Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-1079/12/LSz
z 9 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2012r. (data wpływu 11 października 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania od dnia 1 stycznia 2013r. ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 w przypadku prowadzenia usług rachunkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania od dnia 1 stycznia 2013r. ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 w przypadku prowadzenia usług rachunkowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od dnia 12 grudnia 2011 roku polegającą na wykonaniu usług rachunkowych kod PKD 69.20Z. Wnioskodawca posiada certyfikat księgowy uprawniający go do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Wnioskodawca nie jest doradcą podatkowym i takich usług nie wykonuje. Wnioskodawca nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 pkt 13. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT od dnia 16 grudnia 2011 roku. Zgłoszenie do VAT-u na druku VAT-R dnia 15 grudnia 2011r. pierwsza deklaracja VAT-7 została złożona za grudzień 2011r.

W roku 2011 Wnioskodawca nie wykonywał żadnych czynności gospodarczych, pierwsze faktury wystawiał w styczniu 2012r. Wnioskodawca prowadzi dla swoich klientów:

• księgi rachunkowe,
• rejestry VAT,
• kpir,
• ewidencje zryczałtowanego podatku dochodowego,
• ewidencję środków trwałych i wyposażenia,
• karty wynagrodzeń,
• Wnioskodawca rozlicza i sporządza deklaracje VAT,
• Wnioskodawca rozlicza należny podatek dochodowy,
• prowadzi rozrachunki z ZUS.
  
  

Wnioskodawca posiada upoważnienia swoich klientów do wykonywania tych czynności i reprezentowania ich w Urzędach Skarbowych i ZUS. Z tytułu wykonywania ww. czynności Wnioskodawca składa deklaracje VAT i rozlicza podatek należny z tego tytułu. W bieżącym roku sprzedaż Wnioskodawcy nie przekroczy 150.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od 1 stycznia 2013 roku mogę skorzystać z zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do skorzystania z zaprzestania wykonywania tych czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług od stycznia 2013 roku na podstawie art. 113 pkt 1 i 4.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ww. ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (…).

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:

1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
3. nowych środków transportu,
4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;

2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;

3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, iż podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny może ponownie skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

• od końca roku, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia od podatku lub rezygnacja z tego zwolnienia, musi upłynąć co najmniej rok,
• podatnik w poprzednim roku podatkowym oraz w trakcie roku podatkowego nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, definiowanej zapisem art. 113 ust. 1 ustawy,
• podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.
  
  

Należy zauważyć, iż w oparciu o art. 113 ust. 14 pkt 2 ww. ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych uzyskał delegację ustawową do określenia, w drodze rozporządzenia, listy towarów i usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Przepis § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.), określa listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia.

W załączniku tym, zatytułowanym „Lista towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy”, wymieniono pod pozycją 12 „Doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego” oraz pod pozycją 13 „Usługi prawnicze”. W świetle powyższego usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

W związku z wątpliwościami Wnioskodawcy dotyczącymi zastosowania zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 należy rozstrzygnąć, czy świadczone usługi opisane we wniosku należy zaliczyć do usług w zakresie doradztwa, które nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996r. o doradztwie podatkowym (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 41, poz. 213), czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
   
   

Z kolei, w myśl art. 2 ust. 2 ustawy o doradztwie podatkowym, zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Według art. 3 ustawy o doradztwie podatkowym, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

1. osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
2. adwokaci i radcowie prawni;
3. biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.
   
   

Natomiast zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 ww. ustawy o rachunkowości, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl ust. 2 ww. art. 76a ustawy o rachunkowości, przedsiębiorcy, wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie,

-w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

1. przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych,
2. pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych,

-o czym stanowi art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości.

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy o rachunkowości, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Odnosząc się do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia podmiotowego, należy stwierdzić, iż zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż terminu „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Termin „doradztwo” obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne.

Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996r., „doradzać” znaczy udzielać porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od dnia 12 grudnia 2011 roku polegającą na wykonaniu usług rachunkowych kod PKD 69.20Z. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT od dnia 16 grudnia 2011 roku. Zgłoszenie do VAT-u na druku VAT-R dnia 15 grudnia 2011r. pierwsza deklaracja VAT-7 została złożona za grudzień 2011r.

Wnioskodawca posiada certyfikat księgowy uprawniający go do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Wnioskodawca nie jest doradcą podatkowym i takich usług nie wykonuje. Wnioskodawca nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 pkt 13.

W roku 2011 Wnioskodawca nie wykonywał żadnych czynności gospodarczych, pierwsze faktury wystawiał w styczniu 2012r. Wnioskodawca prowadzi dla swoich klientów:

• księgi rachunkowe,
• rejestry VAT,
• kpir,
• ewidencje zryczałtowanego podatku dochodowego,
• ewidencję środków trwałych i wyposażenia,
• karty wynagrodzeń,
• Wnioskodawca rozlicza i sporządza deklaracje VAT,
• Wnioskodawca rozlicza należny podatek dochodowy,
• prowadzi rozrachunki z ZUS.
  
  

Wnioskodawca posiada upoważnienia swoich klientów do wykonywania tych czynności i reprezentowania ich w Urzędach Skarbowych i ZUS. Z tytułu wykonywania ww. czynności Wnioskodawca składa deklaracje VAT i rozlicza podatek należny z tego tytułu. W bieżącym roku sprzedaż Wnioskodawcy nie przekroczy 150.000 zł.

Mając na uwadze opis świadczonych usług, oraz jak wskazał Wnioskodawca we wniosku, iż nie jest doradcą podatkowym i nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT oraz analizę pojęcia usług doradczych należy wskazać, że opisane przez Wnioskodawcę usługi nie stanowią usług w zakresie doradztwa, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT.

Ponadto należy zauważyć, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca od 12 grudnia 2011r. prowadzi działalność gospodarczą i 15 grudnia 2011r. złożył zgłoszenie do VAT-u na druku VAT-R, co oznacza, że Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia od podatku VAT rozpoczynając działalność gospodarczą w grudniu 2011r. W związku z powyższym od 1 stycznia 2013r. Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż upłynie rok, licząc od końca roku, w którym Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia od podatku, tym samym w przedmiotowej sprawie zostanie spełniony wymóg określony w art. 113 ust. 11 ustawy o VAT uprawniający do ponownego skorzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Należy jednak wziąć pod uwagę fakt, że powrót do zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwy jest wyłącznie od początku danego roku podatkowego, tj. od dnia 1 stycznia, tym samym nie jest możliwy wybór zwolnienia od dowolnego miesiąca w danym roku podatkowym.

Tak więc Wnioskodawca ma prawo na podstawie przepisów art. 113 ust. 1 ustawy o VAT do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług od 1 stycznia 2013r. jeżeli wartość sprzedaży opodatkowanej za 2012r. nie przekroczyła kwoty 150.000 zł i Wnioskodawca nie wykonuje i nie będzie wykonywał czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT oraz w § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Na marginesie należy jednak dodać, że fakt braku uprawnień do świadczenia usług doradczych nie przesądza o tym, że dany podatnik ich nie świadczy, bowiem znaczenie mają faktycznie wykonywane czynności, a nie posiadany tytuł doradcy podatkowego.

Zaznaczyć należy również, że mimo sformułowania użytego przez Wnioskodawcę w pytaniu jak i własnym stanowisku, a dotyczącego „zaprzestania” wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tut. organ przyjął, że Wnioskodawcy chodzi o możliwość wyboru zwolnienia od podatku, a nie zaprzestania wykonywania czynności, bowiem o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, a tym samym zaprzestaniu działalności gospodarczej decyduje wyłącznie sam podatnik.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku wykonywania jakichkolwiek usług doradczych) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.