INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej, przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2010 r. (data wpływu 31 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów w przypadku wcześniejszego rozwiązania umowy leasingu finansowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów w przypadku wcześniejszego rozwiązania umowy leasingu finansowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka posiadała nieruchomość, którą zbyła na rzecz firmy leasingowej - aktem notarialnym w dniu xx.09.2006 r.

Następnie w tym samym dniu zawarła z firmą leasingową umowę leasingu finansowego gruntu i umowę leasingu operacyjnego budynku, na podstawie których nieruchomość ta jest nadal użytkowana przez Spółkę. Umowy zostały zawarte na czas oznaczony, tj. na okres 10 lat i obowiązują od dnia ich podpisania tj. od dnia xx.09. 2006 r.

Na dzień ich zawarcia umowa leasingu operacyjnego budynku spełniała kryteria określone w art. 23a i art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a umowa leasingu finansowego gruntu spełniała kryteria określone w art. 23a i art. 23i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego Spółka zaliczała do kosztów uzyskania przychodów opłaty leasingowe ustalone w umowie leasingu operacyjnego budynku oraz część odsetkową rat leasingowych ustalonych w umowie leasingu finansowego gruntu.

Spółka zamierza w tym roku rozwiązać (zawarte w 2006 roku) umowy leasingowe za porozumieniem stron i wykupić przedmiot leasingu - nieruchomość.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów w przypadku wcześniejszego rozwiązania umowy leasingu finansowego.

Czy przedterminowe rozwiązanie umowy leasingu finansowego gruntu spowoduje obowiązek korekty kosztów uzyskania przychodów wynikających z poniesionych części odsetkowych rat leasingowych gruntu za okres do momentu rozwiązania (wygaśnięcia) umowy leasingu...

Zdaniem Wnioskodawcy, rozwiązanie umowy leasingu finansowego gruntu, która w momencie jej zawarcia spełniała warunki do uznania jej za umowę leasingu finansowego (określone w art. 23i ust. 1 ustawy o pdof), nie ma wpływu na dotychczas poniesione koszty uzyskania przychodów i nie powinno skutkować obowiązkiem ich skorygowania.

Ustawodawca nie uregulował skutków podatkowych wynikających z przedterminowego rozwiązania umowy leasingowej. Również w art. 23 ust. 1 ustawy o pdof nie wymieniono rat leasingowych jako wydatek nieuznawany za koszt uzyskania przychodów.

Oznacza to, że wszelkie poniesione wydatki, pozostające w związku pośrednim lub bezpośrednim z przychodem stanowią koszty uzyskania przychodów (art. 22 ust. 1 ustawy o pdof).

Opłaty leasingowe ponoszone przez Spółkę w trakcie trwania umów pozostawały w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Nieruchomość była w czasie trwania umów wykorzystywana do prowadzenia działalności i w związku z tym poniesione wydatki na opłaty leasingowe miały bezpośredni związek z uzyskiwanym przychodem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Natomiast zgodnie z art. 23a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej ,,finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo do używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Stosownie do postanowień art. 23f ust. 1 ww. ustawy do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 23b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

1. umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony,
2. suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
3. umowa zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu dokonuje korzystający.

Jeżeli wysokość kwoty spłaty wartości środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych przypadających na poszczególne opłaty nie jest określona w umowie leasingu, ustala się ją proporcjonalnie do okresu trwania tej umowy (art. 23f ust. 2 ww. ustawy).

W myśl natomiast art. 23i ust 1. ww. ustawy jeżeli przedmiotem umowy leasingu zawartej na czas oznaczony są grunty, a suma ustalonych w niej opłat odpowiada co najmniej wartości gruntów równej wydatkom na ich nabycie - do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat ustalonych w tej umowie, ponoszonych przez korzystającego w podstawowym okresie tej umowy z tytułu używania przedmiotu umowy, w części stanowiącej spłatę tej wartości, przepis art. 23f ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Przez spłatę wartości początkowej zgodnie z art. 23a pkt 7 ww. ustawy rozumie się faktycznie otrzymaną przez finansującego w opłatach ustalonych w umowie leasingu równowartość wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych lub prawnych, określoną zgodnie z art. 22g, w podstawowym okresie umowy leasingu; spłaty tej nie koryguje się o kwotę wypłaconą korzystającemu, o której mowa w art. 23d albo art. 23h.

W tego rodzaju umowie w opłatach leasingowych wyróżniamy dwie ich części:

• obejmującą wartość początkową przedmiotu, objętego umową leasingu,
• opłatę zwaną odsetkową, która jest wynagrodzeniem dla finansującego za nabycie i oddanie w leasing określonej rzeczy.

Konstrukcja leasingu finansowego sprawia, że zaliczeniu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu korzystającego podlegać będzie tylko tzw. odsetkowa część opłat leasingowych, natomiast koszty ponoszone w związku ze spłatą wartości początkowej, co następuje w kolejnych opłatach leasingowych, mogą być zaliczone do kosztów poprzez dokonywane przez korzystającego odpisy amortyzacyjne od przedmiotu leasingu.

Jednak w myśl art. 22c. ust. 1 ww. ustawy amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Regulacje zawarte w art. 23a-23l cytowanej ustawy nie określają skutków podatkowych rozwiązania umowy przed czasem oznaczonym w umowie leasingowej.

Odnoszą się tylko do rozporządzania przedmiotem leasingu po upływie okresu podstawowego oraz w trakcie trwania umowy. Jeżeli zatem nastąpi rozwiązanie umowy leasingu finansowego w czasie krótszym od okresu podstawowego, która w momencie zawarcia spełniła wymienione warunki do uznania jej za umowę leasingu, nie skutkuje to obowiązkiem skorygowania kosztów uzyskania przychodów o poniesione do tego czasu wydatki na spłatę rat leasingowych, ponieważ ma tu zastosowanie zasada kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodu określona w art. 22 ust. 1 z zastrzeżeniem art. 23 cyt. ustawy stanowiąca, że kosztami uzyskania przychodu z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu uzyskania przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 cyt. ustawy.

Zgodnie z treścią art. 23l do opodatkowania stron umowy zawartej na czas nieoznaczony lub na czas oznaczony, lecz niespełniającej warunków, określonych w art. 23b ust. 1 pkt 2 lub art. 23f ust. 1, lub art. 23i ust. 1, stosuje się przepisy, o których mowa w art. 11, 22 i 23, dla umów najmu i dzierżawy.

Zatem, w przypadku wcześniejszego rozwiązania umowy leasingu finansowego gruntu, Wnioskodawca nie traci prawa do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkiego rodzaju opłat leasingowych poniesionych do dnia rozwiązania umowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że w zakresie pozostałej problematyki dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych (tj. korekty kosztów uzyskania przychodów w przypadku wcześniejszego rozwiązania umowy leasingu operacyjnego oraz wartości początkowej środka trwałego) wniosek rozstrzygnięto interpretacjami indywidualnymi z dnia 30 sierpnia 2010 r. nr ILPB1/415-643/10-2/AG, ILPB1/415-643/10-4/AG.

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla poszczególnych wspólników Spółki. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła spółka jawna, która w świetle zawartych w niej przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

Mając powyższe na uwadze informuje się, że uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wszystkich wspólników możliwe jest poprzez złożenie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej wraz z wypełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i 14f ustawy Ordynacja podatkowa przez poszczególne osoby fizyczne – wspólników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.