INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2011r. (data wpływu do tut. Biura 18 stycznia 2011r.), uzupełniony pismem z dnia 31 marca 2011 r. (data wpływu 6 kwietnia 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia dla usług polegających na wyświetlaniu filmów w kinach prowadzonych przez Wnioskodawcę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2011r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia dla usług polegających na wyświetlaniu filmów w kinach prowadzonych przez Wnioskodawcę. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 31 marca 2011 r. (data wpływu 6 kwietnia 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podmiotem prawa publicznego, samorządową instytucją kultury, działającą w oparciu o ustawę z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, wpisaną do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Urząd Marszałkowski. Do zadań instytucji należy m.in. dystrybucja i rozpowszechnianie filmów za pośrednictwem kin stanowiących własność instytucji. Seanse filmowe w kinach instytucji są biletowane, przy czym wpływy z biletów nie pokrywają kosztów poniesionych przez instytucję w związku z pozyskiwaniem kopii filmowych, jak również utrzymaniem kin.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługi polegające na wyświetlaniu filmów w kinach prowadzonych przez Wnioskodawcę są zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie zwolnienia podmiotowego usług kulturalnych świadczonych przez podmioty określone w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a), czy też podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie wyłączenia spod zwolnienia od tego podatku zawartego w art. 43 ust. 19 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie usług polegających na wyświetlaniu filmów nie podlega zwolnieniu. Zwolnienie podmiotowe przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług przysługuje podmiotom prawa publicznego lub innym podmiotom uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym lub wpisanym do rejestru instytucji kultury, świadczącym usługi kulturalne. Jednocześnie jednak, z mocy art. 43 ust. 18 i ust. 19 ustawy zwolnienie nie przysługuje w przypadku:

• gdy podmioty wykonujące czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a), osiągają w sposób systematyczny zyski z tej działalności, przy czym przepis ten w ocenie Wnioskodawcy jest nieprecyzyjny, a nadto zrywa z zasadą neutralności podatku od towarów i usług, łącząc obowiązek podatkowy z niezidentyfikowanym pojęciem „zysku” albo
• usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach,
• wstępu na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego.
  
  

Wnioskodawca co prawda nie osiąga zysku z prowadzonej działalności w zakresie wyświetlania filmów w kinach jednakże, w drodze wykładni celowościowej ustawy, należy uznać, iż seanse filmowe są „usługami związanymi z filmami” a także „imprezami w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego”, o których mowa w art. 43 ust. 19 pkt 1 i pkt 2 lit. a). Tym samym usługi polegające na wyświetlaniu filmów w kinach powinny zostać opodatkowane podatkiem od towarów i usług w wysokości 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że w piśmie z dnia 31 marca 2011 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego Wnioskodawca wyjaśnił, że ww. wniosek nie obejmuje ustalenia stawki podatku VAT dla opisanych we wniosku usług. W związku z powyższym niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie kwestię związaną z możliwością zastosowania w przypadku ww. usług zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a i ust. 19 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zawarte zostały w art. 43 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
   
   

Wyżej powołany przepis dodany został do ustawy o VAT przez art. 1 pkt 8 lit. a) tiret trzecie ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476) z dniem 1 stycznia 2011 r.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem prawa publicznego, samorządową instytucją kultury, działającą w oparciu o ustawę z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, wpisaną do rejestru instytucji kultury, a do jego zadań należy m.in. dystrybucja i rozpowszechnianie filmów za pośrednictwem kin stanowiących jego własność.

Odnosząc powołane przepisy do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że Wnioskodawca jest podmiotem o jakim mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT. Rozstrzygając, będącą przedmiotem wniosku, kwestię zwolnienia podatkowego nie można abstrahować od treści art. 43 ust. 19 pkt 1 ustawy o VAT zgodnie z którym zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach. Brzmienie przepisu art. 43 ust. 19 pkt 1 ustawy o VAT, eliminuje ze zwolnienia od podatku VAT usługi świadczone przez Wnioskodawcę polegające na wyświetlaniu filmów w kinach stanowiących jego własność.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy, iż ww. usługi nie podlegają zwolnieniu jest prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 – 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Zgodnie z art. 146a ustawy o VAT, wprowadzonym przez art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578) oraz zmienionym przez art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726) i obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W załączniku nr 3 do ustawy o VAT w poz. 165 wymieniono usługi związane z projekcją filmów oznaczone symbolem PKWiU ex 59.14.10.0 (w tym zakresie stawka 8% nie dotyczy usług reklamowych i promocyjnych) oraz w poz. 182, bez względu na symbol PKWiU, usługi kulturalne i rozrywkowe – wyłącznie w zakresie wstępu na widowiska artystyczne (…) oraz do obiektów kulturalnych.

Jak wskazano na wstępie przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga kwestii zastosowania właściwej stawki podatku VAT dla usług wyświetlania filmów w kinach, gdyż kwestia ta nie była przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.