INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2011r. (data wpływu do tut. Biura – 18 stycznia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania ryczałtu wypłacanego za przejazdy lokalne z tytułu używania do celów służbowych przez pracownika socjalnego pojazdu stanowiącego jego własność - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2011r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania ryczałtu wypłacanego za przejazdy lokalne z tytułu używania do celów służbowych przez pracownika socjalnego pojazdu stanowiącego jego własność.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni, zatrudniona na podstawie umowy o pracę w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej na stanowisku starszego specjalisty pracy socjalnej, zawarła umowę cywilnoprawną z pracodawcą o korzystanie z prywatnego samochodu niebędącego własnością pracodawcy, w związku z wykonywaną pracą. W umowie cywilnoprawnej pracownik oświadcza, że jest właścicielem samochodu (rodzaj) i będzie wykorzystywał go do podróży służbowych wykonywanych w ramach stosunku pracy. Przez używanie samochodu do celów służbowych rozumie się jazdy lokalne w granicach administracyjnych miasta, wykonywanych w ramach stosunku pracy i na polecenie pracodawcy. Umowa zawierana jest w związku ze świadczeniem przez pracownika socjalnego pracy w terenie na podstawie art. 121 ust. 3c ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004r. (Dz. U. z 2004r. Nr 64 poz. 593 ze zm.), który stanowi, że pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy. Pracodawca ustala miesięczny limit przebiegu kilometrów za jazdy lokalne (w 2010r. 180km). Umowa zawierana jest na czas określony (na każdy rok kalendarzowy). Za używanie pojazdu wnioskodawczyni otrzymuje stały miesięczny ryczałt pieniężny wynikający z pomnożenia limitu kilometrów oraz odpowiedniej stawki, która ustalana jest zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002r. w sprawie warunków ustalania i zasad zwrotu kosztów używania samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy. Kwotę ryczałtu zmniejsza się o 1/22 część za każdy dzień nieobecności w pracy pracownika, za który ryczałt nie przysługuje. Pracodawca zwraca pracownikowi koszty w następnym miesiącu kalendarzowym, potrącając od kwoty ryczałtu podatek dochodowy. Pracownikowi oprócz ryczałtu nie przysługują żadne inne należności z tytułu użytkowania własnego samochodu do celów służbowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wypłacany wnioskodawczyni - jako pracownikowi socjalnemu - ryczałt za przejazdy lokalne, stanowiący zwrot kosztów poniesionych z tytułu używania samochodu prywatnego w celach służbowych winien być zwolniony z podatku dochodowego...

Zdaniem wnioskodawczyni, na podstawie z art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 121 ust. 3c ustawy o pomocy społecznej, zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, winien być wolny od podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 23b ww. ustawy, wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw – do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika; przepis art. 23 ust. 7 stosuje się odpowiednio.

Z powyższego przepisu wynika, że zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów dla potrzeb zakładu pracy jest wolny od podatku, jeżeli samochód stanowi własność pracownika i jest wykorzystywany w jazdach lokalnych, a obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów odrębnych ustaw.

Zgodnie z art. 121 ust. 3c ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (tj. Dz. U. z 2009r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.) pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy.

Zacytowany powyżej przepis ustawy o pomocy społecznej odnosi się do zwrotu kosztów przejazdów związanych z wykonywaniem obowiązków zawodowych. Przewiduje on możliwość przyznania takiego zwrotu, w sytuacji, gdy pracodawca nie ma możliwości zapewnienia dojazdu środkami transportu będącymi w jego dyspozycji. Należy zatem stwierdzić, iż jest to przepis ustawowy, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, iż zwrot kosztów, o których mowa w art. 121 ust. 3c ustawy o pomocy społecznej korzysta ze zwolnienia z opodatkowania w zakresie wskazanym w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego określonego w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, w szczególności zaś w przepisach rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27 poz. 271 ze zm.).

Na podstawie § 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, zwrot kosztów używania przez pracownika w celach służbowych do jazd lokalnych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy, następuje na podstawie umowy cywilnoprawnej, zawartej między pracodawcą a pracownikiem, o używanie pojazdu do celów służbowych, na warunkach określonych w rozporządzeniu.

Natomiast § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, iż zwrot kosztów używania pojazdów do celów służbowych następuje w formie miesięcznego ryczałtu obliczonego jako iloczyn stawki za 1 kilometr przebiegu, o której mowa w § 2, i miesięcznego limitu przebiegu kilometrów na jazdy lokalne, o którym mowa w § 3, po złożeniu przez pracownika pisemnego oświadczenia o używaniu przez niego pojazdu do celów służbowych w danym miesiącu. Oświadczenie to powinno zawierać dane dotyczące pojazdu (pojemność silnika, marka, numer rejestracyjny) oraz określać ilość dni nieobecności pracownika w miejscu pracy w danym miesiącu z powodu choroby, urlopu, podróży służbowej lub innej nieobecności, a także ilość dni, w których pracownik nie dysponował pojazdem do celów służbowych.

Z przedmiotowego wniosku wynika, iż wnioskodawczyni, zatrudniona jest na podstawie umowy o pracę w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej na stanowisku starszego specjalisty pracy socjalnej. Zawarła ona umowę cywilnoprawną z pracodawcą o korzystanie z prywatnego samochodu niebędącego własnością pracodawcy, w związku z wykonywaną pracą. W umowie cywilnoprawnej pracownik oświadcza, że jest właścicielem samochodu (rodzaj) i będzie wykorzystywał go do podróży służbowych wykonywanych w ramach stosunku pracy z pracodawcą. Przez używanie samochodu do celów służbowych rozumie się jazdy lokalne w granicach administracyjnych miasta, wykonywanych w ramach stosunku pracy z pracodawcą i na jego polecenie. Pracodawca ustala miesięczny limit przebiegu kilometrów za jazdy lokalne (w 2010r. 180km). Umowa zawierana jest na czas określony (na każdy rok kalendarzowy). Za używanie pojazdu wnioskodawczyni otrzymuje stały miesięczny ryczałt pieniężny wynikający z pomnożenia limitu kilometrów oraz odpowiedniej stawki, która ustalana jest zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002r. w sprawie warunków ustalania i zasad zwrotu kosztów używania samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy.

Należy zatem stwierdzić, że zwrot kosztów otrzymany przez wnioskodawczynię jako pracownika socjalnego z tytułu używania prywatnego samochodu w jazdach lokalnych wypłacany w formie ryczałtu - do wysokości miesięcznego limitu określonego zgodnie z powołanym powyżej rozporządzeniem Ministra Infrastruktury - korzysta ze zwolnienia podatkowego na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.