INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2010 r. (data wpływu 11 sierpnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 11 maja 2010 r. została wpłacona zaliczka na zakup samochodu w wysokości 5 000 zł. Dealer wystawił z tego tytułu fakturę VAT na kwotę 4.098 zł 36 gr. netto. W dniu 29 lipca 2010 r. Dealer wystawił fakturę VAT na całą kwotę wartości zakupu samochodu uwzględniającą do zapłaty wpłaconą wcześniej zaliczkę z terminem płatności do 5 sierpnia 2010 r. Wartość zakupu samochodu osobowego wyniosła 66.639 zł 34 gr. netto (81.300 zł brutto). W tym dniu została wpłacona również pozostała część wkładu własnego w wysokości 6.300 zł (w sumie wkład własny wynosił 11.300 zł).

W dniu 2 sierpnia 2010 r. została zawarta z bankiem umowa kredytu na zakup pojazdu. W tym dniu samochód został oddany do użytkowania i wprowadzony na stan środków trwałych w działalności gospodarczej zarejestrowanej w rejestrze działalności gospodarczej. Wartość środków finansowych z ww. kredytu wyniosła 77.794 zł 08 gr., przy czym kwota ta to suma wartości początkowej nabytego pojazdu 81.300 zł + prowizja bankowa w kwocie 4.199zł 99 gr. + opłata pobrana przez bank za ochronę ubezpieczeniową w kwocie 3.594 zł 09 gr., pomniejszona o kwotę wpłaty własnej w wysokości 11.300 zł.

Działalność gospodarcza, na którą zakupiono pojazd (samochód osobowy) rozliczana jest na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Rejestracja samochodu została dokonana w dniu 30 lipca 2010 r. na osobę prowadzącą działalność gospodarczą (jest to jednoosobowa działalność).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup środka trwałego (samochodu osobowego o pojemności 1997 cm3) można zaliczyć w całości do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej...
2. Czy pobrana przez bank prowizja i opłata za ochronę ubezpieczeniową mogą zostać wliczone do wartości początkowej środka trwałego (ww. pojazdu)...
3. Czy wystarczającym sposobem udokumentowania poniesienia kosztu odsetek jest dowód opłaty w postaci wyciągu bankowego i przeliczony w oparciu o umowę kredytową potwierdzający faktyczny udział odsetek w każdej kolejnej racie...

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania 1 i 2. W zakresie pytania 3 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, kredyt został zaciągnięty w celu zakupienia środka trwałego do prowadzenia działalności gospodarczej, który został wprowadzony na stan środków trwałych. Sam zakup środka trwałego nie stanowi kosztu uzyskania przychodu, lecz co miesiąc dokonywane będą odpisy amortyzacyjne. Co miesiąc poczynając od 2 września 2010 spłacany będzie kredyt (który sam w sobie nie stanowi kosztu uzyskania przychodu) oraz odsetki od tego kredytu.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastosowaniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania środki transportu o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, zwane środkami trwałymi. Stanowi to potwierdzenie, że następuje tu finansowanie środka trwałego, które jest i będzie wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Przepis art. 22 ust. 1 ww. ustawy określa, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, wskazując jednocześnie na wykluczenia wskazane w art. 23 ww. ustawy.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 8 wskazuje, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów) z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Zatem, w myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz biorąc pod uwagę dodatkowo zapis art. 23 ust. 1 pkt 4 tejże ustawy odnoszący się do zasad określania wartości początkowej środka trwałego, odsetki od kredytu można uznać za koszty uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę to, iż jest Pan podatnikiem VAT kwota ograniczenia w wysokości 20 000 euro wskazana w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się do kwoty netto wartości zakupu środka trwałego.

Wartość zakupu samochodu wyniosła 66.639 zł 34 gr. Biorąc pod uwagę średni kurs euro ogłoszony przez NBP w dniu przekazania samochodu do używania wartość zakupu samochodu wg cen euro wyniosło 16.721 euro.

Wobec powyższego wydatki poniesione do dnia przekazania środka trwałego do używania: prowizja, koszty ubezpieczenia kredytu mogą zostać wliczone do wartości początkowej środka trwałego w całości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

1. wydatków na:



1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 cytowanej ustawy, nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Artykuł 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi zaś, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z wyżej powołanych przepisów wynika, że odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem łącznego spełnienia następujących warunków:

1. zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej,
2. odsetki zostały zapłacone,
3. odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji.

Należy przy tym podkreślić, że ustawodawca nie uzależnia od rodzaju kredytu, od którego spłacane są odsetki możliwości zaliczenia tych odsetek do kosztów uzyskania przychodów. Jednakże to na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia faktu, że pobrane środki (kredyt) zostały przeznaczone na cel związany z przedmiotem najmu.

W opisie stanu faktycznego wskazano, że zakupiony samochód stanowi środek trwały. Jednocześnie data zawarcia umowy kredytu bankowego, pokrywa się z datą oddania do użytkowania samochodu osobowego, którego zakup został sfinansowany tym kredytem (tj. datą uznania ww. samochodu za środek trwały). Stwierdzić zatem należy, iż do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć w całości zapłacone odsetki od ww. kredytu.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Przepis art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, iż za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się: w drodze kupna - cenę ich nabycia.

W myśl art. 22g ust. 3 ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Powyższe oznacza, że do wartości początkowej środka trwałego należy zaliczyć podatek VAT wtedy, gdy podatek ten nie stanowi podatku naliczonego lub, gdy podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy w podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Jeżeli podatnik skorzystał z odliczenia podatku od towarów i usług, wówczas kwota tego podatku nie zwiększa wartości początkowej środka trwałego.

Wobec powyższego, skoro przysługuje Panu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, to wartość początkową nabytego w drodze kupna samochodu osobowego, stanowi jego cena nabycia rozumiana jako cena netto. Do wartości początkowej samochodu wliczyć także należy zapłacone do dnia przekazania środka trwałego do używania koszty ubezpieczenia kredytu i prowizję od kredytu.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Z treści złożonego wniosku wynika, że wartość początkowa (netto) zakupionego samochodu osobowego, sfinansowanego kredytem bankowym nie przekracza równowartości 20.000 euro, przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć w całości odpisy amortyzacyjne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.