INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2010 r. (data wpływu 21 października 2010 r.), uzupełnionym w dniu 13 stycznia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odzieży ochronnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów diet związanych z podróżą służbową oraz w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odzieży ochronnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W ramach wykonywanej działalności gospodarczej Wnioskodawca często wjeżdża na teren zakładów, gdzie panują zaostrzone środki bezpieczeństwa i dlatego musi posiadać odpowiedni strój roboczy (np. na terenie huty musi posiadać buty z podeszwą metalową). w czasie załadunku i wyładunku towaru Zainteresowany musi odpowiednio być ubrany w odzież ochronną, a także wiele prac naprawczych, czy konserwatorskich, czy zwykłego mycia i czyszczenia samochodu wykonuje osobiście, gdzie zachowanie warunków bezpieczeństwa i higieny pracy jest obowiązkowe. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają wykluczenia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na ww. cele dla pracowników, a ponieważ Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników uważa, że przeznaczone dla niego też są kosztem uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odzieży ochronnej.

Czy wydatek na odzież ochronną, tj. kombinezon roboczy, buty ochronne, kask, kamizelkę ochronną, rękawice ochronne, okulary ochronne itp. dla Wnioskodawcy i osób z nim współpracujących mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, właścicielowi który wykonuje te same prace co pracownik przysługują te same warunki wykonywania pracy i te same środki ochrony indywidualnej zapewniające zachowania zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. a wszystkie nakłady na odzież roboczą, środki czystości itp. poniesione dla właściciela firmy i osób z nim współpracujących, którzy świadczą pracę na rzecz firmy są kosztem uzyskania przychodów.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają wykluczenia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na ww. cele dla pracowników (ani też Kodeks Pracy). Ponieważ Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników uważa, że wydatki na cele ochrony indywidualnej przeznaczone dla niego, aby mógł wykonać prace związane z działalnością gospodarczą też są kosztem uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu - każdorazowo spoczywa na podatniku.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż poniesione przez Wnioskodawcę przedmiotowe wydatki są niezbędne do prowadzenia przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej. Co niemniej istotne, wydatki poniesione przez Zainteresowanego jako niewskazane w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zostały przez ustawodawcę wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując zatem powyższe tut. organ podatkowy podziela stanowisko Wnioskodawcy, iż wydatek na odzież ochronną, tj. kombinezon roboczy, buty ochronne, kask, kamizelkę ochronną, rękawice ochronne, okulary ochronne itp. dla Wnioskodawcy i osób z nim współpracujących mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, mając na uwadze treść art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów diet związanych z podróżą służbową rozstrzygnięto w dniu 21 stycznia 2011 r. interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-1201/10-3/AGr.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.