INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 07 października 2010 r.), uzupełnionym w dniu 15 grudnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy koszt napraw gwarancyjnych dotyczący sprzedanych maszyn (wyrobów) wyprodukowanych na terenie strefy stanowi koszt uzyskania przychodów z działalności strefowej (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07 października 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy koszt napraw gwarancyjnych dotyczący sprzedanych maszyn (wyrobów) wyprodukowanych na terenie strefy stanowi koszt uzyskania przychodów z działalności strefowej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 10 grudnia 2010 r. Znak: IBPBI/2/423-1373/10/MO wezwano do ich uzupełnienia. Wniosek został uzupełniony w dniu 15 grudnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca uzyskał zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Zezwolenie udzielono w oparciu o ustawę z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42 poz. 274) oraz rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie (…) specjalnej strefy ekonomicznej. Zezwolenie udzielono na prowadzenie działalności m.in. w zakresie:

1. produkcji maszyn (kombajnów hydraulicznych i elektrycznych o różnych parametrach), urządzeń górniczych oraz podzespołów i części do tych wyrobów;
2. sprzedaży wyrobów wymienionych w pkt a);
3. usług w zakresie napraw gwarancyjnych i nie objętych gwarancją w stosunku do produkowanych przez siebie i sprzedawanych maszyn i urządzeń;
4. remontów i modernizacji maszyn i urządzeń górniczych wykonywanych jako usługi na materiałach powierzonych;
5. produkcji konstrukcji metalowych;
6. usług obróbki metali i nakładania powłok na metale oraz w zakresie obróbki mechanicznej elementów metalowych.
   
   

Spółka w ramach prowadzonej działalności wykonuje m.in. usługi serwisowe polegające na naprawie maszyn, urządzeń wyprodukowanych przez Spółkę na terenie strefy, a następnie sprzedanych lub wydzierżawianych do podmiotów trzecich. Niniejsza usługa serwisowa mieści się w PKWiU 29.52.9 i 29.56.9 określonym w zezwoleniu jako naprawa i konserwacja wyrobów wymienionych w zezwoleniu. Usługi serwisowe wykonywane są na podstawie zawartych umów sprzedaży (dzierżaw) produktów spółki. Z zawieranych umów sprzedaży (dzierżawy) wynika, iż Spółka zobowiązuje się m.in. do odpłatnego serwisowania przez wskazany w umowie okres czasu sprzedanych (dzierżawionych) produktów oraz do dokonywania napraw gwarancyjnych. Sprzedaż (dzierżawa) produktów wraz z usługą serwisową stanowi kompleksowy przedmiot umowy.

Serwisowanie maszyn polega na sprawdzeniu poprawności działania wszystkich systemów mechanicznych oraz oprogramowania zainstalowanego w celu obsługi maszyny (urządzenia), oraz naprawie w tym na wymianie zużytych bądź uszkodzonych części. W celu wykonania czynności serwisowych serwisanci jadą bezpośrednio do kontrahenta, w którego zakładzie zainstalowana jest dana maszyna (urządzenie). Czynności te mają charakter okresowy przez cały czas trwania umowy. W celu wykonania tych czynności na miejscu u kontrahenta serwisanci Spółki zabierają ze sobą specjalistyczne narzędzia, instrumenty i urządzenia, konieczne do wykonania usługi. Często zdarza się, iż pracownicy spółki wymieniają w sprzedanym (wydzierżawionym) urządzeniu uszkodzone, zużyte elementy, które są bądź to wyprodukowane na terenie strefy lub są to towary handlowe zakupione przez wnioskodawcę od pomiotów trzecich. Wynagrodzenie za wykonywaną usługę serwisową składa się z kosztów za części, kosztów dojazdu, stawki godzinowej za wykonaną usługę itp. Naprawa urządzeń dokonywana jest poza terenem strefy tj. u nabywcy, co wynika każdorazowo z zawieranych umów, a podyktowane jest tym, że ze względu na właściwości, duże gabaryty, skomplikowaną budowę i sposób zamontowania, w ogóle nie jest możliwe zdemontowanie maszyny w celu wykonania naprawy, a następnie ponowne zainstalowanie jej pod ziemią. Należy podkreślić, iż świadczenie usług serwisowych ze względu na charakter i warunki pracy maszyn odbywa się z dużą częstotliwością i dotyczy zarówno niewielkich napraw jak i bardziej skomplikowanych. Biorąc pod uwagę bardzo trudne warunki w jakich pracują urządzenia górnicze (praca pod ziemią), ilość zgłaszanych awarii jest bardzo duża, a podatnik musi szybko reagować na takie zgłoszenie. Podatnik zobowiązany jest do usunięcia awarii w ciągu 24 godzin od jej zgłoszenia. Podatnik nie może sobie pozwolić na niedochowanie terminów zawartych w umowie, które zawierane są w trybie zamówień publicznych. Zgodnie bowiem z przepisami ustawy o zamówieniach publicznych, w przypadku niezrealizowania postanowień umowy podatnik byłby wykluczony z udziału w postępowaniu przetargowym w okresie trzech lat. Niedopuszczenie podatnika do udziału w postępowaniach przetargowych skutkowałoby wykluczeniem podatnika z rynku górniczego, który jest dla spółki podstawowym rynkiem zbytu.

Spółka w ramach świadczonych usług wykonuje również naprawy gwarancyjne dla sprzedawanych przez siebie urządzeń oraz dla urządzeń wydzierżawianych. W ramach wykonywania napraw gwarancyjnych spółka ponosi koszty wydanych części, stawek godzinowych, koszty dojazdów itp.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy koszt napraw gwarancyjnych dotyczący sprzedanych maszyn (wyrobów) wyprodukowanych na terenie strefy stanowi koszt uzyskania przychodów z działalności strefowej... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

Zdaniem Spółki, koszt napraw gwarancyjnych dotyczący sprzedanych wyrobów wyprodukowanych na terenie strefy stanowi w całości (obciążenia godzinowe, koszt przejazdu, części tj. zarówno handlowe jak i wyprodukowane na terenie strefy) koszt uzyskania przychodów z działalności strefowej. Poniesiony przez Spółkę koszt będzie bowiem nierozerwalnie związany z przychodem z działalności zwolnionej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.). Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej „ustawa o pdop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ustawy o pdop, stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Przystępując do analizy ww. przepisów zauważyć należy, iż w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy. Stanowisko to ma swoje oparcie przede wszystkim w założeniu, że źródłem wiedzy, zarówno dla podatnika, jak i organów stosujących prawo, jest i zawsze będzie tylko językowe znaczenie norm prawnych, albowiem przekaz językowy rozumiany jako możliwy sens słów jest powszechną metodą komunikowania się ustawodawcy z podatnikiem i organami stosującymi prawo.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, iż zwolnienie od podatku przysługuje wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z prowadzonej na terenie strefy działalności gospodarczej, określonej w zezwoleniu. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy wówczas również dochód z takiej działalność nie będzie podlegał zwolnieniu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka zgodnie z posiadanym zezwoleniem wykonuje na terenie SSE działalność produkcyjną, handlową i usługową. Spółka wykonuje m.in. naprawy gwarancyjne dotyczące sprzedaży maszyn (wyrobów) wyprodukowanych na terenie strefy.

W ramach klasyfikacji PKWiU wymienionych w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, mieszczą się m.in.:

• Usługi instalowania, naprawy i konserwacji maszyn górniczych, maszyn do urabiania skał i prac budowlanych (PKWiU 29.52.9);
• Usługi instalowania, naprawy i konserwacji pozostałych maszyn i urządzeń specjalnego przeznaczenia, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 29.56.9).
  
  

W interpretacji indywidualnej z dnia 12 stycznia 2011 r. Znak IBPBI/2/423-1373/10/MO, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdził, iż działalność gospodarcza Spółki polegająca na świadczeniu usług serwisowych poza terenem Strefy (u nabywcy) nie objętych gwarancją polegających na naprawie maszyn wyprodukowanych przez Spółkę na terenie SSE poprzez wymianę elementów na nowe części wyprodukowane na terenie SSE, jaki i na nowe części zakupione od podmiotów trzecich jest działalnością objętą zezwoleniem na prowadzenie działalności na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Tym samym koszty napraw gwarancyjnych będą wpływać na dochody uzyskane z działalności prowadzonej na terenie strefy, które korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o pdop.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w sprawach będących przedmiotem pytań oznaczonych we wniosku Nr 1-2 i 4 wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.