Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-1251/12-4/KT
z 11 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 17.12.2012 r. (data wpływu 20.12.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dokonanych dostaw za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną 0% stawką podatku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20.11.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dokonanych dostaw za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną 0% stawką podatku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie skupu, zakupu i przetwórstwa mleka oraz handlu artykułami mleczarskimi. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT-UE.

W miesiącu grudniu 2012 roku Spółka dokonała wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz nabywcy z Litwy. Nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo litewskie, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Zweryfikowano status podatkowy kontrahenta w systemie wymiany informacji o VAT. Przedmiotem dostawy wewnątrzwspólnotowej są wyroby własne, towary handlowe oraz opakowania jednostkowe i zbiorcze.

Umowa zakupu zawiera zapisy:

• w punkcie 3.12: „Producent zobowiązuje się wytworzyć liczbę jednostek pakowania nabywcy wskazanych w zamówieniu i zgodnie z zamówieniem złożonym przez Nabywcę. Po otrzymaniu zamówienia Nabywcy, producent przedkłada nabywcy fakturę pro forma, która musi zostać uiszczona przez Nabywcę w okresie czasu wskazanym w sekcji 6.4 umowy. Gdy Producent otrzyma dokument potwierdzający uiszczenie faktury pro forma od Nabywcy, Producent wytworzy jednostki pakowania i przechowa je na własny koszt. Prawo własności do jednostek opakowania przechodzi na Nabywcę od momentu zapłaty za jednostki opakowania. Producent zobowiązuje się wytworzyć jednostki pakowania w ciągu 20 dni kalendarzowych od daty dokumentu wysłanego producentowi z potwierdzeniem, że Nabywca zapłacił fakturę pro forma.”
  

• w punkcie 3.13: ”Artykuły dostarczone Nabywcy muszą spełniać wymagania oznakowania artykułów odpowiedniego rodzaju sformułowane w aktach prawnych republik Litwy, ze wskazaniem, że artykuły zostały wytworzone na zamówienie Nabywcy - wymagania stanowią załącznik nr 5 do umowy.”
  

• w punkcie 3.14: „Jeżeli Nabywca zdecyduje się zmienić opakowanie bądź znaki handlowe artykułów, musi on poinformować Producenta i przekazać mu nowe próbki opakowań i znaków handlowych co najmniej 30 dni kalendarzowych przed szacowaną zmianą opakowań i/lub znaków handlowych artykułów.”
  
  
  

Po otrzymaniu zamówienia na opakowania Spółka wystawia fakturę pro forma, Nabywca dokonuje zapłaty za otrzymaną fakturę pro forma.

Opakowania Spółka zakupuje od polskiego producenta, który dostarcza je na własny koszt do siedziby Spółki. Właściwe fakturowanie zużytych do produkcji opakowań bezpośrednich następuje w dacie dostawy i w ilościach zużytych do danej produkcji.

W sensie ekonomicznym powyższe zapisy mają zabezpieczyć Spółkę przed pozostawieniem w Jej dyspozycji opakowań zamówionych przez Nabywcę w chwili zakończenia współpracy handlowej lub zmiany wzoru opakowania. Z tego też względu, koszt opakowania nie jest uwzględniany przy ustalaniu ceny sprzedaży wyrobów i towarów.

Przewóz towarów zleca Nabywca z Litwy przewoźnikowi (spedytorowi) na własny koszt. Dostawa przygotowywana jest zgodnie ze złożonym pocztą elektroniczną zamówieniem Nabywcy. Załadunek następuje w siedzibie Spółki.

Po otrzymaniu zamówienia od Nabywcy litewskiego, Spółka wystawia fakturę pro forma obejmującą tylko wartość artykułów mleczarskich z zastosowaniem 0% stawki VAT. Nabywca dokonuje zapłaty na podstawie faktury pro forma za wyroby.

W dniu sprzedaży Spółka wystawia: 3 faktury VAT, tj. fakturę VAT na artykuły mleczarskie z zastosowaniem 0% stawki VAT, zgodną z fakturą pro forma, fakturę VAT na opakowania zbiorcze, tj. palety, skrzynki plastikowe z zastosowaniem 0% stawki VAT, fakturę na opakowania jednostkowe bezpośrednio zużyte do danej partii sprzedaży (folia, pergamin), dokument przewozowy CMR w 4 egzemplarzach (jeden pozostawia w swojej dokumentacji), potwierdzenie odbioru, dokument rozchodowy WZ, lista załadowcza.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca prawidłowo zakwalifikował ww. dostawy, jako WDT ze stawką „0”?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, ww. dostawy to wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów i prawidłowo jest zastosowana 0% stawka VAT.

Zgodnie z treścią art. 13 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju, w wykonaniu czynności określonych w art. 7, na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Na mocy art. 13 ust. 2 ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Art. 13 ust. 6 ustawy stanowi, że wewnątrzwspólnotowa dostaw towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT-UE, zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust.7.

Dowodami potwierdzającymi przewóz towarów są następujące dokumenty: dokument przewozowy otrzymany od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z Polski na terytorium Litwy, kopia faktury, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, potwierdzenie odbioru, elektroniczna korespondencja handlowa z Nabywcą, dokument potwierdzający zapłatę za towar.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 13 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (...).

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkrety podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

Biorąc pod uwagę powyższy przepis, stwierdzić należy, że możliwość zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów istnieje, gdy spełnione zostaną łącznie warunki dotyczące statusu dostawcy oraz nabywcy, a także posiadania przez dostawcę stosownej dokumentacji.

Przepis art. 42 ust. 3 ustawy stanowi, iż dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane przez przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
   
2. kopia faktury,
   
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
   
   - z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.
   
   
   

Na mocy art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku, gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Dokumenty wskazane w art. 42 ust. 11 ustawy pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza dostarczenia towarów do nabywcy, a prawo podatnika do zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie powinno gwarantować podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji, tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go nabywcy w ramach dostawy w państwie przeznaczenia.

W związku z powyższym, ważne jest to, aby przedmiotowe dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka, zarejestrowana jako podatnik VAT-UE, prowadzi działalność w zakresie skupu, zakupu i przetwórstwa mleka oraz handlu artykułami mleczarskimi. W grudniu 2012 r. Spółka dokonała wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz nabywcy z Litwy, który posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo litewskie, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Zweryfikowano status podatkowy kontrahenta w systemie wymiany informacji o VAT. Przedmiotem dostawy są wyroby własne, towary handlowe oraz opakowania jednostkowe i zbiorcze.

Przewóz towarów zleca Nabywca z Litwy przewoźnikowi (spedytorowi) na własny koszt. Dostawa przygotowywana jest zgodnie ze złożonym pocztą elektroniczną zamówieniem Nabywcy. Załadunek następuje w siedzibie Spółki.

Po otrzymaniu zamówienia od Nabywcy litewskiego, Spółka wystawia fakturę pro forma obejmującą tylko wartość artykułów mleczarskich z zastosowaniem 0% stawki VAT. Nabywca dokonuje zapłaty na podstawie faktury pro forma za wyroby.

W dniu sprzedaży Spółka wystawia: 3 faktury VAT, tj. fakturę VAT na artykuły mleczarskie z zastosowaniem 0% stawki VAT, zgodną z fakturą pro forma, fakturę VAT na opakowania zbiorcze, tj. palety, skrzynki plastikowe z zastosowaniem 0% stawki VAT, fakturę na opakowania jednostkowe bezpośrednio zużyte do danej partii sprzedaży (folia, pergamin), dokument przewozowy CMR w 4 egzemplarzach (jeden pozostawia w swojej dokumentacji), potwierdzenie odbioru, dokument rozchodowy WZ, lista załadowcza.

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE. Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze skutki podatkowe, niż w przypadku dostaw krajowych.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że dowodami potwierdzającymi przewóz towarów są następujące dokumenty: dokument przewozowy otrzymany od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z Polski na terytorium Litwy, kopia faktury, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, potwierdzenie odbioru towaru, elektroniczna korespondencja handlowa z Nabywcą, dokument potwierdzający zapłatę za towar.

Z powyższego wynika, że Spółka posiada zarówno dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy (dokument przewozowy otrzymany od przewoźnika, kopię faktury oraz specyfikację poszczególnych sztuk ładunku), a także dodatkowe dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy, tj. potwierdzenie odbioru towaru przez nabywcę, korespondencję handlową, dokument potwierdzający zapłatę za towar. Należy więc uznać, że Wnioskodawca dysponuje dowodami, które łącznie potwierdzają dostarczenie towarów nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Zatem, Spółka, zarejestrowana jako podatnik VAT-UE, dokonując dostawy towarów na rzecz nabywcy z innego kraju członkowskiego UE, posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, i dysponując ww. dokumentami, jest uprawniona – na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy - do zakwalifikowania przedmiotowej dostawy jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku od towarów i usług w wysokości 0%.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Zaznaczyć trzeba, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem oraz stanowiskiem Wnioskodawcy nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. W szczególności dotyczy to uzgodnionego pomiędzy stronami sposobu realizowania i dokumentowania (tj. wystawiania faktur) dostaw towarów będących przedmiotem wniosku.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, iż analiza treści umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej umów zawieranych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.