INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2010 r. (data wpływu 8 listopada 2010 r.), uzupełnionym w dniu 18 stycznia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środków trwałych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu oraz amortyzacji środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i obróbki z drewna. Dochód z tej działalności gospodarczej opodatkowany jest na zasadach ogólnych. Zainteresowana jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni złożyła wniosek o przyznanie pomocy w ramach działania „Różnicowanie w kierunku działalności nierolniczej” programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 r. w Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.

Na podstawie umowy Wnioskodawczyni otrzyma dofinansowanie nie przekraczające 50% poniesionych kosztów kwalifikowanych projektu.

Celem będzie zakup strugarki i ładowarki co przyczyni się do wzrostu dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Strugarka i ładowarka są środkami trwałymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie amortyzacji środków trwałych.

Czy zakupiony środek trwały częściowo sfinansowany z dotacji przyznanej Wnioskodawczyni podlega amortyzacji, skoro odpisy amortyzacyjne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawczyni, amortyzuje składniki majątku, które zgodnie z ustawą podatkową podlegają amortyzacji. Zainteresowana musi wydzielić z odpisów amortyzacyjnych taką część, która będzie odpowiadała kwotowo otrzymanej dotacji. Ta wydzielona część odpisów nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Fakt otrzymania dotacji nie ma wpływu na wielkość wartości początkowej środka trwałego. Stosownie do art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu w którym środek trwały wprowadzono do ewidencji. Sfinansowanie dotacji zakupu środka trwałego nie stanowi przesłanki do zaniechania dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Dokonany w jakiejkolwiek formie zwrot, a wiec w tym również w formie pomocy finansowej stanowiącej zwrot określanej części nakładów poniesionych na zakup środków trwałych powoduje, iż wartość odpisów od tej części wartości środka trwałego, które zostały zwrócone podatnikowi, nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a – 22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zauważyć jednak należy, iż w myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z zacytowanego przepisu wynika, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych od tej części ich wartości, która została podatnikowi zwrócona w jakiejkolwiek formie, a zatem również poprzez refundację z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż fakt otrzymania refundacji wydatków na zakup środków trwałych nie wpłynie na wielkość wartości początkowej, ani na wielkość odpisów amortyzacyjnych wykazywanych w ewidencji środków trwałych. Wnioskodawczyni powinna jednak – mając na uwadze treść art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy - wydzielić z odpisów amortyzacyjnych taką ich część, która będzie równa kwotowo otrzymanej pomocy. Ta wydzielona część odpisów nie będzie mogła zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu rozstrzygnięto w dniu 7 lutego 2011 r. interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-1273/10-3/AGr.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.