INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Fundacji, przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2011 r. (data wpływu 20 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług świadczonych usług szkolenia lekarzy specjalistów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług świadczonych usług szkolenia lekarzy specjalistów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Fundacja X jest organizacją utworzoną w celu wspierania szeroko rozumianych działań, mających podnieść jakość ochrony zdrowia i życia kobiet. W szczególności, zgodnie ze statutem, celem Fundacji jest promowanie i rozwijanie działalności medycznej, szkoleniowej i naukowej w dziedzinie ginekologii, położnictwa i onkologii ginekologicznej oraz w innych dziedzinach nauk medycznych i pokrewnych, związanych z ginekologią, a także upowszechnianie współczesnych metod profilaktyki, diagnostyki i terapii chorób narządów płciowych u kobiet we wszystkich okresach ich życia.

Wnioskodawca realizuje swoje cele m.in. poprzez organizowanie, popieranie i finansowanie konferencji, zjazdów, kongresów, kursów w zakresie ginekologii, położnictwa, także szkolenia lekarzy oraz personelu średniego szczebla. Posiada status organizacji pożytku publicznego w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Ponadto Fundacja, w zgodzie z powyższą ustawą oraz ustawą z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach, a także z własnym statutem, prowadzi działalność gospodarczą w rozmiarach służących realizacji jej celów. Jedną z form realizacji jej celów statutowych jest organizacja zarówno płatnych, jak i bezpłatnych kursów szkoleniowych skierowanych do lekarzy specjalistów z zakresu ginekologii.

Miejscem szkoleń jest Instytut Y, z którym to Zainteresowany łączy stosowna umowa dotycząca ich organizacji. W ramach kursów odbywają się zajęcia dydaktyczne (wykłady i ćwiczenia prowadzone przez uznanych specjalistów), jak i część praktyczna (asysta podczas zabiegów operacyjnych). Kursanci otrzymują szeroką wiedzę z zakresu specjalistycznych technik operacyjnych, pozwalającą na pogłębianie lub nabycie nowoczesnych umiejętności umożliwiających stały rozwój zawodowy.

Ponadto, w związku z uczestnictwem w kursach i szkoleniach uczestnicy otrzymują certyfikat (uznawany przez Izbę Lekarską), na podstawie którego przyznawane są tzw. „punkty edukacyjne” w rozumieniu i wykonaniu obowiązku doskonalenia zawodowego wynikającego z ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza i lekarza dentysty oraz rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2004 r. w sprawie sposobu dopełniania obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy świadczenie przez Fundację ww. usług szkoleniowych (kursów) dla lekarzy specjalistów można zakwalifikować do „usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach” w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) i w związku z powyższym zwolnić od opodatkowania podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi szkoleniowe (kursy) dla lekarzy specjalistów wyczerpująco spełniają warunki art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług i w związku z tym, powinny zostać objęte zwolnieniem z mocy ww. artykułu ustawy.

Aby świadczenie usług w rozumieniu wskazanego przepisu było zwolnione od podatku od towarów i usług wystarczy, aby zaistniała koniunkcja dwóch zdarzeń:

1. czynność musi być usługą kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inna niż wymieniona w pkt 26 ustawy;
2. usługa musi być prowadzona w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.
   
   

Art. 43 ust. 1 pkt 26 przewiduje (lit. a i lit. b przepisu) również inne warunki, aby usługa była zwolniona od podatku od towarów i usług, jednak sytuacje takie nie występują u Zainteresowanego.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia kształcenia zawodowego ani przekwalifikowania zawodowego. Jednak z całą pewnością można twierdzić, że usługi, jakie Zainteresowany wykonuje w opisanym wyżej zakresie, są szkoleniem lekarzy specjalistów w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych i w języku polskim określane są jako „kształcenie zawodowe”. Umiejętności nabyte w trakcie szkoleń mogą być wykorzystane jednie w celu wykonywania zawodu lekarza. Czynność nie jest wykonywana przez podmiot określony w art. 43 ust. 1 pkt 26.

Art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza i lekarza dentysty (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 136, poz. 857), obliguje każdego lekarza do doskonalenia zawodowego, w szczególności w różnych formach kształcenia podyplomowego. Art. 18 ust. 2 ww. ustawy, jest delegacją ustawową do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2004 r. w sprawie sposobu dopełniania obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów (Dz. U. Nr 231, poz. 2326).

Oba powyższe akty prawne szczegółowo określają formę (§ 2 ust. 1 ww. rozporządzenia), realizację (§ 3 ww. rozporządzenia), sposób dokumentacji kształcenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów.

Art. 19 ust. 2 ww. ustawy definiuje zasady prowadzenia kształcenia zawodowego, aby mogło być uznane jako kształcenie podyplomowe w wykonaniu obowiązku, jaki określa art. 18 ustawy.

Kursy i szkolenia organizowane przez Wnioskodawcę są uznawane przez Okręgową Izbę Lekarską, która w wykonaniu obowiązków wynikających z ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich (Dz. U. Nr 219, poz. 1708) oraz ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza i lekarza dentysty, jako doskonalenie zawodowe spełniające wymagania art. 18 ww. ustawy i ww. rozporządzenia.

Mając na uwadze powołane przepisy, Zainteresowany stoi na stanowisku, że wyżej opisane usługi spełniają wymóg jako „prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach”. W związku z powyższym, szkolenia i kursy organizowane przez niego należy uznać jako usługi zwolnione od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosowanie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym art. 146a pkt 1 ustawy stanowi, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepis art. 1 pkt 18 ustawy nowelizującej, uchylił załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w poz. 7 wymieniał jako zwolnione usługi w zakresie edukacji (ex 80). Uregulowania dotyczące tej tematyki zawarto obecnie w treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ustawy pkt 26-29, regulujących zwolnienia od podatku działalności edukacyjnej.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów. Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 347, str. 1 ze zm.).

Należy podkreślić, iż zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE, zwolnione jest kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

   - oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

   - oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288 str. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG ze zm.).

Przepis art. 14 rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu, usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi szkolenia (kursy) dla lekarzy specjalistów w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Zakres szkoleń, ich forma oraz sposób ich ukończenia wynikają z przepisów dotyczących doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty (t. j. z 2008 r. Dz. U. Nr 136, poz. 857 ze zm.), lekarz ma prawo i obowiązek doskonalenia zawodowego, w szczególności w różnych formach kształcenia podyplomowego.

Stosownie do art. 19 ww. ustawy:

1. Kształcenie podyplomowe lekarzy i lekarzy dentystów mogą prowadzić:
   1. podmioty uprawnione do prowadzenia odpowiednio stażu podyplomowego, specjalizacji lub szkolenia w zakresie uzyskiwania umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielania określonych świadczeń zdrowotnych;
   2. inne podmioty niż wymienione w pkt 1 uprawnione do kształcenia podyplomowego na podstawie odrębnych przepisów, w szczególności: medyczne szkoły wyższe, szkoły prowadzące działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych, medyczne jednostki badawczo-rozwojowe;
   3. inne podmioty niż wymienione w pkt 1 i 2 po uzyskaniu wpisu w rejestrze podmiotów prowadzących kształcenie podyplomowe lekarzy i lekarzy dentystów, zwane dalej "organizatorami kształcenia".
2. Warunkami prowadzenia kształcenia podyplomowego są:
   1. posiadanie planu kształcenia realizowanego w określonym czasie zawierającego w szczególności:
      1. cel (cele) kształcenia,
      2. przedmiot i zakres kształcenia, zgodny z aktualną wiedzą medyczną,
      3. formę (formy) kształcenia,
      4. wymagane kwalifikacje uczestników,
      5. sposób (sposoby) weryfikacji wyników kształcenia,
      6. sposób potwierdzania uczestnictwa i ukończenia kształcenia;
   2. zapewnienie kadry dydaktycznej o kwalifikacjach odpowiednich dla danego rodzaju kształcenia;
   3. zapewnienie odpowiedniej do realizacji programu kształcenia bazy dydaktycznej, w tym dla szkolenia praktycznego;
   4. posiadanie wewnętrznego systemu oceny jakości kształcenia, uwzględniającego narzędzia oceny jakości kształcenia oraz metody tej oceny;
   5. zapewnienie udzielania świadczeń zdrowotnych wchodzących w zakres kształcenia przez uprawnione podmioty i osoby posiadające uprawnienia oraz właściwe kwalifikacje do ich wykonywania.
3. Spełnienie warunków prowadzenia kształcenia określonych w ust. 2 przez podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 3, potwierdza okręgowa rada lekarska właściwa ze względu na miejsce prowadzenia kształcenia lub Naczelna Rada Lekarska w odniesieniu do okręgowej izby lekarskiej będącej organizatorem kształcenia oraz organizatora kształcenia zamierzającego prowadzić kształcenie na terenie całego kraju.
   
   

Z § 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2004 r. w sprawie sposobu dopełniania obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów (Dz. U. Nr 231, poz. 2326 ze zm.) wynika, że:

1. doskonalenie zawodowe lekarza obejmuje aktywność zawodową w ramach samokształcenia lub w z

1. realizowanie programu specjalizacji lub umiejętności;
2. udział w kursie medycznym nieobjętym programem odbywanej specjalizacji lub nabywanej umiejętności lub w kursie medycznym, realizowanym za pośrednictwem środków przekazu telewizyjnego i sieci internetowej z ograniczonym dostępem, który uzyskał akceptację Naczelnej Rady Lekarskiej;
3. odbycie praktyki klinicznej w krajowym lub zagranicznym ośrodku specjalistycznym;
4. udział w krajowym lub zagranicznym kongresie, zjeździe, konferencji lub sympozjum naukowym;
5. udział w posiedzeniu oddziału stowarzyszenia działającego jako „kolegium specjalistów” albo „lekarskie towarzystwo naukowe”, zwane dalej „towarzystwem naukowym”;
6. udział w szkoleniu wewnętrznym organizowanym przez zakład opieki zdrowotnej, w którym lekarz udziela świadczeń zdrowotnych, lub przez grupę lekarzy;
7. wykłady lub doniesienia w formie ustnej lub plakatowej na kongresie, zjeździe, konferencji lub sympozjum naukowym;
8. udział w programie edukacyjnym opartym o zadania testowe, akredytowanym przez towarzystwo naukowe lub kolegium specjalistów lub w programie edukacyjnym, realizowanym za pośrednictwem środków przekazu telewizyjnego i sieci internetowej z ograniczonym dostępem, który uzyskał akceptację Naczelnej Rady Lekarskiej;
9. uzyskanie stopnia naukowego doktora, doktora habilitowanego lub tytułu profesora w zakresie nauk medycznych;
10. napisanie i opublikowanie fachowej książki medycznej, artykułu w fachowym, recenzowanym czasopiśmie lub edukacyjnego programu multimedialnego;
11. napisanie i opublikowanie książki, artykułu lub programu mulitimedialnego o charakterze popularnonaukowym;
12. przetłumaczenie i opublikowanie fachowej książki medycznej, rozdziału w książce, artykułu w fachowym czasopiśmie medycznym lub edukacyjnego programu multimedialnego;
13. kierowanie specjalizacją lekarzy lub nabywaniem przez lekarzy umiejętności;
14. prowadzenie szkolenia lekarzy stażystów;
15. indywidualną prenumeratę fachowego czasopisma medycznego indeksowanego przez filadelfijski Instytut Informacji Naukowej lub Index Copernicus;
16. przynależność do kolegium specjalistów lub towarzystwa naukowego.
    
    

Stosownie do § 4 ww. rozporządzenia:

1. Lekarz realizujący obowiązek doskonalenia zawodowego prowadzi indywidualną ewidencję przebiegu doskonalenia zawodowego, w formie „Ewidencji Doskonalenia Zawodowego”, której wzór jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia;
2. „Ewidencję Doskonalenia Zawodowego” lekarz otrzymuje nieodpłatnie od okręgowej izby lekarskiej, której jest członkiem;
3. Lekarz przedstawia okręgowej radzie lekarskiej do wglądu „Ewidencję Doskonalenia Zawodowego” wraz z dokumentami stanowiącymi potwierdzenie odbycia określonych form doskonalenia zawodowego przed zakończeniem okresu rozliczeniowego.
   
   

Powołany wyżej przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy, przewiduje zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Dla zastosowania przedmiotowego zwolnienia istotne jest więc uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy zdaniem tut. Organu, usługi prowadzenia przez Fundację szkoleń dla lekarzy specjalistów z zakresu ginekologii spełniają definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy. Podnoszą one bowiem kwalifikacje zawodowe ich uczestników. Otrzymują oni szeroką wiedzę z zakresu specjalistycznych technik operacyjnych, pozwalającą na pogłębienie lub nabycie nowoczesnych umiejętności wykorzystywanych w pracy zawodowej.

Jednak w celu skorzystania ze zwolnienia, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy, szkolenia muszą być prowadzone w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Przepisy ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty oraz rozporządzenia w sprawie sposobu dopełniania obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów szczegółowo określają formę, realizację oraz sposób dokumentowania kształcenia zawodowego lekarzy.

Oznacza to, że spełniona jest też druga przesłanka umożliwiająca korzystanie ze zwolnienia od podatku, tzn. szkolenia prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Reasumując, od dnia 1 stycznia 2011 r. świadczone przez Zainteresowanego usługi szkolenia lekarzy specjalistów, będące usługami kształcenia zawodowego, będą korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.