INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25.08.2010 r. (data wpływu 30.08.2010 r.) oraz w uzupełnieniu wniosku z dnia 18.10.2010 r. (data nadania 18.10.2010 r., data wpływu 22.10.2010 r.), stanowiącego odpowiedź na wezwanie organu z dnia 12.10.2010 r. (data nadania 12.10.2010 r., data doręczenia 15.10.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do wynagrodzenia wypłacanego redaktorom za okres przebywania na urlopie - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.08.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do wynagrodzenia wypłacanego redaktorom za okres przebywania na urlopie.

Z uwagi na stwierdzone braki formalne wniosku, tut. organ podatkowy pismem z dnia 12.10.2010 r. (data nadania 12.10.2010 r., data doręczenia 15.10.2010 r.) wezwał Spółkę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez:

• przesłanie pełnomocnictwa (oryginału lub kopii poświadczonej za zgodność z oryginałem), z którego wynika prawo Pana Marcina G. do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego, z podaniem czytelnego imienia i nazwiska osoby udzielającej pełnomocnictwa.
  
  

Wnioskodawca prawidłowo uzupełnił braki formalne wniosku w ustawowym terminie, pismem z dnia 18.10.2010 r. (data nadania 18.10.2010 r., data wpływu 22.10.2010 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka, działając jak Wydawnictwo literackie prowadzi m. in. działalność w zakresie przygotowywania i wydawania utworów literackich, ich sprzedaży i promocji. W tym celu Spółka zatrudnia na podstawie umowy o pracę Redaktorów, do których zadań należy przygotowywanie każdego miesiąca utworów literackich o określonej łącznej liczbie znaków.

W umowie o pracę określono, iż do obowiązków Redaktora należy przygotowanie i przedstawienie Spółce niesprecyzowanej z góry liczby utworów literackich (artykułów, felietonów itp.), zawierających łącznie, co najmniej 80.000 znaków miesięcznie. W umowie wyodrębniono część wynagrodzenia stanowiącego ekwiwalent za przeniesienie praw autorskich do stworzonych tekstów. Ponadto Spółka zauważa, iż teksty przygotowywane przez Redaktorów spełniają przesłanki kwalifikujące je jako utwory w rozumieniu art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904 ze zm.).

W przypadku przesłania do Spółki przez Redaktora w okresie miesiąca tekstów liczących mniej niż 80.000 znaków, wynagrodzenie za działalność twórczą jest odpowiednio proporcjonalnie obniżane, w związku z czym należy zauważyć, iż precyzyjnie określona została kwota wynagrodzenia stanowiąca ekwiwalent działalności twórczej.

Rozliczenie między Redaktorem a Spółkę następuje na podstawie przesłanego Spółce pod koniec miesiąca zestawienia tekstów wraz z wykazem liczby słów, następnie weryfikowanym przez Spółkę. Na podstawie przesłanych i zweryfikowanych zestawień Spółka prowadzi ewidencje prac twórczych Redaktorów.

Spółka podkreśla, że nie ingeruje w czas jaki Redaktorzy poświęcają na stworzenie utworów, jedyna kontrola obejmuje ilość napisanych znaków, na podstawie której następuje rozliczenie wynagrodzenia na koniec każdego miesiąca. Wybór miejsca, czasu oraz innych okoliczności związanych ze stworzeniem utworów w ramach jednego okresu rozliczeniowego (miesiąc) stanowi indywidualną decyzję Redaktorów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przy zastosowaniu sformułowań umowy o pracę przedstawionych w powyższym stanie faktycznym (w opisie zdarzenia przyszłego), mając na uwadze, iż wynagrodzenie należy się za określony rezultat (tj. konkretną liczbę znaków przygotowanego tekstu), a nie czas poświęcony na jego osiągniecie możliwe jest zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodu w stosunku do całości uzyskanego przez Redaktora (autora) przychodu stanowiącego wynagrodzenia za pracę twórczą, uzyskanego w miesiącu, w którym Redaktor pewien czas przebywał na urlopie...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzenia przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu. Przepis ten uzależnia skorzystanie z 50% kosztów uzyskania przychodów od tego, czy dany rezultat pracy stanowi przedmiot prawa autorskiego w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Artykuł ten stanowi, iż przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażania (utwór). Z oczywistych względów nie każde dzieło spełnia przesłanki utworu.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 ww. ustawy w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory: wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Ponadto w rozumieniu prawa autorskiego jako twórczy traktowany jest taki rezultat działalności, który na tyle związany jest z osobą twórcy, by było mało prawdopodobne, aby inna osoba podejmująca identycznie skierowany wysiłek twórczy uzyskała analogiczny lub zasadniczo zbliżony rezultat.

Dodatkowo zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT dla zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu niezbędne jest, aby oprócz zakwalifikowania wykonywanych prac jako utworu w rozumieniu art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, udzielona została przez twórcę licencja zamawiającemu, lub doszło do rozporządzenia majątkowymi prawami autorskimi do tego dzieła.

Zdaniem Spółki, w powyższym stanie faktycznym (w opisie zdarzenia przyszłego) właściwe jest zastosowanie 50% stawki kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do należności wypłacanych przez płatnika - pracodawcę w związku z zawartymi umowami o pracę zawierającymi klauzule o przeniesieniu praw autorskich, gdyż spełnione zostały następujące warunki:

1. umowa o pracę zawiera uszczegółowiony zakres obowiązków i przewiduje wykonanie czynności twórczych objętych ochroną ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 r. oraz dyspozycję co do przeniesienia majątkowych praw autorskich,
2. umowa bezpośrednio rozgranicza i wskazuje proporcje zakresu prac twórczych i obowiązków pozostałych, oraz przysługujące za nie wynagrodzenie,
3. pracodawca prowadzi na podstawie przesyłanych przez autora miesięcznych zestawień szczegółową ewidencję wykonanych przez pracownika prac twórczych.
   
   

Reasumując zdaniem Spółki o możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu decyduje fakt osiągnięcia przez twórcę wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu) będącej przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu powołanej ustawy o prawie autorskim. Nie ma w tej kwestii znaczenia w ramach jakiego stosunku prawnego twórca uzyskuje przychód (umowa zlecenia, umowa o pracę) o ile precyzyjnie wskazano, jaka kwota wynagrodzenia stanowi zapłatę za działalność twórczą.

W przypadku jeżeli w umowie o pracę nie sprecyzowano dni i godzin pracy Redaktora, a wynagrodzenie należy się za określony rezultat (stworzenie utworów i przeniesienie praw do nich) przy zastosowaniu normy przewidzianej przez art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT nie ma również znaczenia, w jakim czasie twórca wykona dzieło, a w związku z tym fakt, iż część miesiąca przebywa na zwolnieniu, czy urlopie, gdyż od jego woli i zdolności zależy, jaki czas musi poświęcić na napisanie tekstów zawierających 80.000 znaków.

Ograniczenie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu w stosunku do wynagrodzenia otrzymanego za miesiąc, w którym autor przebywałby przez pewien okres poza miejscem pracy mogłoby mieć miejsce jedynie w przypadku, kiedy spełnione byłyby następujące warunki:

1. ogół obowiązków pracownika zatrudnionego na umowę o pracę stanowi działalność twórcza,
2. w umowie o pracę nie wyodrębniono wynagrodzenia za powyższą działalność,
3. autor pracuje w wyznaczonych godzinach w konkretne dni, a rozliczenie jego pracy następuje nie tylko w oparciu o stworzone dzieło, ale również przepracowane godziny.
   
   

Zdaniem Spółki tylko powyższy schemat upoważnia do ograniczenia możliwości stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów za miesiąc (okres rozliczeniowy), w którym Redaktor przebywa na urlopie wypoczynkowym, w związku z faktem, iż czynnikiem warunkującym osiągnięcie przychodu jest również czas pracy.

Mając na względzie, iż taka sytuacja nie występuje w zaprezentowanym stanie faktycznym (w opisie zdarzenia przyszłego) Spółka stoi na stanowisku, iż okresy przerwy w pracy krótsze niż 1 miesiąc (przy założeniu, iż okresem rozliczeniowym jest 1 miesiąc) nie wpływają na możliwość zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów do całości uzyskanego wynagrodzenia stanowiącego ekwiwalent pracy twórczej (przypadającego za miesiące, w których te okresy przerw występują).

Potwierdzeniem powyższego stanowiska jest wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 stycznia 2010 r. (sygn. Akt III SA/Wa 1314/09), w którym to Sąd podkreślił, iż podstawowym kryterium decydującym o prawie do 50% kosztów uzyskania przychodów jest fakt wykonania utworów i osiągnięcie z tego tytułu przez pracownika korzyści, o których mowa w prawie autorskim. WSA w Warszawie stwierdził: „W istocie bowiem utwór w rozumieniu prawa autorskiego powstaje niezależnie od towarzyszących mu okoliczności. Zdaniem Sądu nie wprowadzając do treści art. 22 ust. 9 pkt 3 updof żadnych ograniczeń dotyczących tychże okoliczności, np. w ramach jakiej umowy i jak sformułowanej powinien powstać utwór, ustawodawca miał na celu umożliwić każdemu twórcy utworów (dzieł) w rozumieniu praw autorskich, skorzystanie z 50% kosztów uzyskania przychodów, jeżeli twórca ten osiągnie przychody korzystając z przysługujących mu praw autorskich”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody m. in. z tytułu stosunku pracy, co do zasady, zgodnie z przepisem art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczenie jednej, pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów.

W odniesieniu do niektórych przychodów ustawodawca dopuścił możliwość ustalania kosztów zryczałtowanych. W przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami, mają zastosowanie 50% koszty uzyskanego przychodu.

W myśl art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. Jednakże warunkiem zastosowania 50% normy kosztów uzyskania przychodów jest ustalenie, że przychód uzyskany został z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub pokrewnych w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.).

Na mocy art. 1 ust. 1 powołanej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), wzornictwa przemysłowego, architektoniczne, architektoniczno - urbanistyczne, urbanistyczne, muzyczne i słowno - muzyczne art. 1 ust. 2 pkt 1, 5, 6, 7 ww. ustawy. Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną (art. 1 ust. 3 ww. ustawy).

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z ustępem 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron. W razie wykonywania na podstawie jednej umowy o pracę czynności zarówno chronionych prawem autorskim, jak i nie będących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, z umowy tej powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności nie chronionych prawem autorskim. Tylko bowiem takie rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac – utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów, przy zapewnieniu właściwej realizacji obowiązków płatnika w zakresie prawidłowego obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy. Zaznaczyć należy, że fakt korzystania przez pracownika z prawa autorskiego powinien wynikać wyraźnie z treści zawartej umowy o pracę, gdyż warunkiem zastosowania kosztów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy jest, aby zaistniał utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, twórca udzielił licencji na korzystanie z danego utworu, względnie by doszło do rozporządzenia majątkowymi prawami autorskimi do tworzonego dzieła.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi m. in. działalność w zakresie przygotowywania i wydawania utworów literackich, ich sprzedaży i promocji. Spółka zatrudnia na podstawie umowy o pracę redaktorów, do których zadań należy przygotowywanie każdego miesiąca utworów literackich o określonej łącznej liczbie znaków. W umowie o pracę określono, iż do obowiązków redaktora należy przygotowanie i przedstawienie Spółce niesprecyzowanej z góry liczby utworów literackich, zawierających łącznie, co najmniej 80.000 znaków miesięcznie. W umowie wyodrębniono część wynagrodzenia stanowiącego ekwiwalent za przeniesienie praw autorskich do stworzonych tekstów. Zdaniem Spółki teksty przygotowywane przez redaktorów spełniają przesłanki kwalifikujące je jako utwory w rozumieniu art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W przypadku przesłania do Spółki przez redaktora w okresie miesiąca tekstów liczących mniej niż 80.000 znaków, wynagrodzenie za działalność twórczą jest odpowiednio proporcjonalnie obniżane. Rozliczenie miedzy redaktorem a Spółkę następuje na podstawie przesłanego Spółce pod koniec miesiąca zestawienia tekstów wraz z wykazem liczby słów, następnie weryfikowanym przez Spółkę. Na podstawie zweryfikowanych zestawień Spółka prowadzi ewidencje prac twórczych redaktorów. Spółka nie ingeruje w czas jaki redaktorzy poświęcają na stworzenie utworów, jedyna kontrola obejmuje ilość napisanych znaków. Wybór miejsca, czasu oraz innych okoliczności związanych ze stworzeniem utworów w ramach jednego okresu rozliczeniowego (miesiąc) stanowi indywidualną decyzję redaktorów.

Wątpliwości Spółki budzi kwestia możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów w stosunku do całości przychodu stanowiącego wynagrodzenia za pracę twórczą, uzyskanego w miesiącu, w którym redaktor przebywał na urlopie wypoczynkowym.

Biorąc pod uwagę obowiązujące przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, iż jak wyżej wykazano o zastosowaniu normy kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% zgodnie z przepisem art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy podatkowej, decyduje fakt uzyskania przychodu za wykonanie czynności (utworu) będącej przedmiotem prawa autorskiego, pod warunkiem możliwości ustalenia wysokości przychodu z tego tytułu. Zatem tylko wówczas gdy:

• praca wykonywana przez pracownika, jest przedmiotem prawa autorskiego, a więc spełnia przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

• pracownik jest twórcą w rozumieniu tej ustawy i uzyskiwanie przychodu przez pracownika wynika z korzystania przez twórcę z tychże praw lub rozporządzania tymi prawami,

• umowa o pracę przewiduje zróżnicowanie wynagrodzenia należnego pracownikowi na część związaną z korzystaniem z praw autorskich i część związaną z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych oraz prowadzona jest stosowna dokumentacja w tym zakresie, tj. ewidencja pracy twórczej pracownika, w formie przyjętej przez strony.

- do przychodu z tego źródła mogą być zastosowane podwyższone 50% koszty uzyskania przychodu, zgodnie z treścią powołanego art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przyjmując za Spółką, że wykonywane - szczegółowo omówione w opisie stanu faktycznego efekty pracy redaktorów - stanowią utwór w rozumieniu definicji zawartej w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do czego organ podatkowy nie jest uprawniony, stwierdzić należy, iż możliwe jest zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że w zawartych umowach o pracę nie sprecyzowano dni i godzin pracy redaktora, a wynagrodzenie należy się za określony rezultat (stworzenie utworów i przeniesienie praw do tych utworów), zatem dla zastosowania normy 50% kosztów uzyskania przychodów nie ma znaczenia, w jakim czasie redaktor wykona utwór.

Reasumując, mając na uwadze sformułowania zawarte w umowach o pracę podpisane z redaktorami, dotyczące należnego wynagrodzenia za określony rezultat (tj. konkretną liczbę znaków przygotowanego tekstu), a nie czas poświęcony na jego osiągniecie, możliwe jest zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodu w stosunku do całości uzyskanego przez redaktora przychodu stanowiącego wynagrodzenia za prace twórczą, uzyskanego w miesiącu, w którym redaktor przebywał na urlopie.

Należy jednak podkreślić, iż przedmiotu niniejszej interpretacji nie stanowi ocena prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w kwestii uznania efektów pracy poszczególnych pracowników Spółki za utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Stosownie do tej definicji przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego.

W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnień do interpretowania tych przepisów, a tym samym do stwierdzenia, czy efektem pracy poszczególnych pracowników Spółki jest powstanie utworów w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W sprawach interpretowania przepisów ww. ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych uprawnione jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego Departament Prawno-Legislacyjny.

Końcowo - odnosząc się do przywołanego przez Wnioskodawcę wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego - wskazać należy, iż wyrok ten dotyczy konkretnej sprawy podatnika osądzonej w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w nim zawarte jest wiążące.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.