INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2010 r. (data wpływu 8 września 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 listopada 2010 r. (data wpływu 18 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podmiotowego zwolnienia od podatku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podmiotowego zwolnienia od podatku. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 listopada 2010 r. (data wpływu 18 listopada 2010 r.) o doprecyzowanie przedstawionego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni posiada uprawnienia do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Prowadzi biuro rachunkowe i jest aktualnie czynnym podatnikiem podatku VAT. Zainteresowana nie posiada uprawnień doradcy podatkowego i nie świadczy usług doradczych. Wnioskodawczyni zawiera umowy na kompleksowe usługi księgowe. Przedmiotem świadczenia jest:

1. prowadzenie ksiąg rachunkowych zgodnie z ustawą o rachunkowości, kwalifikowanie dowodów do ujęcia w księgach, kontrola zapisów w księgach, sporządzanie deklaracji i raportów wynikających z tych ksiąg;
2. ewidencja środków trwałych i amortyzacji;
3. ewidencja sprzedaży i zakupów VAT;
4. naliczanie płac i ZUS zatrudnionych pracowników;
5. naliczanie ZUS zleceniodawcy;
6. prowadzenie ksiąg przychodów i rozchodów oraz sporządzanie na podstawie ewidencji niezbędnych deklaracji oraz ich kontrola;
7. ewidencja pozaksięgowa wspólnot mieszkaniowych.

W dniu 14 lipca 2006 r. Zainteresowana wystąpiła do Urzędu Statystycznego o podanie numeru PKD i PKWiU usług wykonywanych przez jej biuro. w dniu 1 sierpnia 2006 r. Wnioskodawczyni uzyskała odpowiedź, że usługi wykonywane przez jej biuro mieszczą się w grupowaniu PKD 74.12.Z „Działalność rachunkowo-księgowa”. Zainteresowana nie przekracza limitu obrotu uprawniającego do podmiotowego zwolnienia od podatku VAT.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowana wskazała, iż usługi świadczone przez jej biuro według obowiązującej dla celów podatku od towarów i usług PKWiU mieszczą się w grupowaniu 74.12.20-00.00 „Usługi w zakresie księgowości, z wyjątkiem deklaracji podatkowych”. w umowach zawartych ze zleceniodawcami figuruje zapis, że biuro nie świadczy usług doradczych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Od dnia 1 stycznia 2011 r., ze względu na obroty w 2010 r., Wnioskodawczyni chciałaby powrócić do zwolnienia podmiotowego od podatku VAT. Czy ma do tego prawo...

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie świadczy ona usług doradczych, zakres prowadzenia jej działalności jest zakwalifikowany przez Urząd Statystyczny jako działalność rachunkowo-księgowa. Zainteresowana nie przekracza obrotów objętych limitem (obrót w 2010 r. nie przekroczy kwoty 100.000 zł). Podając powyższe, Wnioskodawczyni uważa, że będzie mogła od dnia 1 stycznia 2011 r. powrócić do zwolnienia podmiotowego ze względu na wysokość osiągniętego obrotu na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast według art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU). Zgodnie z § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. u. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. u. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Należy zauważyć, że art. 113 ust. 1 od dnia 1 stycznia 2011 r., na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 215, poz. 1666), otrzyma brzmienie – zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jednakże art. 2 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, iż kwotę o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

Ponadto w myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r., w 2010 r. podatnicy, u których łączna wartość sprzedaży opodatkowanej w 2009 r. była wyższa niż 50.000 zł i nie przekroczyła 100.000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego w terminie do dnia 15 stycznia 2010 r., z zastrzeżeniem ust. 3.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Należy zauważyć, iż w oparciu o art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych uzyskał delegację ustawową do określenia, w drodze rozporządzenia, listy towarów i usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Przepis § 26 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), określa listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia.

W załączniku tym, zatytułowanym „Lista towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy” wymieniono pod pozycją 37 „Doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego” oraz pod pozycją 38 „Usługi prawnicze”.

Należy podkreślić, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia podmiotowego, określonego w ust. 1 i 9 należy – wobec braku w ustawie definicji doradztwa – posłużyć się znaczeniem językowym. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) „doradzić – doradzać” znaczy udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Natomiast „doradztwo” to, według powyższego słownika, udzielanie fachowych porad.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni posiada uprawnienia do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Prowadzi biuro rachunkowe i jest aktualnie czynnym podatnikiem podatku VAT. Zainteresowana nie posiada uprawnień doradcy podatkowego i nie świadczy usług doradczych. Wnioskodawczyni zawiera umowy na kompleksowe usługi księgowe. Przedmiotem świadczenia jest: prowadzenie ksiąg rachunkowych zgodnie z ustawą o rachunkowości, kwalifikowanie dowodów do ujęcia w księgach, kontrola zapisów w księgach, sporządzanie deklaracji i raportów wynikających z tych ksiąg; ewidencja środków trwałych i amortyzacji; ewidencja sprzedaży i zakupów VAT; naliczanie płac i ZUS zatrudnionych pracowników; naliczanie ZUS zleceniodawcy; prowadzenie ksiąg przychodów i rozchodów oraz sporządzanie na podstawie ewidencji niezbędnych deklaracji oraz ich kontrola; ewidencja pozaksięgowa wspólnot mieszkaniowych. w umowach zawartych ze zleceniodawcami figuruje zapis, że biuro nie świadczy usług doradczych. Zainteresowana wskazała, iż usługi świadczone przez jej biuro według obowiązującej dla celów podatku od towarów i usług PKWiU mieszczą się w grupowaniu 74.12.20-00.00 „Usługi w zakresie księgowości, z wyjątkiem deklaracji podatkowych”. Ponadto, Wnioskodawczyni nie przekracza obrotów objętych limitem (obrót w 2010 r. nie przekroczy kwoty 100.000 zł).

W tym miejscu wskazać należy, iż „usługi doradztwa podatkowego” według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług mieszczą się w grupowaniu 74.12.30-00.00 „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Skoro nomenklatura klasyfikacyjna różnicuje usługi w zakresie rachunkowości od usług doradztwa podatkowego to nieuzasadnione jest zrównanie tych usług.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług stanowią, iż co do zasady usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej identyfikuje się za pomocą tych klasyfikacji. Zatem, określając czy świadczenie usług powoduje wyłączenie ze zwolnienia podmiotowego, czy też nie, należy mieć na uwadze klasyfikację statystyczną świadczonych usług oraz stan faktyczny sprawy. Przynależność świadczonych usług do konkretnego grupowania opiera się bowiem na szczegółowym badaniu poszczególnych usług, warunków ich świadczenia (kompleksowe; w ramach jednego zlecenia; na odrębne zlecenie) oraz ich cech istotnych z punku widzenia klasyfikowania.

Należy zauważyć, iż istotę czynnika klasyfikacyjnego przy badaniu zasadności wyłączenia ze zwolnienia podmiotowego podmiotów wykonujących określone czynności potwierdza również treść upoważnienia ustawowego zawartego w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy.

W świetle powołanych przepisów oraz przedstawionego opisu sprawy z uwzględnieniem wskazanych klasyfikacji statystycznych, Wnioskodawczyni od dnia 1 stycznia 2011 r. przysługiwać będzie prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy, pod warunkiem, że nie będzie świadczyła usług w zakresie doradztwa i udzielania porad prawnych.

Podkreślić jednakże należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Zainteresowaną we wniosku klasyfikacji usług, do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego. a zatem, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska, przedstawionego przez Wnioskodawczynię w zakresie klasyfikacji statystycznej usług będących przedmiotem wniosku, natomiast w wydanej interpretacji odniósł się wyłącznie do klasyfikacji wskazanej przez Zainteresowaną.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.