INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2010 r. (data wpływu 16 sierpnia 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 października 2010 r. (data wpływu 29 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia korekty podatku naliczonego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia korekty podatku naliczonego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 28 października 2010 r. (data wpływu 29 października 2010 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz wskazanie przedmiotu wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wobec Wnioskodawcy, obecnie w upadłości układowej, w dniu XX sierpnia 2009 r. została ogłoszona upadłość likwidacyjna. Postanowieniem Sądu Upadłościowego z dnia XX stycznia 2010 r. zmianie uległ sposób prowadzenia upadłości wobec Spółki z upadłości obejmującej likwidację majątku Spółki na upadłość z możliwością zawarcia układu. Już po ogłoszeniu upadłości Spółce zostały doręczone oświadczenia wierzycieli Spółki złożone w trybie przepisu art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług o zamiarze skorygowania podatku należnego, naliczonego od krajowych dostaw towarów i świadczenia usług na rzecz Spółki.

Jakkolwiek oświadczenia te zostały doręczone, a nawet złożone już po ogłoszeniu upadłości wobec Spółki, zarówno w okresie upadłości likwidacyjnej jak i układowej, to dotyczą one wierzytelności z tytułu dostaw towarów i świadczenia usług jakie miały miejsce zarówno przed dniem ogłoszenia upadłości jak i po tym dniu. W okresie upadłości Spółka na bieżąco regulowała wierzytelności powstałe w okresie upadłości. Spółka w ogóle natomiast nie regulowała w jakikolwiek sposób należności powstałych przed dniem ogłoszenia upadłości, tj. dniem XX sierpnia 2009 r. Zakaz zaspokajania wierzytelności powstałych przed dniem ogłoszenia upadłości przez upadłego w upadłości układowej wynika wprost z treści przepisu art. 87 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze. Zgodnie z tym przepisem upadły ani zarządca nie mogą spełniać świadczeń z wierzytelności objętych układem. Zakaz ten oczywiście dotyczy wyłącznie wierzytelności objętych układem w rozumieniu przepisów art. 272 i art. 273 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze, jednak prawie żadna z wierzytelności wobec Spółki spełniających warunki objęcia art. 89a ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie jest wierzytelnością nieobjętą układem. Wierzytelności Spółki nieobjęte układem to przede wszystkim wierzytelności z tytułu kredytów, gwarancji i innych czynności bankowych neutralnych z punktu widzenia przepisów art. 89a i art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, Spółka nie uregulowała i nie będzie regulować do czasu zawarcia układu, wierzytelności z tytułu krajowych dostaw towarów i świadczenia usług powstałych przed dniem ogłoszenia upadłości. Należności te zatem nie zostały uregulowane przed upływem 14 dniowego terminu, o którym mowa w przepisie art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

We wrześniu 2010 r. Spółka planuje zawrzeć układ z wierzycielami w trybie przepisów prawa upadłościowego. W odniesieniu do wierzycieli, którym przysługują wierzytelności spełniające kryteria wskazane w przepisach art. 89a ust. 1, 1a, 2 i 7 ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane zostały następujące propozycje układowe. Wierzytelności te w zakresie odsetek, należności ubocznych oraz 65% należności głównej zostaną umorzone. W pozostałym zakresie, tj. 35% należności głównej wierzytelności te zostaną konwertowane na nowo emitowane akcje Spółki. W zamian za redukcję wierzytelności w tym zakresie wierzyciele otrzymają akcje Spółki. Można wręcz stwierdzić, iż wierzytelności Spółki wobec wierzycieli o wpłaty na akcje zostaną potrącone z wierzytelnościami wierzycieli obejmujących akcje.

Wierzyciele, którzy zawiadomili Spółkę o zamiarze skorygowania podatku należnego w rozumieniu przepisu art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług zgłosili swoje wierzytelności w postępowaniu upadłościowym w kwocie brutto, tj. z podatkiem od towarów i usług.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż wierzytelności nieściągalne, wobec których wierzyciele złożyli oświadczenia o zamiarze skorygowania podatku należnego, nie zostały uregulowane w ciągu 180 dni od upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze i nie zostały zaspokojone do dnia dzisiejszego. Spółka nie reguluje bowiem w jakikolwiek sposób wierzytelności (będących przedmiotem wniosku) powstałych przed dniem ogłoszenia upadłości, tj. dniem XX sierpnia 2009 r. Zakaz zaspokajania wierzytelności powstałych przed dniem ogłoszenia upadłości przez upadłego w upadłości układowej wynika wprost z treści przepisu art. 87 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze.

Opisując stan faktyczny w odniesieniu do wszystkich wierzytelności będących przedmiotem wniosku, Spółka stwierdza, że zaszły następujące okoliczności:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług były dokonane na jej rzecz, jako zarejestrowanego podatnika VAT czynnego, niebędącego w momencie dostawy towaru i świadczenia usług w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji, Spółka była już jednak podmiotem w upadłości w chwili otrzymania zawiadomienia wierzyciela;
2. Wnioskodawca był w momencie dostawy towaru i świadczenia usług i pozostaje do dnia dzisiejszego zarejestrowany jako podatnik VAT czynny;
3. Spółka nie posiada informacji o zbyciu wierzytelności będących przedmiotem wniosku;
4. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły dwa lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
5. wierzyciel zawiadomił Zainteresowanego o zamiarze skorygowania podatku należnego, a Spółka w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulowała należności w jakiejkolwiek formie.

Ponadto, Wnioskodawca zakłada, iż wierzyciele mają status podatnika VAT czynnego, a także zakłada, iż wierzytelności zostały wykazane przez wierzycieli jako VAT należny skoro zawiadomili oni Spółkę o zamiarze skorygowania podatku należnego, zgodnie z art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatnik znajdujący się w upadłości układowej, który otrzymał doręczone mu przez swojego wierzyciela zawiadomienie o zamiarze skorygowania podatku należnego, o którym mowa w przepisie art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, zobowiązany jest do pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia, o którym mowa w przepisie art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług...v

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź na powyższe pytanie jest negatywna, instytucja tzw. ulgi na złe długi nie może być stosowna wobec podatników znajdujących się w upadłości układowej. Zgodnie z przepisem art. 89 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ulga na złe długi nie ma zastosowania do wierzytelności z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz podatnika, będącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji. Z samego brzmienia tego przepisu oczywiście wynika wniosek, iż zakaz objęcia ulgą na złe długi dotyczy wyłącznie wierzytelności, z tytułu dostaw towarów i usług, które miały miejsce na rzecz podatnika znajdującego się w stanie upadłości lub likwidacji. Z wykładni językowej tego przepisu nie płynie jednak wniosek, iż przepisy art. 89a i art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania do sytuacji, w której zamiar skorygowania podatku należnego, zgodnie z art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, został oznajmiony upadłemu podatnikowi, jednak już sama wierzytelność powstała w okresie przed ogłoszeniem upadłości. Zdaniem Spółki jednak takie wnioski wynikają z wykładni systemowej. Instytucja ulgi na złe długi nie ma zastosowania do sytuacji, w której dostawa towarów i usług miała miejsce na rzecz podatnika nieznajdującego się w upadłości, lecz już w chwili oznajmiania zamiaru skorygowania podatku należnego podatnik – dłużnik w upadłości się znajdował. Zgodnie z przepisem art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku otrzymania tego zawiadomienia dłużnik ma obowiązek uregulowania należności w ciągu 14 dni, w przeciwnym razie jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia, co skutkuje powstaniem zaległości podatkowej. Jednakże dłużnik w upadłości układowej nie może wykonać tego obowiązku regulacji należności w terminie 14 dni, a to ze względu na wyraźny zakaz wprowadzony innym przepisem, zgodnie bowiem z cytowanym przy opisie stanu faktycznego przepisem art. 87 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze, do czasu zatwierdzenia układu w ogóle nie mogą być w jakikolwiek sposób zaspokajane wierzytelności objęte układem. Zatem, sprzeczne z zasadą racjonalnego ustawodawcy będzie wprowadzenie nakazu powinnego zachowania w jednym z przepisów, po to aby w innym przepisie wprowadzić zakaz takiego zachowania. W systemie prawa nie mogą istnieć dwie wzajemnie wykluczające się normy prawne zawierające zakaz i nakaz określonego zachowania jednocześnie.

Zatem z wykładni systemowej płynie wniosek, iż przepisy art. 89a i art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania wobec wierzytelności w stosunku do podatników znajdujących się w stanie upadłości układowej, nawet jeśli wierzytelność powstała przed ogłoszeniem upadłości. Zatem dopóki nie ulegnie zmianie status Spółki jako podmiotu w upadłości układowej, na Spółce nie będzie ciążył obowiązek do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym Spółka dokonała odliczenia, co skutkować będzie powstaniem zaległości podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Możliwość rozliczenia podatku należnego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności uregulowana została przez ustawodawcę w Dziale IX Rozdziale 1a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy).

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
4. wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.

Ponadto, zgodnie z art. 89a ust. 7 ustawy, przepisów ust. 1-6 nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Podkreślenia wymaga fakt, iż ustawodawca w dwóch różnych punktach art. 89a ust. 2 ustawy określa wymóg co do statusu stron transakcji. Art. 89a ust. 2 pkt 1 ustawy stanowi, iż dłużnik w chwili dokonywania transakcji musi być czynnym podatnikiem niebędącym w trakcie postępowania upadłościowego ani likwidacji, natomiast pkt 3 wskazuje, iż w chwili dokonania korekty zarówno wierzyciel, jak i dłużnik powinni być czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. W pkt 3 nie znajduje się już powtórzenie warunku zawartego w pkt 1 odnośnie postępowania likwidacyjnego czy upadłościowego. Literalne brzmienie przepisu pozwala zatem na wyprowadzenie wniosku, iż postawienie dłużnika w stan upadłości czy likwidacji już po dokonaniu dostawy nie stoi na przeszkodzie w skorzystaniu z ulgi na złe długi.

Z opisu sprawy wynika, iż po ogłoszeniu upadłości Spółce zostały doręczone oświadczenia wierzycieli Spółki złożone w trybie przepisu art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o zamiarze skorygowania podatku należnego, naliczonego od krajowych dostaw towarów i świadczenia usług na rzecz Spółki. Oświadczenia te zostały doręczone, a nawet złożone już po ogłoszeniu upadłości wobec Spółki, zarówno w okresie upadłości likwidacyjnej jak i układowej, to dotyczą one wierzytelności z tytułu dostaw towarów i świadczenia usług jakie miały miejsce zarówno przed dniem ogłoszenia upadłości jak i po tym dniu. W okresie upadłości Spółka na bieżąco regulowała wierzytelności powstałe w okresie upadłości. Prawie żadna z wierzytelności wobec Spółki spełniających warunki objęcia art. 89a ust. 1 i ust. 2 ustawy nie jest wierzytelnością nieobjętą układem. Wierzytelności Spółki nieobjęte układem to przede wszystkim wierzytelności z tytułu kredytów, gwarancji i innych czynności bankowych neutralnych z punktu widzenia przepisów art. 89a i art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług. Spółka nie uregulowała i nie będzie regulować do czasu zawarcia układu, wierzytelności z tytułu krajowych dostaw towarów i świadczenia usług powstałych przed dniem ogłoszenia upadłości. Należności te zatem nie zostały uregulowane przed upływem 14 dniowego terminu, o którym mowa w przepisie art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. We wrześniu 2010 r. Spółka planuje zawrzeć układ z wierzycielami w trybie przepisów prawa upadłościowego. W odniesieniu do wierzycieli, którym przysługują wierzytelności spełniające kryteria wskazane w przepisach art. 89a ust. 1, 1a, 2 i 7 ustawy przewidziane zostały następujące propozycje układowe. Wierzytelności te w zakresie odsetek, należności ubocznych oraz 65% należności głównej zostaną umorzone. W pozostałym zakresie, tj. 35% należności głównej wierzytelności te zostaną konwertowane na nowo emitowane akcje Spółki. W zamian za redukcję wierzytelności w tym zakresie wierzyciele otrzymają akcje Spółki. Wierzyciele, którzy zawiadomili Spółkę o zamiarze skorygowania podatku należnego w rozumieniu przepisu art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług zgłosili swoje wierzytelności w postępowaniu upadłościowym w kwocie brutto, tj. z podatkiem od towarów i usług. Wierzytelności nieściągalne, wobec których wierzyciele złożyli oświadczenia o zamiarze skorygowania podatku należnego, nie zostały uregulowane w ciągu 180 dni od upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze i nie zostały zaspokojone do dnia dzisiejszego. Dostawa towaru lub świadczenie usług były dokonane na jej rzecz, jako zarejestrowanego podatnika VAT czynnego, niebędącego w momencie dostawy towaru i świadczenia usług w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji, Spółka była już jednak podmiotem w upadłości w chwili otrzymania zawiadomienia wierzyciela. Wnioskodawca był w momencie dostawy towaru i świadczenia usług i pozostaje do dnia dzisiejszego zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Spółka nie posiada informacji o zbyciu wierzytelności będących przedmiotem wniosku. Od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły dwa lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona. Wierzyciel zawiadomił Zainteresowanego o zamiarze skorygowania podatku należnego, a Spółka w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulowała należności w jakiejkolwiek formie. Ponadto, Wnioskodawca zakłada, iż wierzyciele mają status podatnika VAT czynnego, a także zakłada, iż wierzytelności zostały wykazane przez wierzycieli jako VAT należny, skoro zawiadomili oni Spółkę o zamiarze skorygowania podatku należnego, zgodnie z art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Na podatniku (wierzycielu) dokonującym korekty podatku należnego w ramach ulgi na złe długi ciążą liczne obowiązki związane z dokonaniem korekt. Zostały one określone w art. 89a ust. 3-6 ustawy.

Stosownie do art. 89a ust. 3 ustawy, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

Według art. 89a ust. 4 ustawy, w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego (art. 89a ust. 5 ustawy).

Na mocy art. 89a ust. 6 ustawy, podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

Zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6, i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, podatnik (dłużnik) jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia.

W przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części (art. 89b ust. 4 ustawy).

Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż pierwszym etapem skorzystania z ulgi na złe długi przez podatnika – sprzedawcę jest zawiadomienie podatnika – dłużnika o odpisaniu wierzytelności jako nieściągalnej, wraz z ewentualnym poinformowaniem o zamiarze skorzystania z ulgi na złe długi. Doręczenie tego zawiadomienia dłużnikowi powoduje rozpoczęcie 14-dniowego okresu oczekiwania. Jest to czas dla podatnika – dłużnika na ewentualne uregulowania należności, o odpisaniu której w wierzytelności nieściągalnej zawiadomił podatnik – sprzedawca.

W przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, podatnik (dłużnik) jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia. Natomiast, w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

Odnosząc przytoczone powyżej przepisy ustawy o podatku od towarów i usług do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, iż podatnik znajdujący się w upadłości układowej, który otrzymał doręczone mu przez swojego wierzyciela zawiadomienie o zamiarze skorygowania podatku należnego, zobowiązany jest do pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia, o którym mowa w przepisie art. 89b ust. 1 ustawy.

W kwestii skutków prawnych jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy stwierdzić należy, że z zapisów ww. art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej wynika, iż pisemna interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego dotyczy stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przez dłużnika – Wnioskodawcy. W związku z tym zaznacza się, iż wydana interpretacja indywidualna nie wywiera skutku prawnego w tym zakresie dla wierzycieli.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W dniu 18 listopada 2010 r. wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia:

• w przedmiocie zaistniałego stanu faktycznego dotyczące Ordynacji podatkowej w zakresie momentu powstania zaległości podatkowej – Nr ILPP2/443-1325/10-5/MN,
• w przedmiocie zdarzenia przyszłego dotyczące podatku od towarów i usług w zakresie uregulowania należności po dokonaniu korekty podatku naliczonego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności – Nr ILPP2/443-1325/10-6/MN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.