Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-1391/12/AB
z 29 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 9 listopada 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności nieściągalnych w sytuacji, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności nieściągalnych w sytuacji, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej był podwykonawcą robót budowlanych na rzecz Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Na podstawie zawartej umowy zostało wykonane dzieło oraz wystawiona faktura VAT na kwotę 132.146,78 zł. Spółka, która zleciła prace i przyjęła fakturę nie zapłaciła Wnioskodawcy tłumacząc, iż nie posiada środków pieniężnych, bowiem inwestor nie zapłacił jej za roboty. Mimo licznych wezwań Spółka nie zapłaciła wierzytelności. Po ostatnim wezwaniu do zapłaty Spółka przedstawiła oświadczenie, iż nie jest w stanie uiścić należności, ponieważ nie ma żadnego majątku i jest niewypłacalna. Załączyła również kopię postanowienia Sądu Rejonowego o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości likwidacyjnej oraz postanowienie oddalające zażalenie na to postanowienie. Przyczyną oddalenia wniosku, jak wynika z uzasadnienia postanowienia, był brak środków na koszty prowadzenia postępowania upadłościowego. W uzasadnieniu postanowienia o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości nie ma wzmianki o wierzytelności Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy postanowienie o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości likwidacyjnej, jeżeli w jego uzasadnieniu nie znajduje się wzmianka o wierzytelności Wnioskodawcy, jest podstawą do zaliczenia takiej nieściągalnej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 20 w związku z art. 23 ust. 2 pkt 1 lit. a (winno być: art. 23 ust. 2 pkt 1) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Czy prawomocne postanowienie o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości likwidacyjnej jest wystarczającym udokumentowaniem nieściągalności wierzytelności, która ma być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawomocne postanowienie Sądu o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości likwidacyjnej dłużnika, stanowi udokumentowanie nieściągalności wierzytelności uprzednio zaliczonej, jako przychody należne. Wierzytelność taka zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi koszt uzyskania przychodu. Brak zamieszczenia w postanowieniu o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości likwidacyjnej wzmianki o wierzytelności Wnioskodawcy nie wpływa na możliwość zaliczenia tej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione. Zauważyć przy tym należy, iż kwestie związane z przedawnieniem roszczeń, w tym związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), których wykładnia nie może być przedmiotem interpretacji indywidualnej, bowiem przepisy tej ustawy nie są przepisami prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 w związku z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Zgodnie z art. 23 ust. 2 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 20, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

1. postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
   
2. postanowieniem sądu o:
   
   1. oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub
      
   2. umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność, o której mowa w lit. a), lub
      
   3. ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo
3. protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.
   
   

Art. 23 ust. 2 ww. ustawy zawiera zamknięty katalog orzeczeń, których wydanie przez właściwy organ pozwala uznać nieściągalność danej wierzytelności za uprawdopodobnioną. Jednakże aby wierzytelność mogła być uznana za nieściągalną i w konsekwencji zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, z treści wydawanych w ramach postępowania postanowień powinien wynikać fakt braku majątku dłużnika na zaspokojenie choćby części określonej wierzytelności.

Przepisy podatkowe nie uzależniają zatem uznania nieściągalności wierzytelności od zgłoszenia ich do masy upadłości w trakcie postępowania upadłościowego. Udokumentowany przez sąd fakt, iż umorzenie postępowania upadłościowego wynikało z tego względu, iż majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarczał na zaspokojenie kosztów postępowania, przesądza o nieściągalności wierzytelności w stosunku do tego dłużnika, tj. zarówno kwot zgłoszonych, jak i niezgłoszonych do listy wierzytelności w trakcie postępowania upadłościowego.

W świetle powyższych przepisów, zaliczenie nieściągalnej wierzytelności w ciężar kosztów uzyskania przychodów możliwe jest tylko wtedy, gdy zostaną spełnione łącznie następujące warunki:

1. wierzytelność była uprzednio zaliczona do przychodów należnych w prowadzonej działalności gospodarczej,
2. wierzytelność nie jest przedawniona, w świetle postanowień kodeksu cywilnego,
3. nieściągalność wierzytelności została udokumentowana w sposób przewidziany w art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
   
   

Reasumując, mając na uwadze obowiązujący stan prawny, stwierdzić należy, iż w przypadku gdy wierzytelności zostały wcześniej zaliczone do przychodów należnych, na podstawie art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie są przedawnione w świetle przepisów kodeksu cywilnego, a ich nieściągalność została udokumentowana w sposób przewidziany w art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nie wcześniej jednak, niż zostanie spełniony ostatni z ww. warunków.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest w posiadaniu postanowienia Sądu Rejonowego o oddaleniu wniosku dłużnika Wnioskodawcy o ogłoszenie upadłości z uwagi na fakt, iż majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania. Ponadto, wierzytelność została zaliczona, zgodnie z art. 14 ww. ustawy, do przychodów należnych w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Stwierdzić zatem należy, iż skoro wierzytelność, o której mowa we wniosku spełnia przedstawione wyżej warunki, to co do zasady, może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, jednakże o ile nie uległa przedawnieniu (w świetle postanowień kodeksu cywilnego).

Jednocześnie zaznaczyć należy, iż jak wskazano na wstępie, przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest ocena, czy wierzytelność, o której mowa we wniosku nie uległa przedawnieniu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, z uwzględnieniem powyższego zastrzeżenia dotyczącego przedawnienia wierzytelności należy uznać za prawidłowe.

Nadmienić należy, iż spełnienie ww. przesłanek zaliczenia wierzytelności nieściągalnych do kosztów podatkowych może zostać zweryfikowane przez upoważniony organ podatkowy w toku ewentualnego postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.