INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 29 grudnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 24 marca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dodatkowego odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek (uzupełniony w dniu 03 stycznia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dodatkowego odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też, pismem z dnia 14 marca 2011 r. Znak: IBPBI/2/423-1925/10/PC, wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 24 marca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zgodnie z ustawą z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (j.t. Dz. U. z 1996 r. nr 70 poz. 335 ze zm.) jest zobowiązana do tworzenia ZFŚS. Działalność socjalna Spółki uregulowana jest w Regulaminie ZFŚS, który stanowi odrębny dokument wewnętrzny Spółki. Zgodnie z zapisem w Regulaminie ZFŚS obowiązującym w Spółce, Fundusz tworzy się z corocznego odpisu podstawowego naliczonego w Spółce w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych pracowników. Na postawie § 2 pkt 3 Regulaminu Pracodawca może, w zależności od kondycji finansowej Spółki, zasilić konto Funduszu o dodatkowe środki pieniężne pochodzące ze środków obrotowych firmy. Decyzja w tej sprawie będzie podejmowana corocznie odrębnym zarządzeniem i będzie obowiązywała jedynie w danym roku kalendarzowym.

W 2010 r. Spółka na podstawie zarządzenia z dnia 15 stycznia 2010 r. dokonała dodatkowej wpłaty na rachunek ZFŚS ze środków obrotowych celem zasilenia tego rachunku zgodnie z ww. zapisem w regulaminie ZFŚS. Spółka zaliczyła kwotę dodatkowego odpisu na ZFŚS jako koszt uzyskania przychodu.

W uzupełnieniu wniosku, Spółka dodatkowo wskazała, iż pracownicy Spółki nie są objęci układem zbiorowym pracy. W Regulaminie Wynagradzania Spółki w Rozdziale V „Inne postanowienia" w § 19 znajduje się zapis: „Działalność socjalno-bytowa w Spółce uregulowana jest w przyjętym i obowiązującym Regulaminie Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych stanowiącym oddzielny dokument”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dodatkowa wpłata na ZFŚS dokonana przez Spółkę została prawidłowo zaliczona do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka prawidłowo zaliczyła kwotę dodatkowej wpłaty na ZFŚS jako koszt uzyskania przychodu. Zwiększenie Funduszu było zgodne z obowiązującym w Spółce Regulaminem ZFŚS, a środki zostały przelane na rachunek ZFŚS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm., określanej w dalszej części skrótem „ustawa o pdop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przepisu tego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, a rezultatem ich poniesienia jest uzyskanie przychodów oraz zabezpieczenie funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne również, muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.

Jednym z rodzajów kosztów występujących w zakładzie pracy są tzw. koszty pracownicze. Należy jednak pamiętać, że nie każde świadczenie na rzecz pracownika, które stanowi dla niego przychód, może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy. Pracodawca może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b ustawy o pdop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu. Zasady tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zasady gospodarowania środkami tego funduszu określa ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996r. Nr 70, poz. 335 ze zm., określana w dalszej części „ustawa o ZFŚS”).

Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy o ZFŚS, odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 3-5 i 6a oraz kwoty wypłaconych świadczeń urlopowych, o których mowa w art. 3, obciążają koszty działalności pracodawcy. Przepis ten odnosi się również do odpisów ustalonych na podstawie art. 4 ust. 1 ww. ustawy o ZFŚS, zgodnie z którym u pracodawców, o których mowa w art. 3 ust. 1, układ zbiorowy pracy może dowolnie kształtować wysokość odpisu na Fundusz; może również postanawiać, że Fundusz nie będzie tworzony. Natomiast w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o ZFŚS, u pracodawców określonych w art. 3 ust. 1, których pracownicy nie są objęci układem zbiorowym pracy, postanowienia w sprawach, o których mowa w ust. 1, może zawierać regulamin wynagradzania.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż pracownicy Wnioskodawcy nie są objęci układem zbiorowym pracy. Na mocy delegacji zawartej w Rozdziale V Regulaminu Wynagradzania działalność socjalna w Spółce uregulowana jest w Regulaminie ZFŚS, który stanowi odrębny dokument wewnętrzny Spółki. Zgodnie z zapisem w Regulaminie ZFŚS, Fundusz tworzy się z corocznego odpisu podstawowego naliczonego w Spółce w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych pracowników. Na postawie § 2 pkt 3 Regulaminu Pracodawca może, w zależności od kondycji finansowej Spółki, zasilić konto Funduszu o dodatkowe środki pieniężne pochodzące ze środków obrotowych firmy. Decyzja w tej sprawie będzie podejmowana corocznie odrębnym zarządzeniem i będzie obowiązywała jedynie w danym roku kalendarzowym.

W 2010 r. Spółka na podstawie zarządzenia z dnia 15 stycznia 2010 r. dokonała dodatkowej wpłaty na rachunek ZFŚS ze środków obrotowych celem zasilenia tego rachunku zgodnie z ww. zapisem w regulaminie ZFŚS. Spółka zaliczyła kwotę dodatkowego odpisu na ZFŚS jako koszt uzyskania przychodu.

W świetle powyższego dla celów podatkowych dodatkowe odpisy i zwiększenia na ZFŚS tworzone w wysokości określonej w Regulaminie ZFŚS do którego odsyła obowiązujący w Spółce Regulamin Wynagradzania stanowią koszt uzyskania przychodów na takich samych zasadach jak odpisy, o których mowa w art. 5 ustawy o ZFŚS, o ile ich równowartość przekazana została na wyodrębniony rachunek bankowy Funduszu. Kwota odpisu stanowi koszt uzyskania przychodu w momencie przekazania środków na rachunek ZFŚS.

Stanowisko Spółki należy uznać zatem za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.