INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej M., przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2011 r. (data wpływu 7 lutego 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 kwietnia 2011 r. (data wpływu 2 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania dokonanych przeróbek w samochodzie ciężarowym oraz ewentualnej korekty podatku VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania dokonanych przeróbek w samochodzie ciężarowym oraz ewentualnej korekty podatku VAT. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 kwietnia 2011 r. (data wpływu 2 maja 2011 r.) o doprecyzowanie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 31 grudnia 2010 r. Wnioskodawca zakupił do krajowej firmy samochód marki Mercedes. Samochód ten na gruncie przepisów o VAT spełnia równocześnie dwa warunki odnośnie odliczenia podatku VAT naliczonego:

• jest samochodem ciężarowym o ładowności powyżej 500 kg,
• dla potrzeb odliczenia VAT wykonano dodatkowe badanie techniczne w okręgowej stacji kontroli pojazdów. W załączeniu do zaświadczenia określono, że jest to samochód ciężarowy o ładowności 575 kg i posiadający 2 miejsca do siedzenia. Jest to samochód z tzw. kratką.
  
  

Dodatkowe badanie techniczne pojazdu wykonano z powodu braku homologacji uprawniającej na podstawie art. 86 ust. 3, 4 do odliczenia VAT w pełnej wysokości.

W roku 2011 Zainteresowany zamierza dokonać zmiany w tym samochodzie, polegającej na zamontowaniu w nim dodatkowego rzędu dwóch siedzeń. Po tej zmianie stan techniczny tego samochodu nie będzie stanem z dnia dodatkowego badania okręgowej stacji kontroli pojazdów. W wyniku zamontowania dodatkowych dwóch siedzeń samochód ten będzie pojazdem z czterema miejscami do siedzenia. Identyczne samochody zakupione od polskich dealerów w roku 2010 dawały możliwość pełnego odliczenia VAT.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że:

• samochód spełnia wymagania określone w art. 3 ust. 2 pkt 1 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. (z pewnymi wyjątkami) ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652). Zaświadczenie potwierdzające spełnienie tych wymagań wydane przez okręgową stację kontroli pojazdów oraz dowód rejestracyjny pojazdu zawiera adnotację o liczbie miejsc do siedzenia,
• dopuszczalna masa całkowita samochodu nie przekracza 3,5 tony,
• firma Wnioskodawcy jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym,
• samochód jest i będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Cała sprzedaż Zainteresowanego opodatkowana jest stawką VAT 23%, ponieważ Wnioskodawca jest hurtownią chemii budowlanej,
• po dokonanych przeróbkach nie zmieni się przeznaczenie przedmiotowego pojazdu. Będzie on w dalszym ciągu wykorzystywany do wizyt właściciela firmy u swoich kontrahentów oraz załatwiania różnych bieżących spraw firmy.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy konieczne będzie aktualne zaświadczenie z okręgowej stacji kontroli pojazdów...
2. Co należy zrobić z podatkiem VAT wcześniej odliczonym w całości jako podatek naliczony...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie konieczne dodatkowe zaświadczenie z okręgowej stacji, ponieważ jego prawo do odliczenia VAT określają przepisy roku 2010 r. – czyli moment zakupu samochodu (odliczenie VAT z faktury zakupu w pełnej wysokości).

Podatek VAT odliczony z faktury zakupu w pełnej wysokości pozostaje, ponieważ prawo Zainteresowanego do odliczenia VAT określają przepisy roku 2010.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne mniemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powołanego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), w okresie od dnia wejścia w życie tejże ustawy, tj. od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6 000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (ust. 5 tegoż artykułu).

Z kolei, w myśl art. 3 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w pojeździe dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 5, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia.

Zatem zgodnie z obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2011 r. przepisami podatnicy nie mają już obowiązku dostarczenia do naczelnika urzędu skarbowego kopii zaświadczenia wydanego przez okręgową stację kontroli pojazdów potwierdzającego spełnienie wymagań dla wyżej wskazanych pojazdów. Zaświadczenia te (podobnie jak i zaświadczenia wydane przed 1 stycznia 2011 r.) podatnicy przechowują (wraz z innymi dokumentami związanymi z rozliczeniem podatku) do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że dnia 31 grudnia 2010 r. Wnioskodawca zakupił od krajowej firmy samochód marki Mercedes. Samochód ten na gruncie przepisów o VAT spełnia równocześnie dwa warunki odnośnie odliczenia podatku VAT naliczonego:

• jest samochodem ciężarowym o ładowności powyżej 500 kg,
• dla potrzeb odliczenia VAT wykonano dodatkowe badanie techniczne w okręgowej stacji kontroli pojazdów. W załączeniu do zaświadczenia określono, ze jest to samochód ciężarowy o ładowności 575 kg i posiadający 2 miejsca do siedzenia. Jest to samochód z tzw. kratką. Dodatkowe badanie techniczne pojazdu wykonano z powodu braku homologacji uprawniającej na podstawie art. 86 ust. 3, 4 do odliczenia VAT w pełnej wysokości.
  
  

Samochód spełnia wymagania określone w art. 3 ust. 2 pkt 1 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. (z pewnymi wyjątkami) ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652). Zaświadczenie potwierdzające spełnienie tych wymagań wydane przez okręgową stację kontroli pojazdów oraz dowód rejestracyjny pojazdu zawiera adnotację o liczbie miejsc do siedzenia.

Wnioskodawca poinformował ponadto, że w roku 2011 zamierza dokonać zmiany w nabytym w 2010 r. samochodzie, polegającej na zamontowaniu w nim dodatkowego rzędu dwóch siedzeń.

Tut. Organ podkreśla, iż w sytuacji gdyby samochód, będący przedmiotem wniosku, spełniał warunki określone w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r., a Zainteresowany posiadałby stosowne zaświadczenie o spełnieniu tych wymagań wydane w drodze dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów – po przeprowadzeniu zmian w pojeździe, które Wnioskodawca planuje, a dowód rejestracyjny pojazdu zawierałby właściwą adnotację – Wnioskodawca posiadałby prawo do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego wynikającego z faktury nabycia przedmiotowego samochodu, bez obowiązku korekt.

Treść powołanych przepisów w zakresie podatku od towarów i usług jednoznacznie wskazuje, iż jedynie w przypadku pojazdu (samochodu) spełniającego określone warunki techniczne przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wobec powyższego, uprawnienie takie nie przysługuje w sytuacji, gdy samochód nie spełnia tych warunków ze względu na zmiany dokonane w pojeździe po jego zakupie.

Zatem w przypadku, gdy w przedmiotowym pojeździe zostaną dokonane zmiany, w wyniku których pojazd ten nie spełniałby wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, Wnioskodawca miałby obowiązek – w świetle art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. – skorygowania podatku naliczonego.

Reasumując, jeżeli w przedmiotowym pojeździe zostaną dokonane przeróbki w wyniku których samochód ten przestanie spełniać warunki techniczne potwierdzone w zaświadczeniu z okręgowej stacji kontroli pojazdów, do realizacji pełnego prawa do odliczenia wymagane będzie nowe zaświadczenie z okręgowej stacji kontroli pojazdów. Jeżeli nowe zaświadczenie nie potwierdzi spełnienia wymogów, o których mowa w przepisie art. 3 ust. 2 pkt 1-4 wówczas Wnioskodawca zobowiązany będzie dokonać korekty podatku naliczonego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje ponadto, że w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodu w dniu 17 maja 2011 r. zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie nr ILPP2/443-298/11-4/AD.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.