowy leasingu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Kwestia dotycząca prawa do odliczania podatku naliczonego została uregulowana w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT.

Zgodnie z cyt. powyżej przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Przedmiotowe prawo przysługuje wyłącznie podatnikowi. W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast kwotę podatku naliczonego, na podstawie zapisu art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z przytoczonego przepisu wynika, że aby podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane w sposób bezpośredni i bezsporny z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku wykorzystywania ich do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Z dniem akcesji Polski do Unii Europejskiej, tj. z dniem 1 maja 2004r. wprowadzony został przepis art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona wg wzoru:

DŁ= 357 kg + n x 68 kg

gdzie:

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

n - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy

– kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 5.000 zł.

Jednocześnie art. 86 ust. 5 ww. ustawy regulował, iż dopuszczalna ładowność oraz ilość miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 3, określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.

W art. 86 ust. 7 ww. ustawy postanowiono, że w przypadku usługobiorców użytkujących samochody, o których mowa w ust. 3 i 5, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodu, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu, nie mogła jednak przekroczyć kwoty 5.000 zł.

Ponadto, jak stanowił ówcześnie obowiązujący art. 88 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosowało się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wyżej wskazanego wzoru.

Z dniem 22 sierpnia 2005r. ustawa z dnia 21 kwietnia 2005r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 90, poz. 756) wprowadziła nowe brzmienie przepisów dotyczących zasad rozliczania podatku naliczonego przy nabyciu samochodów i tym samym nabyciu paliw do tychże samochodów.

Stosownie do nowego brzmienia przepisu art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Jednocześnie, w myśl zapisów art. 86 ust. 4 ustawy o VAT, przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy tj.: agregat elektryczny/spawalniczy, bankowóz, do prac wiertniczych, koparka, koparkospycharka, ładowarka, oczyszczanie dróg, podnośnik do prac konserwacyjno – montażowych, pomoc drogowa, zimowego utrzymania dróg, żuraw samochodowy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest: a) odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub) oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 5 ustawy o VAT, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ww. art. 86 ust. 4 pkt 1–4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Natomiast, z brzmienia art. 86 ust. 7 cyt. ustawy o VAT wynika, że w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Ponadto jak stanowił ówcześnie obowiązujący art. 88 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosowało się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Na gruncie poprzednio obowiązującej (do dnia 30 kwietnia 2004r.) ustawy dotyczącej podatku od towarów i usług, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), przepisy ograniczające prawo do odliczenia, w związku z nabyciem samochodów osobowych oraz innych samochodów, a także paliwa do ich napędu brzmiały następująco:

• obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika (art. 25 ust. 1 pkt 2),
• obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg (art. 25 ust. 1 pkt 3a).
  
  

Ponadto zgodnie z obowiązującym do dnia 30 kwietnia 2004r. przepisem § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.) usługobiorcom użytkującym samochody osobowe lub inne samochody o dopuszczalnej ładowności do 500 kg na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub umowy o podobnym charakterze nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) i innych odpłatności wynikających z zawartej umowy.

Natomiast w myśl § 10 ust. 3 cyt. rozporządzenia, podatnikom nabywającym samochody inne niż osobowe, które nie posiadają homologacji producenta lub importera wymaganej dla tego rodzaju samochodów, nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku, o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tych samochodów.

Należy wskazać, że podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007r. jest Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 347, poz. 1 ze zm.), a wcześniej Szósta Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej; ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE. L 145, poz. 1 ze zm.).

Zgodnie z art. 17 (6) Szóstej Dyrektywy oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz paliw nabywanych do tych samochodów. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 (6) VI dyrektywy formułuje zasadę „stand still” (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy. Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) VI Dyrektywy pojęcie „prawo krajowe” odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula „stand still” nie ma bowiem na celu umożliwienia nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W świetle powyższego uwzględniając wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2008r. w sprawie C-414/07 Magoora Sp. z o.o., na który powołuje się Wnioskodawca, zauważyć należy, iż prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu pojazdów samochodowych przysługuje, co do zasady, w przypadku gdy:

1. przepisy ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące od dnia 1 maja 2004r. umożliwiają (umożliwiały) odliczenie podatku,
2. przepisy ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące od dnia 1 maja 2004r. uniemożliwiają (uniemożliwiały) odliczenie podatku, ale przepisy o podatku od towarów i usług obowiązujące na dzień 30 kwietnia 2004r. umożliwiały odliczenie podatku, tj. w przypadku paliwa do używanych przez podatnika pojazdów samochodowych, w odniesieniu do których, na podstawie homologacji producenta lub importera dla danego typu pojazdu samochodowego bezspornie wynika, że nie jest to samochód osobowy i dopuszczalna ładowność tego pojazdu wynosi powyżej 500 kg.
   
   

Jeżeli zatem, wskutek ograniczeń po dniu 30 kwietnia 2004r. prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa wykorzystywanego do napędu pojazdów samochodowych, nie przysługiwałoby podatnikowi prawo do odliczenia (które przysługiwałoby mu zgodnie z obowiązującymi przepisami o podatku od towarów i usług w dniu 30 kwietnia 2004r. lub w dniu 1 maja 2004r.), podatnikowi – zgodnie z ww. wyrokiem ETS – przysługuje prawo do odliczenia podatku bez uwzględnienia tych ograniczeń.

Koniecznym jest wskazanie, iż powołany wyrok ETS dotyczy wyłącznie odliczenia podatku naliczonego od zakupionego paliwa, a nie wypowiada się na temat pełnego odliczenia od zakupu samochodów spełniających warunki wynikające z art. 86 ust. 3 ustawy o VAT lub użytkowania takich samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Zważywszy jednak na fakt, iż przepis art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT regulujący prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupionego paliwa zawiera odwołanie do art. 86 ust. 3 ww. ustawy – czyli do przepisów określających katalog pojazdów, przy zakupie których podatnikowi przysługiwało ograniczone prawo do odliczenia. Zatem prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupionego paliwa jest nierozerwalnie związane z uregulowaniami art. 86 ust. 3 oraz art. 86 ust. 4 ustawy o VAT, a wręcz kształtowane zależnie od postanowień przyjętych w tych przepisach.

Wobec powyższego przyjąć należy, iż skoro Trybunał uznał za naruszenie klauzuli stałości zmianę przepisów regulujących prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupionego paliwa to tym samym zmiana przepisów kształtujących zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu pojazdów samochodowych i od użytkowania takich samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze (dokonana na podstawie tej samej ustawy zmieniającej, w tym samym trybie i czasie) również odbyła się z naruszeniem klauzuli stałości.

Zatem przedstawione wyżej wyjaśnienia dotyczące prawa do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu pojazdów samochodowych odpowiednio dotyczą również możliwości odliczania, zgodnie z art. 86 ww. ustawy o VAT podatku naliczonego z tytułu nabycia lub importu pojazdów samochodowych oraz nabycia usług, zgodnie z umową najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, których przedmiotem są pojazdy samochodowe.

Porównując przywołane przepisy obowiązujące do 30 kwietnia 2004r. i te obowiązujące po tej dacie należy stwierdzić, że regulacje zawarte w ustawie z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług mogą spowodować, w niektórych sytuacjach, ograniczenie zakresu prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tytułu nabycia samochodów lub użytkowania samochodów na podstawie umów najmu, leasingu, dzierżawy i innych o podobnym charakterze a także nabywania paliwa do tychże samochodów.

Z opisu przedmiotowej sprawy wynika, że Wnioskodawca w dniu 14 grudnia 2009r. zawarł z Funduszem Leasingowym umowę leasingu operacyjnego samochodu ciężarowego marki Mitsubishi Outlander, posiadającego homologację ciężarową i spełniającego wymagania samochodu ciężarowego w rozumieniu ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Dopuszczalna ładowność pojazdu stanowiącego przedmiot umowy leasingu, zgodnie ze świadectwem homologacji wynosi powyżej 500 kg.

Wnioskodawca posiada wyciąg ze świadectwa homologacji nr PL*4153*00, wydanego dnia 11 marca 2009r. producentowi M. C. P. sp. z o.o. W wyciągu ze świadectwa homologacji określono kategorię i rodzaj pojazdu w następujący sposób: „N1/samochód ciężarowy”. Dopuszczalna ładowność samochodu wynosi ponad 500 kg.

Wnioskodawca posiada oryginały faktur dokumentujący raty leasingowe oraz oryginały faktur dokumentujących nabycie paliwa.

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym, zarejestrowanym od 1 marca 1998r., na podstawie art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.

Samochód, którego dotyczy pytanie Wnioskodawcy wykorzystywany jest wyłącznie w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Dopuszczalna masa całkowita samochodu Mitsubishi Outlander wynosi 2360 kg.

Dopuszczalna ładowność samochodu Mitsubishi Outlander wynosi 660 kg.

Pojazd nie spełnia wymagań określonych w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

Pojazd nie został poddany dodatkowemu badaniu technicznemu, wobec czego w dowodzie rejestracyjnym brak adnotacji dotyczących badania. Powodem braku dodatkowych badań jest otrzymanie wyciągu ze świadectwa z homologacji wraz z określeniem kategorii pojazdu jako N1/samochód ciężarowy.

Samochód marki Mitsubishi Outlander nr rej, którego Wnioskodawca jest użytkownikiem posiada fizycznie 5 miejsc i jest zarejestrowany jako samochód 5 osobowy.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny stwierdzić należy, iż na mocy obowiązujących od dnia 22 sierpnia 2005r. przepisów art. 86 ust. 3, ust. 4 i ust. 5 oraz art. 86 ust. 7 i art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących opłaty leasingowe (opłata wstępna i raty leasingowe) wynikające z leasingu przedmiotowego samochodu marki Mitsubishi Outlander jak i podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa zakupionego do napędu tego samochodu z uwagi na fakt, iż dopuszczalna masa całkowita tego pojazdu nie przekracza 3,5 tony oraz nie spełnia wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy o VAT w aktualnie obowiązującym brzmieniu. Na podstawie aktualnie obowiązujących przepisów Wnioskodawca ma zatem jedynie prawo do odliczenia 60% kwoty podatku określonej w fakturze zakupu tego pojazdu, nie więcej jednak niż 6.000zł.

Również na mocy przepisów art. 86 ust. 3 i ust. 5 oraz art. 86 ust. 7 i art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004r. do dnia 21 sierpnia 2005r., Wnioskodawcy nie przysługiwałoby prawo do odliczenia w pełnej wysokości kwoty podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących opłaty leasingowe (opłata wstępna i raty leasingowe) wynikające z leasingu przedmiotowego samochodu marki Mitsubishi Outlander jak i podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa zakupionego do napędu tego samochodu, gdyż dopuszczalna ładowność tego samochodu wynosi 660 kg czyli mniej niż określona wzorem DŁ = 357 + n x 68 kg (357 + 5 x 68 kg = 697 kg).

Natomiast na mocy art. 25 ust. 1 pkt 2 i art. 25 ust. 1 pkt 3a obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004r. ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym oraz § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym Wnioskodawcy przysługiwałoby prawo do odliczenia w pełnej wysokości kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących opłaty leasingowe (opłata wstępna i raty leasingowe) wynikające z leasingu przedmiotowego samochodu marki Mitsubishi Outlander jak i podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa zakupionego do napędu tego samochodu bowiem ładowność nabywanego samochodu jest wyższa niż 500 kg (wynosi 660 kg) i Wnioskodawca posiada świadectwo homologacji producenta lub importera wymagane dla danego rodzaju samochodu potwierdzające, że jest to samochód ciężarowy.

Z powyższego wynika, iż przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym obowiązujące do dnia 30 kwietnia 2004r. umożliwiałyby Wnioskodawcy pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu leasingu przedmiotowego samochodu Mitsubishi Outlander jak i podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa zakupionego do napędu tego samochodu, natomiast przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004r. do dnia 21 sierpnia 2005r. oraz w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005r. do nadal częściowo ograniczyły Wnioskodawcy prawo do przedmiotowego odliczenia podatku naliczonego (do wysokości 60%, nie więcej niż 6.000 zł).

Tym samym stwierdzić należy, iż zmiany przepisów regulujących prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących opłaty leasingowe (opłata wstępna i raty leasingowe) wynikające z leasingu przedmiotowego samochodu marki Mitsubishi Outlander jak i podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa zakupionego do napędu tego samochodu, wprowadzone z dniem 1 maja 2004r. w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług oraz z dniem 22 sierpnia 2005r. ustawą z dnia 21 kwietnia 2005r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 90, poz. 756) spowodowały w konkretnej sytuacji Wnioskodawcy ograniczenie w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Zatem w wyniku zmiany przepisów prawa, które weszły w życie z dniem 1 maja 2004r. i z dniem 22 sierpnia 2005r., w rozpatrywanej sprawie doszło do pogorszenia sytuacji podatnika (ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego), tak więc w niniejszej sytuacji mamy do czynienia z naruszeniem klauzuli „stand still”.

W związku z powyższym, jeżeli ładowność laesingowanego przez Wnioskodawcę samochodu jest wyższa niż 500 kg i wielkość ta wynika z wyciągu ze świadectwa homologacji lub z odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji oraz opłaty leasingowe (opłata wstępna i raty leasingowe) wynikające z leasingu przedmiotowego samochodu marki Mitsubishi Outlander jak nabycia paliwa do napędu tego samochodu potwierdzone są fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę, jak również użytkowany samochód ciężarowy jest związany z wykonywaniem przez Wnioskodawcę wyłącznie czynności opodatkowanych – wówczas Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia pełnej (100%) kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących leasing przedmiotowego samochodu jak i zakup paliwa do niego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.