Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-166/13-2/IG
z 8 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 27.02.2013 r. (data wpływu 1.03.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1.03.2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 2000 roku w drodze darowizny Wnioskodawca przejął po rodzicach gospodarstwo roln o powierzchni ok. 24 tys. m², składające się z 2 działek po ok. 12 tys. m², zabudowania gospodarczego oraz budynku mieszkalnego, w którym zamieszkuje wspólnie z rodzicami, żoną i dzieckiem. Od 2002 roku nieruchomość ta jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem na cele mieszkaniowo-usługowe. Od 2005 roku Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności rolniczej ani jakiejkolwiek innej działalności gospodarczej. W 2011 roku Wnioskodawca dokonał podziału wymienionej nieruchomości o pow. 24 tys. m2 w ten sposób, że wydzielił 1 działkę o powierzchni 2001 m2 pod przyszłą budowę domu przeznaczonego na zaspokojenie swoich potrzeb mieszkaniowych, oraz 6 działek po 1200 m2 z wymaganą przepisami prawa drogą dojazdową. Pozostała część nie została podzielona. Działki po 1.200 m2 stanowią ok. 1/3 ogółu powierzchni posiadanej przez Wnioskodawcę nieruchomości. Wnioskodawca planuje sprzedaż kilku z nich w celu pozyskania środków na budowę domu, jednak nie jest w stanie określić ile i kiedy je sprzeda. Nie zamierza uzbrajać terenu, prowadzić żadnych działań marketingowych ani podejmować innych czynności z których można domniemywać, że aktywnie zajmuje się sprzedażą nieruchomości. Jedyne czynności które do tej pory wykonał samodzielnie to ogłoszenia w internecie oraz umieszczenie na nieruchomości tablicy informującej o sprzedaży. Ma również podpisane umowy pośrednictwa z 2 agencjami nieruchomości, jednak nie był stroną, która takiej współpracy poszukiwała, bądź ją inicjowała. Środki finansowe ze sprzedaży zostaną wykorzystane wyłącznie na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych i życiowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z dokonanym podziałem nieruchomości, planowaną sprzedażą w bliżej nieokreślonym czasie, bliżej nieokreślonej ilości działek o powierzchni 1200 m2 każda, ale nie więcej niż sześciu, oraz czynnościami opisanymi powyżej jak ogłoszenia w internecie, ustawienie tablic z informacją o sprzedaży czy podpisanie umowy z agencjami pośrednictwa Wnioskodawca będzie zobowiązany odprowadzić od tej przyszłej sprzedaży podatek VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nie więcej niż sześciu działek nie podlega opodatkowaniu VAT. Wnioskodawca motywuje to tym, że sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym. W nawiązaniu do wyroku NSA sygn. akt I FSK 277/12 Wnioskodawca informuje, że nie przeprowadził uzbrojenia terenu, nie podjął czynności marketingowych czy innych wskazujących na to, że aktywnie w sposób wskazujący na profesjonalny prowadzi sprzedaż w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy VAT (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) oraz nie zamierza tego robić.

Nie przeprowadził również podziału całej nieruchomości na działki 1200 m2 a tylko część którą uznał za niezbędną do realizacji planowanej budowy domu. Nie można zatem uznać, że sprzedaż będzie miała charakter częstotliwy oraz że sprzedaż ta będzie wypełniać znamiona działalności gospodarczej. Wnioskodawca podziela zdanie zaprezentowane w wyroku WSA w Olsztynie I SA/Ol 645/11 cyt: „sam podział i zbywanie działek należałoby uznać za przejaw prawidłowej gospodarki majątkiem, którym charakteryzuje się każdy przeciętny właściciel.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Od dnia 1.04.2013r. art. 15 ust. 2 ustawy brzmi następująco: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Ponadto w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma fakt czy w świetle zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”. Trybunał zwrócił uwagę, iż inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem – zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca przejął po rodzicach gospodarstwo rolne o powierzchni ok. 24 tys. m2, składające się z 2 działek po ok. 12 tys. m2, zabudowania gospodarczego oraz budynku mieszkalnego, w którym zamieszkuje wspólnie z rodzicami, żoną i dzieckiem. Od 2002 roku nieruchomość ta jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem na cele mieszkaniowo-usługowe. Od 2005 roku nie prowadzi żadnej działalności rolniczej ani jakiejkolwiek innej działalności gospodarczej. W 2011 roku Wnioskodawca dokonał podziału wymienionej nieruchomości o pow. 24 tys. m2 w ten sposób, że wydzielił 1 działkę o powierzchni 2001 m2 pod przyszłą budowę domu przeznaczonego na zaspokojenie swoich potrzeb mieszkaniowych, oraz 6 działek po 1200 m2 z wymaganą przepisami prawa drogą dojazdową. Pozostała część nie została podzielona. Działki po 1.200 m2 stanowią ok. 1/3 ogółu powierzchni posiadanej przez Wnioskodawcę nieruchomości. Wnioskodawca planuje sprzedaż kilku z nich w celu pozyskania środków na budowę domu, jednak nie jest w stanie określić ile i kiedy je sprzeda. Nie zamierza uzbrajać terenu, prowadzić żadnych działań marketingowych ani podejmować innych czynności z których można domniemywać, że aktywnie zajmuje się sprzedażą nieruchomości. Jedyne czynności które do tej pory wykonał samodzielnie to ogłoszenia w internecie oraz umieszczenie na nieruchomości tablicy informującej o sprzedaży. Ma również podpisane umowy pośrednictwa z 2 agencjami nieruchomości, jednak nie był stroną która takiej współpracy poszukiwała, bądź ją inicjowała. Środki finansowe ze sprzedaży zostaną wykorzystane wyłącznie na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych i życiowych.

Z opisu sytuacji wynika, że działki budowlane które będą przedmiotem dostawy stanowią majątek osobisty Wnioskodawcy. Wnioskodawca zamierza sprzedać 6 działek. Wnioskodawca nie podejmuje aktywnych działań marketingowych dotyczących sprzedaży działek.

Ponadto nie można stwierdzić, że nabyto grunt w celu dalszej jego odsprzedaży, ponieważ należy on do majątku prywatnego i jest w jego posiadaniu od 13 lat oraz został nabyty w wyniku darowizny gospodarstwa rolnego od rodziców. Wnioskodawca dokonując sprzedaży gruntu korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle powyższego, jeżeli osoba fizyczna dokona sprzedaży działek niezabudowanych ze swojego majątku osobistego w warunkach wskazujących, że czynność ta nie ma charakteru zorganizowanego, a przedmiotowe działki nie zostały nabyte tylko i wyłącznie w celu ich dalszej odsprzedaży, czynność ta nie będzie uznana za element prowadzonej działalności gospodarczej, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. Dz. U. z 2012r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.