INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2011r. (data wpływu 4 lutego 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 kwietnia 2011r. (data wpływu 27 kwietnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości ustalenia wysokości podatku VAT naliczonego podlegającego odliczeniu z faktury VAT dokumentującej zakup paliwa do dystrybutora – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2011r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 27 kwietnia 2011r. (data wpływu 27 kwietnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości ustalenia wysokości podatku VAT naliczonego podlegającego odliczeniu z faktury VAT dokumentującej zakup paliwa do dystrybutora.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza zakupić dystrybutor, do którego tankowane będzie paliwo kupowane hurtowo na potrzeby własne. Na fakturze zakupu paliwa nie będzie numerów rejestracyjnych samochodów – ponieważ na tym etapie zakupu jest niemożliwe określenie, jaka ilość paliwa zostanie zużyta do samochodów osobowych, a jaka do ciężarowych i maszyn budowlanych.

Paliwo to z dystrybutora wydawane będzie do własnych samochodów zarówno ciężarowych jak i osobowych oraz maszyn budowlanych (np. typu koparki). Czynności te dokumentowane będą dowodami wewnętrznymi z dokładnym określeniem numeru rejestracyjnego samochodu lub nazwy maszyny budowlanej.

W piśmie uzupełniającym z dnia 27 kwietnia 2011r., Wnioskodawca wskazał, że:

• wniosek dotyczy działalności prowadzonej przez przedsiębiorcę pod nazwą X, podstawowym przedmiotem działalności są – „roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych 41.20.Z”,
• Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT,
• prowadzona działalność związana jest tylko z czynnościami opodatkowanymi,
• wszystkie samochody i maszyny budowlane są wprowadzone do ewidencji środków trwałych,
• wydatki związane z zakupem paliwa są związane tylko z czynnościami opodatkowanymi,
• dystrybutor, który Wnioskodawca zamierza zakupić będzie wyposażony w licznik umożliwiający dokonywanie kontroli.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowo zostanie ustalona wysokość podatku VAT do odliczenia z faktury VAT dokumentującej zakup paliwa do dystrybutora, jeżeli zgodnie z zaprowadzoną ewidencją wewnętrzną, odliczeniu podlegać będzie tylko ta część podatku, jaka wynika z ceny zakupu i ilości zużytego paliwa do samochodów ciężarowych i maszyn budowlanych wykorzystywanych wyłącznie do czynności opodatkowanych zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, aby prawidłowo ustalić wysokość przysługującego do odliczenia podatku VAT z faktury VAT na paliwo zakupione do dystrybutora, Wnioskodawca powinien prowadzić szczegółową ewidencję wewnętrzną uwzględniającą podział na paliwo zużyte do samochodów osobowych, dla których nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT oraz na paliwo zużyte do samochodów i maszyn budowlanych, którym to prawo przysługuje.

W ocenie Wnioskodawcy podatek VAT z faktury VAT winien być rozliczony w momencie ustalenia wysokości przysługującego odliczenia zgodnie z zaprowadzoną do tego celu ewidencją w nieprzekraczającym terminie wynikającym z art. 86 ust. 10 i 11 „ustawy o VAT” – prawo do odliczenia podatku powstaje w miesiącu otrzymania faktury lub w dwóch następnych okresach.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż ustalona w ten sposób wysokość podatku VAT podlegająca odliczeniu jest prawidłowa i zgodna z obowiązującymi przepisami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowa zasada dotycząca możliwości odliczenia podatku naliczonego została zawarta w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 10 ww. ustawy, powstaje zasadniczo w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę. Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy o VAT).

Przy czym w myśl ust. 12 ww. artykułu, w przypadku otrzymania faktury, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a lub lit. c, przed nabyciem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel albo przed wykonaniem usługi, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje z chwilą nabycia prawa do rozporządzania towarem lub z chwilą wykonania usługi.

Jeśli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18 tegoż artykułu, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego (art. 86 ust. 13 ustawy o VAT).

W okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2012r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu paliwa wykorzystywanego do napędu samochodów zostały uregulowane w przepisach ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652).

W myśl art. 4 tej ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, tj. od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2012r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z § 5 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), faktury dokumentujące sprzedaż paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu, wlewanych do baku samochodu i innych pojazdów samochodowych, powinny zawierać numer rejestracyjny samochodu.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza zakupić dystrybutor, do którego tankowane będzie paliwo kupowane hurtowo na potrzeby własne. Na fakturze zakupu paliwa nie będzie numerów rejestracyjnych samochodów – ponieważ na tym etapie zakupu jest niemożliwe określenie, jaka ilość paliwa zostanie zużyta do samochodów osobowych, a jaka do ciężarowych i maszyn budowlanych.

Paliwo to z dystrybutora wydawane będzie do własnych samochodów zarówno ciężarowych jak i osobowych oraz maszyn budowlanych (np. typu koparki). Czynności te dokumentowane będą dowodami wewnętrznymi z dokładnym określeniem numeru rejestracyjnego samochodu lub nazwy maszyny budowlanej.

W piśmie uzupełniającym, Wnioskodawca wskazał, że:

• wniosek dotyczy działalności prowadzonej przez przedsiębiorcę pod nazwą X, podstawowym przedmiotem działalności są – „roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych 41.20.Z”,
• Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT,
• prowadzona działalność związana jest tylko z czynnościami opodatkowanymi,
• wszystkie samochody i maszyny budowlane są wprowadzone do ewidencji środków trwałych,
• wydatki związane z zakupem paliwa są związane tylko z czynnościami opodatkowanymi,
• dystrybutor, który Wnioskodawca zamierza zakupić będzie wyposażony w licznik umożliwiający dokonywanie kontroli.
  
  

Zasadą jest, że faktury dokumentujące sprzedaż paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu, wlewanych do baku pojazdów samochodowych, powinny zawierać numer rejestracyjny tego samochodu, o czym stanowi § 5 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. Jednak w omawianej sprawie powyższy przepis nie będzie miał zastosowania, ponieważ nabywane paliwo nie będzie tankowane bezpośrednio do baku samochodu lub maszyny, ale dostarczane do własnego dystrybutora, skąd będzie rozlewane do użytkowanych przez Wnioskodawcę pojazdów osobowych, ciężarowych jak i maszyn budowlanych. Cytowane powyżej przepisy i okoliczności dotyczące zdarzenia przyszłego nie wyłączają prawa do obniżenia kwoty podatku należnego od nabywanego przez Wnioskodawcę paliwa do użytkowanych pojazdów samochodowych i maszyn budowlanych.

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy o VAT podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego, oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 – dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

W świetle powyższego Wnioskodawca zobowiązany jest prowadzić ewidencję, z której wynikać będzie m.in. kwota podatku podlegająca odliczeniu od zakupionego paliwa. Wnioskodawca musi zatem dołożyć wszelkich starań, aby ewidencja była wiarygodna i rzetelna. Zapisy w prowadzonej ewidencji winny mieć swoje potwierdzenie w posiadanych dokumentach.

Reasumując, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach VAT dokumentujących zakup paliwa do zbiornika znajdującego się na terenie własnego przedsiębiorstwa, w takiej części w jakiej paliwo to będzie wykorzystywane do napędu pojazdów samochodowych innych niż samochody osobowe i pojazdy samochodowe, o których mowa w art. 3 ust. 1 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. pod warunkiem, iż zakup będzie związany ze sprzedażą opodatkowaną. Brak numeru rejestracyjnego na fakturze nie powoduje utraty prawa do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ taki obowiązek – wynikający ze wspomnianego § 5 ust. 5 rozporządzenia – występuje jedynie w przypadku tankowania paliwa bezpośrednio do baku pojazdu wykorzystywanego do działalności gospodarczej.

W celu wykazania w jakiej ilości i do jakich samochodów będzie tankowane paliwo, należy prowadzić stosowną dokumentację, która pozwoli na precyzyjne określenie ww. danych oraz na ustalenie kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu.

W związku z powyższym, biorąc pod uwagę powołane wyżej regulacje prawne oraz opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że o ile Wnioskodawca będzie prowadził dokumentację oraz ewidencję, pozwalające na prawidłowe określenie ilości paliwa zatankowanego do danego rodzaju, typu pojazdu samochodowego oraz maszyn budowlanych, to będzie mu przysługiwało w danym okresie rozliczeniowym, w którym otrzymał fakturę, lub w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy zakupie paliwa.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.