Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) i przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11, z późn. zm.)

Minister Finansów z urzędu zmienia interpretację indywidualną

z dnia 19 maja 2010 r. Nr IPPP3/443-137/10-4/KB wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w imieniu Ministra Finansów na wniosek Spółki stwierdzając, że:

• nie jest prawidłowe stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie zawarte w interpretacji indywidualnej z dnia 19 maja 2010 r. Nr IPPP3/443-137/10-4/KB wydanej w imieniu Ministra Finansów, w części dotyczącej „podstawowych” stawek akcyzy dla biogazu o kodzie CN 2711 29 00 przeznaczonego do napędu silników spalinowych i celów opałowych,
• nie jest prawidłowe stanowisko Spółki zawarte we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie z dnia 11 lutego 2010 r. uzupełnionym pismem z dnia 28 kwietnia 2010 r. w zakresie stawki podatku akcyzowego dla biogazu o kodzie CN 2711 29 00 zużywanego do produkcji energii elektrycznej i ciepła.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie stawki podatku dla biogazu o kodzie CN 2711 29 00 zużywanego do produkcji energii elektrycznej i ciepła.

Wniosek ten został uzupełniony pismem z dnia 28 kwietnia 2010 r. (data wpływu 30 kwietnia 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Nr IPPP3/443-137/10-2/KB z dnia 19 kwietnia 2010 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka od kilku lat produkuje energię elektryczną i ciepło. Do napędu generatorów używane są silniki spalinowe, napędzane biogazem (kod CN 2711 29 00), pozyskiwanym ze składowiska odpadów komunalnych. Od dnia 1 marca 2009 r. Spółka składa do urzędu celnego deklaracje dla podatku akcyzowego i opłaca podatek akcyzowy według stawki 100,00 zł za 1000 kg zużytego biogazu.

Do przedstawionego powyżej stanu faktycznego Spółka zadała pytanie:

Czy Spółka ma obowiązek płacenia podatku akcyzowego za biogaz (gaz składowiskowy) zużywany do produkcji energii elektrycznej i ciepła według stawki innej niż zerowa...

Stanowisko Spółki:

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 12 lit. b tiret pierwsze ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą”, od gazów przeznaczonych do napędu silników spalinowych, wyprodukowanych w składzie podatkowym i spełniających wymagania jakościowe, określone w odrębnych przepisach, stawka akcyzy dla biogazu bez względu na kod CN wynosi 0 zł.

Natomiast zgodnie z art. 164 ust. 2 ustawy, przepisy art. 89 ust. 1 pkt 12 lit. b stosuje się od dnia ogłoszenia pozytywnej decyzji Komisji Europejskiej o zgodności pomocy publicznej przewidzianej w tych przepisach ze wspólnym rynkiem.

Z uwagi na brak powyższej opinii oraz na to, że nie został w Spółce zarejestrowany skład podatkowy, Spółka nie jest upoważniona do zastosowania stawki 0 zł dla biogazu.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Spółki, powinna ona stosować stawkę akcyzy w wysokości 100 zł za 1000 kg od biogazu zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 12 lit. a tiret drugie ustawy.

Stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie zawarte w interpretacji indywidualnej wydanej w imieniu Ministra Finansów:

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, w świetle obowiązującego stanu prawnego uznał za nieprawidłowe i wyjaśnił co następuje.

Zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy, stawka akcyzy dla gazów przeznaczonych do napędu silników spalinowych wynosi dla gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711 oraz gazowych węglowodorów alifatycznych objętych pozycją CN 2901:

• kroplonych - 695,00 zł/1.000 kilogramów,
• w stanie gazowym - 100,00 zł/1.000 kilogramów.
  
  

Stosownie zaś do art. 89 ust. 1 pkt 13 ustawy dla gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711, przeznaczonych do celów opałowych stawka akcyzy wynosi 1,18 zł/1 gigadżul (GJ).

Jednakże na mocy przepisów art. 163 ust. 2 ustawy w okresie do dnia 31 października 2013 r. albo do czasu, gdy udział gazu ziemnego w konsumpcji energii na terytorium kraju osiągnie 25% zwalnia się od akcyzy gaz ziemny (mokry) o kodach CN 2711 11 00 oraz 2711 21 00, przeznaczony do celów opałowych. Jednakże w momencie, gdy udział gazu ziemnego w konsumpcji energii osiągnie 20%, do dnia 31 października 2013 r. stosuje się stawkę akcyzy stanowiącą 50% stawki określonej w art. 89 ust. 1 pkt 13. Minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłasza, w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", informację o osiągnięciu poziomu udziału gazu ziemnego, o którym mowa w zdaniu pierwszym.

W myśl ust. 3 ww. artykułu, do czasu obowiązywania zwolnienia, o którym mowa w ust. 2, zwalnia się od akcyzy pozostałe węglowodory gazowe o kodzie CN 2711 29 00, przeznaczone do celów opałowych.

Ponadto, zgodnie z art. 164 ust. 1 ustawy do dnia 31 października 2013 r. zamiast stawki akcyzy, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 12 lit. a tiret drugie, do wyrobów akcyzowych określonych w tym przepisie stosuje się zerową stawkę akcyzy.

Z treści wniosku wynika, że Spółka produkuje energię elektryczną i ciepło. Do napędu generatorów używane są silniki spalinowe, napędzane biogazem (kod CN 2711 29 00), pozyskiwanym ze składowiska odpadów komunalnych.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż w obecnym stanie prawnym biogaz o kodzie CN 2711 29 00, przeznaczony do celów opałowych, na mocy art. 163 ust. 3 ustawy objęty jest zwolnieniem od podatku akcyzowego. Natomiast ww. biogaz wykorzystywany do napędu silników spalinowych w celu produkcji energii elektrycznej na mocy art. 164 ust. 1 ustawy objęty jest zerową stawką podatku akcyzowego. A zatem na Spółce nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku akcyzowego z tytułu zużycia biogazu do produkcji energii elektrycznej i ciepła według stawki innej niż zerowa.

Tym samym stanowisko Spółki należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Po zapoznaniu się ze sprawą Minister Finansów zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się m.in. wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715, a zatem również biogaz o kodzie CN 2711 29 00.

Stawka akcyzy dla biogazu, bez względu na kod CN, przeznaczonego do napędu silników spalinowych, wyprodukowanego w składzie podatkowym i spełniającego wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach wynosi 0 zł (art. 89 ust. 1 pkt 12 lit. b tiret pierwsze ustawy). Regulacja ta będzie miała jednak zastosowanie dopiero od dnia ogłoszenia pozytywnej decyzji Komisji Europejskiej o zgodności pomocy publicznej przewidzianej w tym przepisie ze wspólnym rynkiem, o czym mowa w art. 164 ust. 2 ustawy.

W obecnym stanie prawnym, zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 12 lit. a tiret drugie ustawy, gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe objęte pozycją CN 2711 oraz gazowe węglowodory alifatyczne objęte pozycją CN 2901 przeznaczone do napędu silników spalinowych w stanie gazowym są opodatkowane podatkiem akcyzowym w wysokości 11,04 zł/1 gigadżul (GJ).

Natomiast w przypadku gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711, przeznaczonych do celów opałowych stawka akcyzy została określona w wysokości 1,28 zł/1 gigadżul (GJ) (art. 89 ust. 1 pkt 13 ustawy).

W okresie od dnia 1 marca 2009 r. do 31 grudnia 2009 r. na przedmiotowe wyroby akcyzowe obowiązywały stawki akcyzy w wysokości odpowiednio 100,00 zł/1000 kilogramów i 1,18 zł/1 gigadżul (GJ), które zostały zmienione z dniem 1 stycznia 2010 r. na mocy art. 1 pkt 1 lit. d i e ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 215, poz. 1667) na 11,04 zł/1 gigadżul (GJ) i 1,28 zł/1 gigadżul (GJ).

W stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę ww. biogaz jest pozyskiwany ze składowiska odpadów komunalnych i następnie zużywany w silnikach spalinowych napędzających generatory w celu produkcji energii elektrycznej i energii cieplnej. Zatem zgodnie z powyższym, w takim przypadku, miałaby zastosowanie stawka podatku akcyzowego określona dla wyrobów przeznaczonych do napędu silników spalinowych w wysokości 11,04 zł/1 gigadżul (GJ).

Należy jednak zaznaczyć, iż zgodnie z art. 164 ust. 1 ustawy, do ww. węglowodorów w tym biogazu o kodzie CN od 2711 29 00 w stanie gazowym przeznaczonych do napędu silników spalinowych do dnia 31 października 2013 r. stosuje się zerową stawkę akcyzy.

Reasumując, stanowisko zawarte we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie stawki podatku akcyzowego dla biogazu o kodzie CN 2711 29 00 zużywanego do produkcji energii elektrycznej i ciepła, jak również stanowisko w wydanej z upoważnienia Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie interpretacji indywidualnej, w części dotyczącej „podstawowych” stawek akcyzy dla ww. biogazu przeznaczonego do napędu silników spalinowych (jest 100,00 zł/1000 kilogramów, a powinno być 11,04 zł/1 gigadżul (GJ)) i celów opałowych (jest 1,18 zł/1 gigadżul (GJ), a powinno być 1,28 zł/1 gigadżul (GJ)), należy uznać za nieprawidłowe. Natomiast w pozostałej części stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie należy uznać za prawidłowe.

Zmieniona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 11 lutego 2010 r. uzupełnionego pismem z dnia 28 kwietnia 2010 r. i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienionej interpretacji.

Wnioskującemu przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od daty doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.