Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-1112/12/BK
z 5 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2012 r. (data wpływu 6 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania diet wypłacanych przedstawicielom regionalnym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania diet wypłacanych przedstawicielom regionalnym.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest przedsiębiorstwem, którego głównym przedmiotem działalności jest handel artykułami farmaceutycznymi i medycznymi. Spółka zatrudnia przedstawicieli handlowych na podstawie umowy o pracę. Jako miejsce świadczenia pracy wskazany jest obszar województwa bądź miasta (w przypadku miast wojewódzkich typu: Warszawa, Wrocław). Do zakresu i obowiązków przedstawicieli regionalnych należy m.in. pozyskiwanie i utrzymywanie dobrych relacji z klientami. Oznacza to, że nieodłącznym elementem ich pracy są przejazdy i spotkania z lekarzami weterynarii w różnych miejscowościach. Sytuacja taka występuje bardzo często. Nierzadko zdarza się, że pracownicy spędzają wiele dni w tygodniu w jednodniowych podróżach służbowych, trwających ponad 12 godzin, tzn. wyjeżdżając rano wracają do domu po kilkunastu godzinach pracy. Wspomniane przejazdy poza obszar określony w umowie o pracę są każdorazowo określane i ustalane przez dyrektora Spółki. Wyjazdy te Spółka traktuje jako podróż służbową w rozumieniu ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r., Nr 21, poz. 94, z późn. zm.). Za odbywane podróże służbowe pracownikom przysługuje zwrot kosztów podróży oraz dieta.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji opisanej powyżej, przedstawicielom regionalnym, realizującym obowiązki służbowe poza obszarem świadczenia pracy wskazanym w umowie o pracę, przysługująca dieta za czas podróży służbowej korzysta ze zwolnienia podatkowego, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 772 § 1 Kodeksu pracy, podróżą służbową jest wykonywanie na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy. W związku z tym, w przypadku, gdy w umowie o pracę wskazano jako miejsce świadczenia pracy obszar województwa, bądź miasta, wyjazd służbowy na polecenie zwierzchnika poza wyżej wymieniony obszar stanowi podróż służbową. Pracownikowi realizującemu obowiązki na tym obszarze przysługuje zwrot kosztów zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. Diety te oraz inne należności za czas podróży służbowej zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 korzystają ze zwolnienia przedmiotowego, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym diety wypłacane przedstawicielom regionalnym korzystają ze zwolnienia z podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższych przepisów wskazuje, że przychodami ze stosunku pracy są praktycznie wszystkie otrzymane przez niego od pracodawcy świadczenia. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce strefy budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Powyższe zwolnienie obejmuje zatem diety i inne świadczenia otrzymane przez pracownika za czas podróży służbowej, do wysokości określonej w odrębnych przepisach.

Odrębnymi przepisami, do których odsyła art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są m.in. przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zmianami) oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.)..

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji „podróży służbowej”. Dlatego w kwestii tej należy posłużyć się definicją zawartą w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zmianami).

Zgodnie z art. 775 § 1 ustawy Kodeks pracy, pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Podróżą służbową jest zatem taki wyjazd, który odbywa się na polecenie pracodawcy i jest związany ze świadczeniem pracy poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy.

Zasady ustalania należności z tytułu podróży służbowych dla pracowników sfery budżetowej regulują wymienione przepisy wykonawcze Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r. Natomiast art. 775 § 3 Kodeksu pracy daje pozostałym pracodawcom działającym w sferze pozabudżetowej możliwość dowolnego ustalania wysokości należności z tytułu podróży służbowych pracowników (w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania).

W myśl art. 775 § 4 Kodeksu pracy ustalona przez pracodawcę wysokość diety za dobę podróży służbowej na obszarze kraju lub poza jego granicami nie może być jednak niższa od wysokości diety ustalonej dla pracowników zatrudnionych w sferze budżetowej (tj. wynikających z przywołanych wyżej rozporządzeń Ministra Pracy i Polityki Społecznej). W przypadku braku uregulowania przez pracodawcę kwestii zwrotu należności z tytułu podróży służbowej pracowników w układzie zbiorowym pracy, regulaminie wynagradzania, umowie o pracę w myśl art. 775 § 5 Kodeksu pracy pracownikowi przysługują należności na pokrycie kosztów podróży w wysokości przewidzianej dla pracowników sfery budżetowej.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka jest przedsiębiorstwem, którego głównym przedmiotem działalności jest handel artykułami farmaceutycznymi i medycznymi. Spółka zatrudnia przedstawicieli handlowych na podstawie umowy o pracę. Jako miejsce świadczenia pracy wskazany jest obszar województwa bądź miasta (w przypadku miast wojewódzkich typu: Warszawa, Wrocław). Do zakresu i obowiązków przedstawicieli regionalnych należy m.in. pozyskiwanie i utrzymywanie dobrych relacji z klientami. Oznacza to, że nieodłącznym elementem ich pracy są przejazdy i spotkania z lekarzami weterynarii w różnych miejscowościach. Sytuacja taka występuje bardzo często. Nierzadko zdarza się, że pracownicy spędzają wiele dni w tygodniu w jednodniowych podróżach służbowych, trwających ponad 12 godzin, tzn. wyjeżdżając rano wracają do domu po kilkunastu godzinach pracy. Wspomniane przejazdy poza obszar określony w umowie o pracę są każdorazowo określane i ustalane przez dyrektora Spółki. Wyjazdy te Spółka traktuje jako podróż służbową w rozumieniu ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r., Nr 21, poz. 94, z późn. zm.). Za odbywane podróże służbowe pracownikom przysługuje zwrot kosztów podróży oraz dieta.

Powołane powyżej zwolnienie podatkowe odnosi się do świadczeń otrzymywanych w związku z odbywaniem przez pracownika podróży służbowej. Oznacza to, iż zwolnienie przysługuje wyłącznie pod warunkiem, że pracownik odbywa podróż służbową w rozumieniu cytowanych przepisów Kodeksu pracy. Pojęcie „podróż służbowa pracownika” jak wskazano powyżej należy do zakresu prawa pracy – art. 775 § 1 Kodeksu pracy, co w konsekwencji skutkuje tym, iż ocenie przez tutejszy organ nie podlega kwestia dotycząca obowiązku, czy zasadności wypłacania przez Spółkę diet i innych należności za czas podróży osób zatrudnionych na stanowisku –przedstawicieli handlowych.

Podkreślić bowiem należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Artykuł 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej stanowi, że ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy m.in. ustaw podatkowych oraz przepisy wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych. Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich. Upoważnienie do wydawania indywidualnych interpretacji obejmuje zatem jedynie przepisy prawa podatkowego, natomiast nie obejmuje przepisów prawa pracy.

Jeżeli zatem wykonywanie przez pracownika – przedstawiciela regionalnego – na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza obszarem świadczenia pracy wskazanym w umowie o pracę jest podróżą służbową w rozumieniu art. 775 § 1 Kodeksu pracy i z tego tytułu pracownik otrzymuje diety, to świadczenia te będą korzystały ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości określonej w ww. rozporządzeniach.

Końcowo nadmienić należy, że ewentualna nadwyżka wypłacanych przez Wnioskodawcę świadczeń, tj. ponad limit określony w powołanych wyżej aktach prawnych – podlegałaby opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. jedn. Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.