INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31.01.2011 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Łodzi BKIP w Piotrkowie Trybunalskim 03.02.2011 r., data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie BKIP w Płocku 07.02.2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07.02.2011 r. wpłynął do tutejszego Organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 04.01.2007 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w postaci biura rachunkowego. Posiada certyfikat księgowy wydany przez Ministra Finansów Rzeczpospolitej Polskiej, na podstawie którego uprawniona jest do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Od początku działalności Wnioskodawca był czynnym podatnikiem VAT. W ramach wykonawczej działalności świadczy usługi rachunkowo-księgowe sklasyfikowane wg PKD (2007) pod kodem 69.20.Z. „Działalność rachunkowo-księgowa, doradztwo podatkowe”, wg PKWiU (2008) pod symbolem 69.20.Z. „Usługi rachunkowo-księgowe”.

Usługi, które świadczy Wnioskodawca obejmują przede wszystkim prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz ksiąg rachunkowych na rzecz klientów osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą.

Do zakresu świadczonych przez Wnioskodawcę usług wchodzą w szczególności:

• prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów,
• prowadzenie ksiąg rachunkowych,
• sporządzanie sprawozdań finansowych,
• prowadzenie rejestrów sprzedaży i zakupów VAT i przygotowywanie na ich podstawie deklaracji w zakresie podatku od towarów i usług,
• obliczanie/rozliczanie zaliczek na podatek dochodowy przedsiębiorców (klientów) i ich pracowników oraz sporządzanie stosownych informacji, deklaracji podatkowych
• podpisywanie oraz składanie deklaracji / informacji w imieniu przedsiębiorców (klientów) do Urzędów Skarbowych,
• obliczanie / rozliczanie składek ZUS dot. przedsiębiorców i ich pracowników, przygotowywanie stosownych deklaracji / raportów do ZUS,
• prowadzenie ewidencji środków trwałych oraz ewidencji wyposażenia,-sporządzanie listy płac i prowadzenie indywidualnych kart przychodów pracowników,
• prowadzenie akt osobowych pracowników.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego prawidłowe jest skorzystanie przez Wnioskodawcę ze zwolnienia podmiotowego w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) sprzedaży usług świadczonych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawcy skorzystanie ze zwolnienia podmiotowego w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego.

W ramach wykonywanych czynności związanych z prowadzoną działalnością, Wnioskodawca nie świadczy usług w zakresie doradztwa. W zawieranych umowach znajduje się zapis następującej treści „wykonawca nie świadczy na rzecz zamawiającego usług doradztwa podatkowego”. W roku 2010 wartość przychodów ze sprzedaży nie przekroczyła 100 tys. zł. Przewidywana wartość ze sprzedaży w roku 2011 nie przekroczy 150 tys. zł. W dniu 03.01.2011 r. Wnioskodawca złożył w Urzędzie Skarbowym aktualizację VAT-R, w której zadeklarował wybór zwolnienia podmiotowego w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca złożył dodatkowo pismo informujące, że nie świadczy usług doradztwa podatkowego.

W swojej działalności Wnioskodawca prowadzi usługi rachunkowo-księgowe i na podstawie dokumentów księgowych otrzymanych od kontrahentów sporządza wszystkie niezbędne wydruki, deklaracje, zeznania podatkowe. Nie udziela przy tym żadnych porad, zaleceń czy opinii podatkowych zarówno ustnych czy pisemnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w rozumieniu art. 7. Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666), kwotę o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

Natomiast zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 2 ust. 4 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, w 2011 r. podatnicy, u których łączna wartość sprzedaży opodatkowanej w 2010 r. była wyższa niż 100.000 zł i nie przekroczyła 150.000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego w terminie do dnia 15 stycznia 2011 r., z zastrzeżeniem ust. 5.

Stosownie do art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1. Jak stanowi art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Na mocy art. 113 ust. 13 ustawy zwolnień, o których mowa w ust. 1 i ust. 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw: wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
   1. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
   2. nowych środków transportu,
   3. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;
2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
3. niemających siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium kraju.
   
   

Minister Finansów w § 26 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008r r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. Pod pozycją 37 tego załącznika wskazano, że wyłączenie ze zwolnienia od podatku dotyczy „doradztwa, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego”.

Z dniem 1 kwietnia 2011r. ww. rozporządzenie zostało zastąpione rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), a odpowiednikiem § 26 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008r. jest § 27 obecnie obowiązującego rozporządzenia. Podobnie poz. 12 załącznika do rozporządzenia z dnia 28 marca 2011r. jest tożsama z treścią poz. 37 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008r.

Ustawa oraz przepisy wykonawcze do ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Wg słownika języka polskiego PWN „doradzać” znaczy udzielać fachowych porad. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, np. podatkowych, prawnych, finansowych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (t.j. Dz.U. z 2008 r. Nr 73, poz. 443 ze zm.) czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Art. 2 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 ww. ustawy natomiast, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

1. osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
2. adwokaci i radcowie prawni;
3. biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.
   
   

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.). Jak wynika z art. 76a ust. 1 ustawy o rachunkowości, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6, tj. prowadzenia, na podstawie dowodów księgowych, ksiąg rachunkowych, ujmujących zapisy zdarzeń w porządku chronologicznym i systematycznym; okresowego ustalania lub sprawdzania drogą inwentaryzacji rzeczywistego stanu aktywów i pasywów; wyceny aktywów i pasywów oraz ustalania wyniku finansowego; sporządzania sprawozdań finansowych; gromadzenia i przechowywania dowodów księgowych oraz pozostałej dokumentacji przewidzianej ustawą.

W myśl art. 76a ust. 2 ustawy o rachunkowości, przedsiębiorcy wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie

- w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Stosownie do zapisu art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości, działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

1. przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych;
2. pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 76a ust. 4 ustawy o rachunkowości, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, iż Wnioskodawca mógł ponownie skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

• od końca roku, w którym nastąpiła rezygnacja ze zwolnienia, musi upłynąć co najmniej rok,
• podatnik w poprzednim roku podatkowym nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, definiowanej zapisem art. 113 ust. 1 ustawy,
• podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.
  
  

Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej – biura rachunkowego z dniem 04.01.2007 r. Od początku prowadzenia działalności gospodarczej był czynnym podatnikiem podatku VAT. Posiada certyfikat księgowy wydany przez Ministra Finansów Rzeczpospolitej Polskiej, na podstawie którego uprawniony jest do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Nie wskazał, by był wpisany na listę doradców podatkowych. W 2010 r. wartość uzyskanych przez Wnioskodawcę przychodów ze sprzedaży nie przekroczyła 100 tys. zł. Przewidywana wartość ze sprzedaży zdaniem Wnioskodawcy w 2011 r. nie przekroczy 150 tys. zł. W dniu 03.01.2011 r. Wnioskodawca złożył w Urzędzie Skarbowym VAT-R, w której zadeklarował wybór zwolnienia podmiotowego w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Ponadto Wnioskodawca dodał, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na usługowym prowadzeniu ksiąg rachunkowych, nie udziela żadnych porad, zaleceń czy opinii podatkowych zarówno ustnych czy pisemnych, czyli nie prowadzi usług w zakresie doradztwa.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż w świetle powołanych przepisów i przedstawionego stanu faktycznego, możliwe jest skorzystanie przez Wnioskodawcę ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Stanowisko zajęte przez Wnioskodawcę jest zatem prawidłowe. Korzystanie ze zwolnienia będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty określonej przepisem art. 113 ust. 1 ustawy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock.