INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2010 r. (data wpływu 23 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego od czynszu inicjalnego i rat leasingowych z tytułu umowy leasingu motocykla oraz zakupu paliwa do jego napędu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego od czynszu inicjalnego i rat leasingowych z tytułu umowy leasingu motocykla oraz zakupu paliwa do jego napędu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług prawnych (działalność prawnicza 69.10.Z). Jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W lipcu 2010 r. zawarł umowę leasingu, której przedmiotem jest motocykl. Motocykl służy do wyłącznego wykonywania czynności opodatkowanych. Motocykl został ujęty w ewidencji środków trwałych. Zainteresowany zdecydował się na zakup motocykla, ponieważ poruszanie się w centrum miasta jak również dotarcie do niedaleko położonych miejscowości jest wysoce utrudnione (na większości dróg wylotowych są aktualnie prowadzone przebudowy lub remonty). Działalność Wnioskodawcy wymaga częstych wizyt w siedzibach klientów, wyjazdów na rozprawy do sądów, nie tylko we, ale również do sąsiednich mniejszych miejscowości, a biorąc pod uwagę natężenie ruchu w mieście i remonty na drogach wylotowych do miejscowości, do których dojeżdża Wnioskodawca, motocykl jest jedynym środkiem transportu zapewniającym sprawne przemieszczanie się. Dodatkową przesłanką jego decyzji jest problem ze znalezieniem wolnego miejsca parkingowego zarówno w centrum miasta, jak i na parkingach sądowych. Ponadto motocykl umożliwia szybsze poruszanie się po zatłoczonych ulicach miasta, a tym samym szybkie dotarcie do celu. Zainteresowany zawarł umowę leasingu, której przedmiotem jest motocykl, jak wyżej wskazano, w lipcu 2010 r. Od wpłaconego czynszu inicjalnego oraz dwóch pierwszych rat leasingowych odliczył podatek VAT w pełnym zakresie, nie odlicza natomiast podatku VAT od zakupionego do motocykla paliwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca miał prawo do odliczenia całości podatku naliczonego od wpłaconego czynszu inicjalnego oraz od rat leasingowych (dwie zostały już zapłacone) oraz czy ma prawo do odliczania całości podatku naliczonego od przyszłych rat leasingowych oraz od zakupu paliwa służącego do jego napędu na podstawie art. 86 ust. 1 oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 roku ze zmianami...

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwe jest odliczenie podatku VAT od rat leasingowych motocykla jak również od paliwa służącego do jego napędu. Zgodnie z art. 2 ust. 6 ustawy podstawą do określenia klasyfikacji towarów jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług obowiązująca w dniu wejścia w życie ustawy. O ile towar jest w niej sklasyfikowany to właśnie ta klasyfikacja jest podstawą do traktowania danego towaru w rozumieniu ustawy od podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 86 ust. 3 oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawodawca ograniczył prawo do odliczenia do pojazdów samochodowych i samochodów osobowych. Pojazdy te są sklasyfikowane w grupie 34. Motocykl, który Wnioskodawca leasinguje jest natomiast sklasyfikowany w grupie 35.41, nie mieści się zatem w grupie pojazdów samochodowych w rozumieniu klasyfikacji PKWiU. Dlatego też, zdaniem Zainteresowanego, odliczenie podatku VAT od ww. leasingu powinno odbywać się na zasadach ogólnych.

Zdaniem Wnioskodawcy nie bez znaczenia są tu ograniczenia wprowadzone po akcesji do UE. Z uwagi na cel przepisu art. 17(6) VI Dyrektywy pojęcie „prawo krajowe” odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Niepogorszony stan sytuacji prawnej zapewnia klauzula „stand still”. W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 (6) VI Dyrektywy.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie zdefiniowano pojęć: samochodu osobowego czy samochodu. Pojęć powyższych nie definiowała również poprzednio obowiązująca ustawa o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Zgodnie z art. 2 pkt 40 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 maja 2004 r. – klauzula „stand still”) samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu. Innym samochodem, wymienionym z definicji w art. 2 pkt 42 ww. ustawy, jest samochód ciężarowy, którym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu ładunków i osób w liczbie od 4 do 9 łącznie z kierowcą. Natomiast motocykl zgodnie z art. 2 pkt 45 cyt. wyżej ustawy, jest to pojazd samochodowy jednośladowy lub z bocznym wózkiem – wielośladowy. Występowały zatem różne definicje samochodu osobowego, innego samochodu (np. samochodu ciężarowego) i motocykla, które pozwalały stwierdzić, że motocykl nie jest samochodem osobowym ani też innym samochodem. Tym samym przed dniem akcesji ówcześnie obowiązujące przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nie zawierały przepisów ograniczających prawo podatników do odliczenia podatku VAT naliczonego przy zakupie motocykla lub paliwa do tego motocykla. W obecnie obowiązującym tekście ustawy prawo o ruchu drogowym (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.) powyższe definicje nie uległy zmianie.

Powyższa analiza świadczy o tym, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie samochodów jak też paliw używanych do ich napędu, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa, co bezsprzecznie narusza Dyrektywy UE.

Na poparcie swojego stanowiska Zainteresowany przywołuje: Interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (IPPP2/443-86/10-2/MM) oraz wyrok NSA I FSK 983/07.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast na podstawie art. 86 ust. 3 ustawy, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl art. 86 ust. 7 ustawy, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Ponadto, stosownie do przepisu art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Natomiast na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy dotyczącej podatku VAT, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) przepisy ograniczające prawo do odliczenia w związku z nabyciem samochodów osobowych oraz innych samochodów a także paliwa do nich brzmiały następująco:

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika:

• samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika (art. 25 ust. 1 pkt 2),
• paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg (art. 25 ust. 1 pkt 3a).

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęć: samochodu osobowego, czy samochodu. Jednakże w art. 86 ust. 4 ustawy, ustawodawca określając pojazdy specjalne odsyła do przepisów prawa o ruchu drogowym. Oznacza to, iż dla potrzeb prawa podatkowego nie mogą być formułowane odrębne definicje, jeśli uprzednio zostały zdefiniowane w innych ustawach właściwych dla tego rodzaju zagadnień.

Zgodnie z art. 2 pkt 40 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Innym samochodem wymienionym z definicji w art. 2 pkt 42 ww. ustawy, jest samochód ciężarowy, którym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu ładunków; określenie to obejmuje również samochód ciężarowo-osobowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu ładunków i osób w liczbie od 4 do 9 łącznie z kierowcą.

Natomiast motocykl, zgodnie z art. 2 pkt 45 cyt. wyżej ustawy, to pojazd samochodowy jednośladowy lub z bocznym wózkiem – wielośladowy. Występują zatem różne definicje samochodu osobowego, innego samochodu (np. samochodu ciężarowego) i motocykla, które pozwalają stwierdzić, że motocykl nie jest samochodem osobowym ani też innym samochodem.

Podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 2006.347.1 ze zm.), a wcześniej VI Dyrektywa Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku – 77/388/EWG (Dz. Urz. UE. L 1977.145.1 ze zm.)

Zgodnie z art. 17 (6) VI Dyrektywy (oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy) podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia do Unii. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 (6) VI Dyrektywy formułuje zasadę „stand still” (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) VI Dyrektywy pojęcie „prawo krajowe” odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula „stand still” ma bowiem na celu uniemożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z regulacją VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r., uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie samochodów, ich użytkowania na podstawie umowy np. leasingu, jak również z tytułu nabycia paliw używanych do ich napędu, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa. W art. 86 ust. 3 i 7 oraz w art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT pojawiło się bowiem pojęcie pojazd samochodowy, którym może być m.in. samochód osobowy, samochód ciężarowy jak i motocykl.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług prawnych (działalność prawnicza 69.10.Z). Jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W lipcu 2010 r. zawarł umowę leasingu, której przedmiotem jest motocykl. Motocykl został ujęty w ewidencji środków trwałych i służy do wyłącznego wykonywania czynności opodatkowanych. Zainteresowany zdecydował się na jego zakup, ponieważ poruszanie się w centrum miasta jak również dotarcie do niedaleko położonych miejscowości jest wysoce utrudnione. Motocykl jest jedynym środkiem transportu zapewniającym sprawne przemieszczanie się i szybkie dotarcie do celu. Dodatkową przesłanką decyzji Wnioskodawcy jest problem ze znalezieniem wolnego miejsca parkingowego zarówno w centrum miasta, jak i na parkingach sądowych. Od wpłaconego czynszu inicjalnego oraz dwóch pierwszych rat leasingowych Zainteresowany odliczył podatek VAT w pełnym zakresie, nie odlicza natomiast podatku VAT od zakupionego do motocykla paliwa.

W świetle powołanych wyżej przepisów prawa wspólnotowego i krajowego tut. Organ stwierdza, że Wnioskodawca ma prawo do odliczania podatku VAT w przedmiotowej sprawie, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, jednakże z uwzględnieniem zapisów art. 25 ust. 1 pkt 2 oraz art. 25 ust. 1 pkt 3a ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, obowiązujących do 30 kwietnia 2004 r.

Wobec powyższego, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia całości podatku naliczonego od wpłaconego czynszu inicjalnego oraz od zapłaconych rat leasingowych oraz będzie miał prawo do odliczania całości podatku naliczonego od przyszłych rat leasingowych oraz od zakupu paliwa służącego do napędu przedmiotowego motocykla, bowiem, jak wcześniej wskazano motocykl nie jest samochodem osobowym ani też innym samochodem o ładowności do 500 kg, a zatem wyłączenia prawa do odliczenia podatku naliczonego zawarte w art. 25 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r., go nie dotyczą.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.