Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-1240/12/ES
z 27 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2012r. (data wpływu 30 listopada 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego w związku ze świadczeniem usług rachunkowo-księgowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2012r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego w związku ze świadczeniem usług rachunkowo-księgowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 1 października 2012r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą, sklasyfikowaną pod numerem PKD 69.20.Z jako usługi rachunkowo-księgowe, doradztwo podatkowe, polegającą na kompleksowej obsłudze księgowej firm i wybrał zwolnienie przedmiotowe od podatku VAT nie dokonując zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług, ponieważ zakres usług świadczonych przez biuro Wnioskodawcy nie obejmuje doradztwa podatkowego ani innego. Wnioskodawca zatrudnia pracownika posiadającego certyfikat księgowy, któremu powierzył wykonywanie czynności związanych z tą działalnością.

Pracownik, a także Wnioskodawca jako właściciel biura nie posiadają uprawnień do wykonywania czynności doradztwa podatkowego, tj. nie są wpisani na listę doradców podatkowych, dlatego nie podpisują w imieniu podatników i płatników sporządzonych na podstawie dowodów źródłowych deklaracji podatkowych oraz zeznań rocznych, nie udzielają porad i nie reprezentują klientów przed organami podatkowymi. Umowy z klientami zawarte są na kompleksowe usługi księgowe z zapiskiem w umowie: „Zleceniobiorca nie będzie świadczył usług w zakresie doradztwa dla Zleceniodawcy”. Przewidywane przychody w roku 2012 nie przekroczą kwoty określonej w art. 113 pkt 9 ustawy, przewidywana wartość ze sprzedaży usług w roku 2013, będzie niższa niż 150 000 zł.

W skład usługi świadczonej przez biuro rachunkowe Wnioskodawcy wchodzą następujące czynności:

• prowadzenie ksiąg rachunkowych zgodnie z ustawą o rachunkowości (kwalifikowanie i weryfikacja dowodów księgowych, sporządzanie deklaracji i raportów wynikających z tych ksiąg),
• prowadzenie ksiąg przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów i innych oraz sporządzanie na podstawie ewidencji niezbędnych rozliczeń,
• prowadzenie ewidencji sprzedaży oraz zakupu VAT,
• prowadzenie i rozliczanie ewidencji kadrowo-płacowej oraz sporządzanie deklaracji rozliczeniowych typu: PIT4R, PIT-11, PIT-8C itp.,
• rozliczanie składek ZUS za pracodawców i pracowników oraz przesyłanie drogą elektroniczną dokumentów rozliczeniowych,
• sporządzanie przelewów bankowych na należności wynikające ze sporządzonych deklaracji podatkowych i dokumentów zusowskich,
• sporządzanie zeznań rocznych osób fizycznych i prawnych na podstawie dokumentów źródłowych,
• informowanie klientów o wysokości zobowiązań wobec budżetu państwa,
• prowadzenie ewidencji środków trwałych.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy świadcząc kompleksowe usługi rachunkowo-księgowe (bez doradztwa podatkowego i innego) Wnioskodawca ma prawo do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego od podatku VAT regulowanego przepisami art. 113 ust. 1 oraz ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo korzystać ze zwolnienia przedmiotowego od podatku VAT wykonując kompleksowe usługi rachunkowo-księgowe (bez doradztwa), ponieważ nie przekracza obrotu uprawniającego do utraty zwolnienia i nie świadczy usług doradztwa (nie posiada uprawnień do wykonywania czynności doradztwa podatkowego).

Takie samo stanowisko zajęła:

• Izba Skarbowa w Warszawie w interp. indywidualnej z dn. 18.01.2010r. nr IPPP1-443-1092/09-2/JI,
• Izba Skarbowa w Bydgoszczy w interp. indywidualnej z dnia 17.06.2010r. nr ITPP2/443-296/10/EŁ,
• Izba Skarbowa w Poznaniu w iterp. indywidualnej z dnia 30.05.2011r. nr ILPP2/443-440/11-2/BA.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 ww. ustawy).

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Stosownie do art. 113 ust. 9 tej cyt. ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, stosownie do art. 113 ust. 10 ww. ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ww. ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca oraz podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 113 ust. 14 pkt 2 cyt. ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W wykonaniu ww. delegacji Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.).

Stosownie do § 27 ww. rozporządzenia, Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy – stanowiącą załącznik do ww. rozporządzenia. W poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Odnosząc się do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia podmiotowego, należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996r. o doradztwie podatkowym (t.j. Dz.U. z 2011r. Nr 41, poz. 213), czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
   
   

Z kolei art. 2 ust. 2 ustawy o doradztwie podatkowym stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 tej ustawy podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

1. osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych,
2. adwokaci i radcowie prawni,
3. biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.
   
   

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 ww. ustawy, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl ust. 2 art. 76a ustawy o rachunkowości przedsiębiorcy, wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie

-w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

1. przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych,
2. pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych,

-o czym stanowi art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości.

Stosownie do art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że w dniu 1 października 2012r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą, sklasyfikowaną pod numerem PKD 69.20.Z jako usługi rachunkowo-księgowe, doradztwo podatkowe, polegającą na kompleksowej obsłudze księgowej firm i wybrał zwolnienie przedmiotowe od podatku VAT nie dokonując zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług, ponieważ zakres usług świadczonych przez biuro Wnioskodawcy nie obejmuje doradztwa podatkowego ani innego. Wnioskodawca zatrudnia pracownika posiadającego certyfikat księgowy, któremu powierzył wykonywanie czynności związanych z tą działalnością.

Pracownik, a także Wnioskodawca jako właściciel biura nie posiadają uprawnień do wykonywania czynności doradztwa podatkowego, tj. nie są wpisani na listę doradców podatkowych, dlatego nie podpisują w imieniu podatników i płatników sporządzonych na podstawie dowodów źródłowych deklaracji podatkowych oraz zeznań rocznych, nie udzielają porad i nie reprezentują klientów przed organami podatkowymi. Umowy z klientami zawarte są na kompleksowe usługi księgowe z zapiskiem w umowie: „Zleceniobiorca nie będzie świadczył usług w zakresie doradztwa dla Zleceniodawcy”. Przewidywane przychody w roku 2012 nie przekroczą kwoty określonej w art. 113 pkt 9 ustawy, przewidywana wartość ze sprzedaży usług w roku 2013, będzie niższa niż 150 000 zł.

W skład usługi świadczonej przez biuro rachunkowe Wnioskodawcy wchodzą następujące czynności:

• prowadzenie ksiąg rachunkowych zgodnie z ustawą o rachunkowości (kwalifikowanie i weryfikacja dowodów księgowych, sporządzanie deklaracji i raportów wynikających z tych ksiąg),
• prowadzenie ksiąg przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów i innych oraz sporządzanie na podstawie ewidencji niezbędnych rozliczeń,
• prowadzenie ewidencji sprzedaży oraz zakupu VAT,
• prowadzenie i rozliczanie ewidencji kadrowo-płacowej oraz sporządzanie deklaracji rozliczeniowych typu: PIT4R, PIT-11, PIT-8C itp.,
• rozliczanie składek ZUS za pracodawców i pracowników oraz przesyłanie drogą elektroniczną dokumentów rozliczeniowych,
• sporządzanie przelewów bankowych na należności wynikające ze sporządzonych deklaracji podatkowych i dokumentów zusowskich,
• sporządzanie zeznań rocznych osób fizycznych i prawnych na podstawie dokumentów źródłowych,
• informowanie klientów o wysokości zobowiązań wobec budżetu państwa,
• prowadzenie ewidencji środków trwałych.
  
  

W świetle powyższego stwierdzić należy, że opis świadczonych usług, brak uprawnień doradcy podatkowego oraz analiza pojęcia usług doradczych wskazują, iż opisane przez Wnioskodawcę usługi nie stanowią usług w zakresie doradztwa, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, które nie są objęte zwolnieniem podmiotowym.

Mając zatem na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawne stwierdzić należy, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do zwolnienia podmiotowego od podatku, określonego w art. 113 ust. 1 i art. 113 ust 9 ustawy o VAT do czasu przekroczenia kwoty limitu wartości sprzedaży opodatkowanej, o którym mowa w tych przepisach, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Należy podkreślić, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowych kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę we wniosku interpretacje, które kształtują sytuację prawną podatników, dla których zostały wydane w ich indywidualnych sprawach, nie mają tym samym mocy prawa powszechnie obowiązującego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.