INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2010 r. (data wpływu 19 listopada 2010 r.), uzupełnionym w dniu 18 lutego 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji na rozpoczęcie własnej działalności gospodarczej oraz wsparcia pomostowego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007–2013 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji na rozpoczęcie własnej działalności gospodarczej oraz wsparcia pomostowego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007–2013.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w dniu 18 sierpnia 2009 r. rozpoczęła działalność gospodarczą w zakresie usług ogólnobudowlanych (PKD 41.20 Z). Na rozpoczęcie działalności otrzymała dotację w wysokości 40 tys. zł (32 tys. zł wypłacono 20 listopada 2009 r., a 8 tys. zł wypłacono 31 grudnia 2009 r.). Za otrzymaną dotację zakupiła środki trwałe: samochód dostawczy oraz rusztowania oraz wyposażenie i drobny osprzęt. Przez okres 12 miesięcy (od września 2009 r. do sierpnia 2010 r.) otrzymywała też wsparcie pomostowe w wysokości 700 zł miesięcznie, które przeznaczane było na pokrycie kosztów stałych: składki, Zus, czynsz, telefon, biuro rachunkowe i inne. Dotację tę otrzymała w ramach projektu "Moja firma to mój sukces" współfinansowanego przez EFS, realizowanego przez stowarzyszenie - w ramach programu operacyjnego Kapitał Ludzki 2007-2013, priorytet VI - Rynek pracy otwarty dla wszystkich, działanie 6.2 Wsparcie i promocja przedsiębiorczości i samozatrudnienia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy przychody z dotacji są opodatkowane...
2. Czy przychody ze wsparcia pomostowego są opodatkowane...
3. Czy wyposażenie zakupione z dotacji i koszty opłacane ze wsparcia pomostowego stanowią koszty uzyskania przychodu z działalności gospodarczej...
4. Czy odpisy amortyzacyjne od zakupionych z dotacji środków trwałych stanowią koszty uzyskania przychodu...
5. Czy opłaconą ze wsparcia pomostowego składkę Zus społeczną można odliczyć od dochodu...
6. Czy o opłaconą ze wsparcia pomostowego składkę Zus zdrowotną można pomniejszyć należny podatek...
7. Czy dochód roczny z działalności gospodarczej powinien być powiększony o kwotę zrefundowanych i odliczonych w ciągu roku składek Zus...

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno dotacja jak i wsparcie pomostowe nie są opodatkowane ponieważ nie są przychodem z działalności gospodarczej, tylko z innych źródeł. Zakupione wyposażenie oraz opłacone koszty takie jak czynsz, telefon, ze wsparcia pomostowego stanowią koszty uzyskania przychodu. Od należnego podatku należy odliczyć składkę zdrowotną w wysokości 7,75% opłaconą ze wsparcia pomostowego. W ciągu roku pomniejszyłaby dochód o kwotę składek ZUS opłaconą z tego wsparcia. Odpisy amortyzacyjne od środków trwałych zakupionych z dotacji nie stanowią kosztów uzyskania przychodu z działalności gospodarczej. Dochód roczny z działalności gospodarczej powinien być powiększony o kwotę zrefundowanych i odliczonych w ciągu roku składek Zus społecznych i zdrowotnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie natomiast do przepisu art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, iż ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, t.j.

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni korzystała ze wsparcia w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, Priorytet VI „Rynek pracy otwarty dla wszystkich", Działanie 6.2 „Wsparcie oraz promocja przedsiębiorczości i samozatrudnienia".

Program Operacyjny Kapitał Ludzki jest jednym z programów operacyjnych służących realizacji Narodowych Strategicznych Ram Odniesienia 2007–2013, który został przyjęty decyzją Komisji Europejskiej nr K (2007) 4547 z dnia 28 września 2007 r.

Rozporządzeniem z dnia 10 kwietnia 2009 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych i osób prawnych od niektórych dochodów (przychodów) (Dz. U. Nr 62, poz. 509) wydanym na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 ustawy Ordynacji podatkowej (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Minister Finansów zarządził zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych i osób prawnych od środków przyznanych podatnikom - uczestnikom projektu w ramach Działania 6.2 Wsparcie oraz promocja przedsiębiorczości i samozatrudnienia Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki (PO KL) na:

1. rozwój przedsiębiorczości, w tym na cele inwestycyjne, dla uczestników projektu, którzy w ramach projektu zarejestrowali działalność gospodarczą lub zarejestrowali się w Krajowym Rejestrze Sądowym, do wysokości 40 tys. zł lub 20 tys. zł na członka spółdzielni w przypadku spółdzielni,
2. wsparcie pomostowe w postaci pomocy finansowej wypłacanej miesięcznie przez okres do 6 lub do 12 miesięcy od dnia rozpoczęcia (uruchomienia) działalności gospodarczej

• stanowiących pomoc de minimis udzielaną na warunkach określonych w rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 6 maja 2008 r. w sprawie udzielania pomocy publicznej w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki (Dz. U. Nr 90, poz. 557 i Nr 224, poz. 1484).

Przy tym zaniechanie to ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 26 maja 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r. (§ 2 ww. rozporządzenia). Rozporządzenie powyższe weszło w życie w dniu 21 kwietnia 2009 r.

Zatem środki otrzymane przez Wnioskodawczynię - w tym okresie - w części nieprzeznaczonej na cele inwestycyjne w ramach Programu 6.2 Kapitał Ludzki oraz wsparcie pomostowe stanowią dochód, od którego zaniechano poboru podatku. Zaniechanie to nie dotyczy tej części środków, która została przeznaczona na cele inwestycyjne, środki przeznaczone na cele inwestycyjne nie stanowią bowiem, jak już wskazano, przychodu zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazano powyżej, zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczy dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 26 maja 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r. Inaczej natomiast, w obecnym stanie prawnym, należy oceniać dochody otrzymywane w okresie od stycznia 2010 r. do sierpnia 2010 r.

Z dniem 1 stycznia 2010 r. do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzono przepis art. 21 ust. 1 pkt 137, w myśl którego zwalnia się od podatku dochodowego od osób fizycznych środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.).

Należy podkreślić, iż kategoria „zwolnienie od podatku” oraz „zaniechanie poboru podatku” to dwie odrębne kategorie ekonomiczne, które jednak łączy ten sam efekt; podatnik w istocie nie płaci należnego podatku. Zwolnienie od podatku uregulowane postanowieniami m.in. art. 21 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polega na wyłączeniu z opodatkowania (po spełnieniu podstawowych warunków), pewnych rodzajów przychodów lub dochodów (zwolnienia przedmiotowe).

Natomiast zaniechanie poboru podatku to odstąpienie od pobrania (egzekwowania) wyliczonego, należnego podatku.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od 24 września 2009 r. ilekroć w ustawie jest mowa o środkach europejskich, rozumie się przez to środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 1, 2 i 4.

Do środków europejskich zalicza się zatem:

1. środki pochodzące z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rybackiego, z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. a i b;
2. niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA), z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. c i d:



1. Norweskiego Mechanizmu Finansowego 2009-2014,
2. Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego 2009-2014,
3. Szwajcarsko - Polskiego Programu Współpracy;


3. środki na realizację Wspólnej Polityki Rolnej:



1. Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej "Sekcja Gwarancji",
2. Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji,
3. Europejskiego Funduszu Rolniczego Rozwoju Obszarów Wiejskich.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że otrzymane przez Wnioskodawczynię wsparcie pomostowe, począwszy od stycznia 2010 r. do sierpnia 2010 r., w części nieprzeznaczonej na cele inwestycyjne stanowi przychód w świetle art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przychód ten korzysta ze zwolnienia na mocy art. 21 ust. 1 pkt 137 ww. ustawy i nie podlega opodatkowaniu. Natomiast świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na zakup środków trwałych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

W myśl zaś art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010 r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Wobec powyższego, wydatki poniesione na zakup wyposażenia i drobnego osprzętu oraz na pokrycie kosztów stałych przez okres otrzymywania wsparcia finansowego (t.j. w okresie od września do 31 grudnia 2009 r.) mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej, jako nieobjęte wyłączeniem zawartym w cytowanym uprzednio przepisie art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, pod warunkiem, że poszczególne składniki nie stanowią środków trwałych.

Z kolei, wydatki ponoszone przez Wnioskodawczynię od 1 stycznia 2010 r. do sierpnia 2010 r., jeżeli zostały sfinansowane ze środków zwolnionych z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności z uwagi na wyłączenie zawarte w treści art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Przepis art. 22d ust. 1 ww. ustawy stanowi, że podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Zgodnie z art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r., składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 22f ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zgodnie z art. 22f ust. 3 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z powyższego wynika więc, iż odpisy amortyzacyjne od tej części wartości początkowej środka trwałego, która sfinansowana została otrzymanym wsparciem finansowym (nie stanowiącym, jak wskazano przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów tej działalności.

Odnosząc się natomiast do kwestii możliwości odliczenia od dochodu składki na ubezpieczenie społeczne oraz odliczenia od podatku składki na ubezpieczenie zdrowotne opłacanej z kwoty przyznanego wsparcia wskazać trzeba, że w myśl art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym w 2010 r., podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących. Odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wysokość wydatków na składki na ubezpieczenie społeczne ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie (art. 26 ust. 7 ustawy).

Zgodnie z art. 18 ust. 8 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2009 Nr 205, poz. 1585), podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 5 (prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą), stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek, ogłoszonego w trybie art. 19 ust. 10 na dany rok kalendarzowy. Składka w nowej wysokości obowiązuje od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku.

Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe oraz ubezpieczenie wypadkowe stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenia rentowe, z zastrzeżeniem ust. 2 i ust. 3. Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe osób, które ubezpieczeniu chorobowemu podlegają dobrowolnie, nie może przekraczać miesięcznie 250% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w poprzednim kwartale. Kwotę tę ustala się miesięcznie poczynając od trzeciego miesiąca kwartału kalendarzowego na okres 3 miesięcy na podstawie przeciętnego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału, ogłaszanego dla celów emerytalnych (art. 20 ust. 1 i ust. 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych).

W myśl zaś art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. u. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027), opłacanej w roku podatkowym bezpośrednio przez podatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych - obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 27b ust. 2 ww. ustawy, kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki.

Okoliczność, że podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa niż limit określony w przepisach powoduje, że odliczeniu od podatku podlega składka na ubezpieczenie zdrowotne – do wysokości 7,75% podstawy wymiaru.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 27b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wysokość wydatków na składki na ubezpieczenie zdrowotne ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie.

Bez znaczenia z punktu widzenia odliczania składki na ubezpieczenie społeczne oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne jest fakt, że podatnik uzyskuje w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej zarówno dochód podlegający opodatkowaniu jak i dochód zwolniony od podatku lub od którego zaniechano poboru podatku, ponieważ dochód w wysokości faktycznie osiągniętej nie stanowi podstawy wymiaru tych składek.

Mając na względzie powołane powyżej przepisy stwierdzić należy, że składki na ubezpieczenie społeczne oraz zdrowotne, które opłacone zostaną przez Wnioskodawcę ze środków Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki – nieprzekraczające 7,75% podstawy wymiaru tej składki (składki zdrowotne), mogą zostać odliczone odpowiednio od dochodu oraz od podatku. Nie wystąpi w związku z tym konieczność powiększenia dochodu (podatku) o kwotę uprzednio odliczonych składek.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87–100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.