INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 14.02.2011 r. (data wpływu 15.02.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku zapłaty podatku dochodowego z tytułu sprzedaży słomy z własnego gospodarstwa rolnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15.02.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku zapłaty podatku dochodowego z tytułu sprzedaży słomy z własnego gospodarstwa rolnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest młodym rolnikiem ryczałtowym, prowadzi jako osoba fizyczna gospodarstwo rolne o pow. 20,04 ha. Od 01.04.2011 r. zamierza rozliczać podatek VAT na zasadach ogólnych, tym samym przestanie być rolnikiem ryczałtowym i zamierza sprzedawać wytworzoną we własnym gospodarstwie słomę w postaci brykietu. Obecnie słomę sprzedaje w trzech postaciach:

1. kostki – słoma z pola jest prasowana i owijana sznurkiem za pomocą urządzenia zwanego prasą kostkującą,
2. balotu – słoma z pola jest prasowana i owijana sznurkiem, siatką, czasem folią za pomocą urządzenia zwanego prasą rolującą,
3. brykietu – słoma z pola jest prasowana za pomocą urządzenia zwanego brykieciarką bez użycia żadnych dodatków (typu klej, sznurek, folia, siatka, itp.).
   
   

Wymienione wyżej sposoby prasowania są po to, by zmniejszyć jej objętość, ułatwić i obniżyć koszty transportu i przechowywania.

Jednocześnie energia uzyskana podczas spalania słomy, to energia odnawialna. Podczas spalania słomy do atmosfery trafia tyle samo dwutlenku węgla, ile roślina pobiera z atmosfery podczas wegetacji – jest to energia w 100% ekologiczna, nie zanieczyszczająca środowiska.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy rolnik rozliczający podatek VAT na zasadach ogólnych, sprzedając słomę z własnego gospodarstwa w postaci brykietu, ma obowiązek opłacania podatku dochodowego...

Zdaniem Wnioskodawcy od sprzedaży słomy w postaci kostek lub balotów przez rolnika nie należy płacić podatku dochodowego. Sprzedaż ta traktowana jest tak samo jak sprzedaż płodów rolnych takich jak: słoma, siano, sianokiszonka, zboża rośliny energetyczne, zboża używane w ostatnim czasie na cele energetyczne – to płody rolne. Produkcja tych płodów polega na zbieraniu, czyszczeniu i przygotowaniu do transportu.

W myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy działalnością rolniczą w rozumieniu ust. 1 pkt 1 jest działalność polegającą na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost wynoszą co najmniej:

1. miesiąc – w przypadku roślin,
2. 16 dni – w przypadku wysokointensywnego tuczu gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni - dla pozostałego drobiu – licząc od dnia nabycia.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenie przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

W myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy, działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc – w przypadku roślin,
2. 16 dni – w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt

- licząc od dnia nabycia.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawodawca dla celów podatku dochodowego precyzuje wyraźnie co należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w przepisie art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter wyczerpujący.

Zgodnie z przedstawioną definicją działalności rolniczej podstawową jej cechą jest uzyskanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących z uprawy (produkcja roślinna), chowu lub hodowli (produkcja zwierzęca). Powyższe oznacza, że wszelkie produkty działalności rolniczej powstają wyłącznie na skutek działania normalnych biologicznych procesów wzrostu.

Z treści wniosku wynika, że zamierza Pan sprzedawać wytworzoną we własnym gospodarstwie słomę w postaci brykietu. Produkcja polega na zbieraniu, czyszczeniu i przygotowywaniu do transportu. Słoma pochodząca z Pana upraw poddawana będzie prasowaniu za pomocą urządzenia zwanego brykieciarką bez użycia żadnych dodatków typu klej, sznurek, folia, itp. Powyższe czynności służą zmniejszeniu objętości słomy, w celu ułatwienia i obniżenia kosztów transportu.

Wobec powyżej przedstawionych regulacji prawnych – na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego – uznać należy, iż sprzedaż pochodzącej z własnego gospodarstwa słomy w postaci brykietu stanowi działalność rolniczą.

Z powołanego przepisu art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika bowiem, iż działalnością rolniczą jest m.in. działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym). Działania polegające na poddaniu produktów suszeniu i prasowaniu za pomocą urządzenia zwanego brykieciarką bez użycia żadnych dodatków typu klej, sznurek, folia, itp. – jeżeli produkty te pozostaną nadal w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) – nie wykraczają poza zakres działalności rolniczej, o której mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stwierdzić należy także, iż z punktu widzenia przepisów tej ustawy fakt użycia specjalistycznych maszyn i urządzeń, czy też poddanie czynnikom naturalnym powodującym ususzenie produktów pochodzących wyłącznie z własnych upraw, pozostaje bez znaczenia przy kwalifikowaniu tego rodzaju działań do działalności rolniczej.

Powyższe oznacza, iż przychód uzyskany ze sprzedaży produktów roślinnych – słomy w postaci brykietu, pochodzącej wyłącznie z własnego gospodarstwa rolnego – podlega wyłączeniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo podkreślić należy, iż w przypadku zakupu słomy do wytwarzania brykietów lub przerobienia sposobem przemysłowym – wykonywane czynności wykroczą poza zakres działalności rolniczej. Wówczas zaistniałaby konieczność zakwalifikowania tych czynności do pozarolniczej działalności gospodarczej i opodatkowania uzyskiwanych dochodów podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20 - 029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.