INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2010 r. (data wpływu do Organu 20 sierpnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości diet za czas podróży służbowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2010 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości diet za czas podróży służbowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług budowlanych. Działalność ta opodatkowana jest na zasadach ogólnych. Siedziba firmy znajduje się w miejscu jego zamieszkania. 01 sierpnia 2010 r. Wnioskodawca podpisał umowę na świadczenie usług na terenie kraju, polegających na pełnieniu funkcji inżyniera kontraktu przy realizacji zadania inwestycyjnego. Wykonanie tej umowy wiąże się z długotrwałym wyjazdem poza miejsce zamieszkania, co pociąga za sobą m.in. ponoszenie zwiększonych kosztów wyżywienia, oraz kosztów wynajęcia mieszkania, bądź hotelu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy do kosztów uzyskania przychodu może zaliczyć wartość diet z tytułu podróży służbowej w części nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określonych w odrębnych przepisach...

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu wartości diet. Przepisy nie precyzują definicji podróży służbowej w odniesieniu do podmiotów prowadzących działalność gospodarczą tym samym Wnioskodawca uznaje, że każdy jego wyjazd, pozostający w związku z usługami, stanowiącymi przedmiot jego działalności gospodarczej, poza siedzibę firmy zarówno w kraju jak i za granicą wykonywany w celu jej prowadzenia i mający na celu osiągnięcie dochodu jest podróżą służbową. Art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie określa żadnych ograniczeń kręgu osób uprawnionych ze względu na rodzaj lub miejsce wykonywania czynności, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ani też nie rozróżnia celu wyjazdu służbowego. Co za tym idzie, zasadniczą przesłanką decydującą o kwalifikacji danego wyjazdu jako podróży służbowej jest jej związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Na potrwierdzenie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca powołał:

• wyrok WSA w Szczecinie z dnia 7 października 2009 r. Sygn. akt i SA/Sz 430/09,
• interpretację indywidualną z dnia 25 marca 2010 r. Znak: ILPB1/415-128/09/10-S/AK wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu,

wskazując jednocześnie, iż przeciwne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 8 października 2009 r. Znak: IPPB1/415-567/09-2/EC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy, nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Powyższe oznacza, że osoby prowadzące działalność gospodarczą mają prawo zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów wartość diet związanych z własnymi podróżami służbowymi do wysokości nieprzekraczającej wysokości diet określonych dla wskazanej grupy pracowników w przypadku krajowych podróży służbowych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.).

Z treści wniosku wynika, że przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest świadczenie usług budowlanych. Wnioskodawca podpisał umowę na świadczenie usług na terenie kraju, polegających na pełnieniu funkcji inżyniera kontraktu przy realizacji zadania inwestycyjnego. Wykonanie tej umowy wiąże się z długotrwałym wyjazdem poza miejsce zamieszkania, będące jednocześnie siedzibą jego firmy.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli usługi świadczone przez Wnioskodawcę, wykonywane będą w ramach odbywanych przez niego krajowych podróży służbowych, to do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej może zaliczyć wartości diet za czas tych podróży, do wysokości wskazanej w ww. rozporządzeniu.

Wskazać przy tym należy, iż pojecie „podróży służbowej” unormowane jest w przepisach prawa pracy, tj. w art. 77⁵ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii, czy podróże jakie Wnioskodawca odbywa są podróżami służbowymi, nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44–100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.