INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 02 września 2010r. (data wpływu do tut. Biura 13 września 2010r.), uzupełnionym w dniach 15 i 19 listopada 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na karnety na siłownię i inne formy wypoczynku ruchowego ponoszonych na rzecz pracowników (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 września 2010r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na karnety na siłownię i inne formy wypoczynku ruchowego ponoszonych na rzecz pracowników.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 05 listopada 2010 r. Znak IBPB I/2/423-1160/10/PC wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniach 15 i 19 listopada 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca będący osobą prawną (sp. z o.o.) ma zamiar w ramach prowadzonej działalności gospodarczej finansować ze środków obrotowych świadczenia pozapłacowe na rzecz pracowników. Obowiązek ponoszenia tych wydatków wynikać będzie z wewnętrznych zarządzeń Spółki, które są podawane pracownikom do wiadomości, a w przypadku obowiązku utworzenia w przyszłości regulaminu wynagradzania zostaną również w nim zawarte. Dodatkowo w przypadku pracowników zajmujących kluczowe stanowiska pracy wnioskodawca będzie umieszczać dodatkowe zapisy w umowach o pracę, zgodnie z warunkami wynegocjowanymi z danym pracownikiem.

Świadczenia nie będą uzależnione od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej pracowników, a więc nie spełniają definicji wydatków na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Jako świadczenia pozapłacowe, czyli tzw. koszty pracownicze należy rozumieć m.in. zakup karnetów na siłownię czy innych form wypoczynku ruchowego (tzw. karta "multisport).

Ww. świadczenia pozapłacowe stanowić będą dla pracowników przychody podatkowe ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy sfinansowane ze środków obrotowych wnioskodawcy wydatki na karnety na siłownię i inne formy wypoczynku ruchowego (karty multisport) należy kwalifikować jako koszty uzyskania przychodów...

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, do żadnych z wydatków pozapłacowych nie będzie stosowane –„kryterium socjalne", a więc nie zostaną spełnione przesłanki z art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej „Ustawa o CIT”), a więc wyłączające tego typu wydatki z kosztów uzyskania przychodów. Co do zasady wydatki te stosownie do brzmienia art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT stanowić będą koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na karnety na siłownie i inne formy wypoczynku ruchowego (karty multisport) należy kwalifikować jako koszty uzyskania przychodów, ponieważ ich zakup wynika z przepisów płacowych obowiązujących u Wnioskodawcy, a dodatkowo wydatek ten ma na celu stworzenie dobrej atmosfery i zacieśnienie więzi pomiędzy pracownikami, jak i pracownikami a pracodawcą, co w konsekwencji powinno zwiększyć efektywność pracy, a wiec pośrednio również przychody Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Należy zauważyć, iż kosztami podatkowymi są m.in. tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują nie tylko wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie ale i diety, inne należności za czas podróży służbowych, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w postaci zakupu karnetów wstępu na pływalnie, korty tenisowe, fitness, opłaty za korzystanie z sauny, sal gimnastycznych i innych obiektów sportowych, lecz w każdej sytuacji trzeba sprawdzić, jaki jest cel takiego przedsięwzięcia.

W przypadku, jeżeli wydatki poniesione zostały na zorganizowanie spotkań mających na celu poprawę komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez zintegrowanie pracowników, budowanie zespołu, poprawę atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy, a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika, to wówczas spełniają warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych. Jeśli jednak spotkanie nie służy takiemu celowi, a przebywanie pracowników ze sobą jest celem samym w sobie, to w takim przypadku nie można uznać, iż wydatki takie mają związek z przychodem, wobec czego nie stanowią one kosztu uzyskania przychodów.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ze środków obrotowych finansuje wydatki na rzecz pracowników w postaci karnetów na siłownie i inne formy wypoczynku ruchowego (karty multisport). Spółka finansuje zakup przedmiotowych karnetów ponieważ wynika to z przepisów płacowych obowiązujących u Wnioskodawcy, a dodatkowo wydatek ten ma na celu stworzenie dobrej atmosfery i zacieśnienie więzi pomiędzy pracownikami, jak i pracownikami a pracodawcą, co w konsekwencji powinno zwiększyć efektywność pracy, a wiec pośrednio również przychody Wnioskodawcy.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, iż ponoszone przez Spółkę ze środków obrotowych, wydatki na rzecz pracowników w postaci zakupu karnetów na siłownie i inne formy wypoczynku ruchowego (karty multisport), są pośrednio związane z jej działalnością. Udział pracowników w tego typu spotkaniach służy integracji i poprawie komunikacji wewnętrznej pracowników, wzajemnej wymianie informacji związanej z wykonywaną pracą, sprzyja zwiększeniu wydajności i efektywności pracy, zintegrowaniu pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji przedkłada się na wysokość osiąganych przez Spółkę przychodów. Należy więc uznać, iż zachodzą przesłanki uprawniające do ich zaliczenia, do kosztów uzyskania przychodów.

Podsumowując, w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, iż Wnioskodawca może, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki, na rzecz pracowników w postaci zakupu karnetów na siłownie i inne formy wypoczynku ruchowego (karty multisport).

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem oraz prawidłowym jego udokumentowaniem. Na podatniku bowiem ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego, dlatego też Spółka powinna posiadać dowody dokumentujące integracyjno - motywacyjny charakter przedmiotowych przedsięwzięć sportowych.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie pytań Nr 1 i 3-6 wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.