INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2010 r. (data wpływu 19 listopada 2010 r.), uzupełnionym w dniach 17, 21 i 31 stycznia 2011 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości zabudowanych – jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2010 r. wpłynął wniosek, uzupełniony w dniach 17, 21 i 31 stycznia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości zabudowanych.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniach, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 1994 r. Spółka zakupiła budynek magazynowy o powierzchni 2.136 m², budynek biurowy o powierzchni 451 m² oraz budowle tj.: nawierzchnię, kable energetyczne, sieć wodociągową, przewody kanalizacyjne i ogrodzenie. Sprzedaż udokumentowana była fakturą VAT, na której wykazana była kwota netto i podatek naliczony. Spółka dokonała odliczenia podatku. Budynki i budowle położone są na działce nr 518/10, w użytkowaniu wieczystym (do grudnia 2089 r.). Całość Spółka zakupiła od firmy w likwidacji. Jednocześnie Spółka dokonała zakupu 1/3 udziału w prawie wieczystego użytkowania (do dnia 5 grudnia 2089 r.) działki nr 518/11, o powierzchni 543 m², na której pobudowana jest droga dojazdowa do działki nr 518/10. Droga położona na tej działce jest budowlą w rozumieniu przepisów prawa budowlanego. Sprzedaży działki zabudowanej drogą, udokumentowanej aktem notarialnym, dokonała na rzecz Spółki ta sama firma w likwidacji. Z treści aktu wynika, iż zbycie działki nr 518/11 nie było objęte podatkiem od towarów i usług. Nie wynika również, że była to sprzedaż zwolniona od podatku. Od wartości gruntu (dotyczy obu działek) pobrana została opłata skarbowa w wysokości 5 % ich wartości. Przez okres od 1994 r. do chwili obecnej, ulepszeniu uległa tylko nawierzchnia, a wartość ulepszenia nie przekroczyła 30% wartości początkowej budowli.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż budynków i budowli wraz z użytkowaniem wieczystym jest zwolniona od podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż budynków i budowli wraz z wieczystym użytkowaniem gruntu jest zwolniona od podatku od towarów i usług zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., nadanym treścią art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U Nr 226, poz. 1476), przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonym na mocy art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie, stosownie do art. 2 ust. 14 ww. ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli lub ich części) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Na mocy art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Z treści ust. 11 ww. artykułu wynika, że oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.

W myśl ust. 1 pkt 10a powołanego artykułu, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Stosownie do ust. 7a ww. artykułu, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Stosownie do § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Z art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) wynika, iż przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Budowlą - stosownie do pkt 3 powołanego artykułu - jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Obiektem liniowym - stosownie do pkt 3a ww. artykułu - jest obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. u. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 195 ww. ustawy, własność tej samej rzeczy może także przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Z treści art. 196 § 1 ww. ustawy wynika, iż współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (art. 196 § 2).

Zgodnie z art. 197 Kodeksu cywilnego, domniemywa się, że udziały współwłaścicieli są równe.

Stosownie do art. 198 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli, może swym udziałem swobodnie rozporządzać, bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Z uwagi na treść ww. przepisów Kodeksu cywilnego, należy stwierdzić, że w zakresie pojęcia towarów, jako budynków, budowli i ich części oraz gruntów, mieści się również współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż w 1994 r. Spółka dokonała zakupu prawa użytkowania wieczystego działki nr 518/10 wraz z posadowionymi na tym gruncie budynkami (magazynowym i biurowym) i budowlami oraz 1/3 udziału w prawie wieczystego użytkowania działki nr 518/11, zabudowanej drogą dojazdową. Droga ta jest budowlą w świetle przepisów prawa budowlanego. Dostawy na rzecz Spółki dokonała firma będąca podatnikiem podatku od towarów i usług. Sprzedaż działki nr 518/10 udokumentowana była fakturą VAT z wykazaną kwotą netto i podatkiem. Spółka dokonała odliczenia podatku. Sprzedaż działki nr 518/11 udokumentowana była aktem notarialnym (bez kwoty podatku), od wartości gruntu uiszczona była opłata skarbowa w wysokości 5% wartości. Od 1994 r. do chwili obecnej, ulepszeniu uległa tylko nawierzchnia drogi, a wartość ulepszenia nie przekroczyła 30% wartości początkowej tej budowli.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że skoro przedmiotowe budynki i budowle posadowione na działce nr 518/10 zostały nabyte w 1994 r. od podatnika podatku od towarów i usług w ramach czynności podlegających opodatkowaniu - nastąpiło ich pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Biorąc pod uwagę fakt, iż pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a ich dostawą minie okres dłuższy niż 2 lata, sprzedaż ta będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W odniesieniu do budowli (drogi dojazdowej), posadowionej na działce nr 518/11, należy stwierdzić, że nie nastąpiło jej pierwsze zasiedlenie, gdyż dotychczas nie została wydana w ramach czynności podlegających opodatkowaniu. Wobec powyższego dostawa tego obiektu nie będzie podlegała zwolnieniu na podstawie ww. przepisu. Niemniej jednak, z uwagi na spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, sprzedaż ta korzystać będzie ze zwolnienia. Również zbycie prawa użytkowania wieczystego działki nr 518/10, na której posadowione są przedmiotowe budynki, oraz 1/3 udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 518/11, zabudowanej drogą, korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia z dnia 22 grudnia 2010 r.

Prezentując swoje stanowisko Spółka właściwie wywiodła, iż zbycie przedmiotowych budynków i budowli korzystać będzie ze zwolnienia, jednak ze względu na podanie błędnej podstawy prawnej w odniesieniu do dostawy budowli – drogi dojazdowej posadowionej na działce nr 518/11 - art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.