INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 02.12.2010 r. (data wpływu 09.12.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupionych usług transportowych związanych z dowozem pracowników - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.12.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupionych usług transportowych związanych z dowozem pracowników.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. W swej strukturze organizacyjnej posiada kilka Oddziałów umiejscowionych w wielu miejscach na terenie kraju. W celu zapewnienia właściwej obsady wykwalifikowanej kadry pracowników produkcyjnych w dwóch Oddziałach organizuje dojazdy do pracy i z powrotem wynajętym transportem autokarowym dla pracowników zamieszkałych w okolicznych miejscowościach. Spółka zatrudnia pracowników z miejscowości położonych w różnych odległościach od siedzib Oddziałów Spółki. Zmianowy system pracy związany z zapewnieniem ciągłości procesu produkcji wymusza rozpoczęcie i zakończenie prac w ściśle wyznaczonych godzinach.

Ponadto korzystanie z istniejącego systemu transportu zorganizowanego tj. komunikacji autobusowej, czy kolejowej, jest utrudnione co często uniemożliwiała terminowe, albo w ogóle przybycie pracowników do zakładu produkcyjnego oraz jego opuszczenie. Taki stan rzeczy wymusza na pracodawcy zorganizowanie transportu dla pracowników, co jest racjonalną możliwością ich dowozu do pracy. W tym przypadku usługi dowozu, są wykonywane na potrzeby związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Usługi te służą celom prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej. Ponadto ze strony pracowników nie występuje żadne świadczenie pieniężne na rzecz pracodawcy, związane z częściowym lub całościowym pokryciem kosztów dojazdów. Koszty z tytułu wynajęcia środków transportowych ponosi Spółka, natomiast pracownicy mają doliczane do przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych świadczenia z tego tytułu. Podatek naliczony wynikający z faktur zakupu usługi transportowej Spółka odlicza na zasadach ogólnych wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i nie wystawia faktur wewnętrznych obciążających podatkiem należnym pracowników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy, oraz nie występuje obowiązek obciążania pracowników podatkiem należnym i wystawiania faktury wewnętrznej zgodnie z art. 8 ust. 2 i 106 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust 1 powołanej ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenia usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Z powyższego zapisu wynika że nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów uznaje się za odpłatne świadczenie usług, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące warunki:

1. nieodpłatne świadczenie usług nie jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa,
2. podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami. Przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności.
   
   

Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 cyt. ustawy jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka zatrudnia pracowników z miejscowości położonych w różnych odległościach od siedziby Oddziałów Spółki. Zmianowy system pracy związany z zapewnieniem ciągłości procesu produkcji wymusza rozpoczęcie i zakończenie prac w ściśle wyznaczonych godzinach. Ponadto korzystanie z istniejącego systemu transportu zorganizowanego tj. komunikacji autobusowej, czy kolejowej, jest utrudnione co często uniemożliwiała terminowe, albo w ogóle przybycie pracowników do zakładu produkcyjnego oraz jego opuszczenie. Taki stan rzeczy wymusza na pracodawcy zorganizowanie transportu dla pracowników, co jest jedyną racjonalną możliwością ich dowozu do pracy. W tym przypadku usługi dowozu, są wykonywane na potrzeby związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Usługi te służą celom prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej. Ponadto ze strony pracowników nie występuje żadne świadczenie pieniężne na rzecz pracodawcy, związane z częściowym lub całościowym pokryciem kosztów dojazdów.

Reasumując, nieodpłatne świadczenie przez Spółkę usług przewozu na rzecz jej pracowników związane jest w zaistniałym stanie faktycznym z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem. Zatem nie zostaje spełniona jedna z przesłanek, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy i tym samym uregulowanie to nie znajduje zastosowania w niniejszej sprawie. Wobec powyższego Spółka nie jest zobowiązana do naliczania podatku należnego z tytułu nieodpłatnego świadczenia usług na rzecz swoich pracowników i wystawiania faktur wewnętrznych. W takim wypadku istnieje możliwość odliczenia podatku naliczonego od tego rodzaju wykupionych usług transportowych. Zgodnie bowiem z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi - co do zasady - przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jednocześnie w omawianym wypadku prawodawca nie przewiduje żadnych ograniczeń co do możliwości odliczania podatku naliczonego z tytułu nabytych usług transportowych. Podatnicy zapewniają swoim pracownikom nieodpłatny dowóz do i z pracy, gdy miejsce jej wykonywania znajduje się w innej miejscowości niż miejsce ich zamieszkania, zakupując usługi od innych przewoźników. W świetle przepisów ustawy o VAT stanowi to nieodpłatne świadczenie usług na rzecz pracowników. Jednak nie będzie to opodatkowane VAT, gdyż podatnik wykonuje czynności związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, niesłużące celom osobistym pracowników (dowóz nie stanowi świadczenia usług na cele osobiste pracowników, gdyż pracownicy w pracy nie realizują celów osobistych), lecz prawidłowemu funkcjonowaniu przedsiębiorstwa.

Reasumując Spółka posiada prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych usług transportowych związanych z dowozem pracowników do swych Oddziałów i jednocześnie nie ma obowiązku obciążania podatkiem należnym z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.