INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2010 r. (data wpływu 8 lutego 2011 r.) uzupełniony pismem z dnia 27 kwietnia 2011 r. (data wpływu 29 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet wypłacanych pracownikom – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet wypłacanych pracownikom.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie usług transportowych. Zatrudnia kierowców, którzy wykonują obowiązki kierowcy zarówno na terytorium kraju jak też poza jego granicami. W siedzibie firmy przebywają sporadycznie, np. przy wypłacie wynagrodzenia, czy też przy awarii pojazdu. W umowie o pracę Wnioskodawca ma określone miejsce wykonywania pracy – na terytorium kraju oraz poza terytorium kraju, a także ma podane dane siedziby firmy. Firma Wnioskodawcy prowadzi ewidencję czasu pracy kierowców dla potrzeb Inspektora Transportu Drogowego. Na podstawie tych ewidencji Wnioskodawca jest w stanie przeanalizować czas pracy kierowcy jak też określić miejsce jego przebywania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kosztami uzyskania przychodów są diety wypłacone na rzecz pracowników...

Zdaniem Wnioskodawcy, kierowca z tytułu charakteru swojej pracy przez większość czasu pracy przebywa poza siedzibą firmy wykonując obowiązki związane z umową o pracę. W okresie trwania zatrudnienia ponosi różne koszty związane z pobytem poza siedzibą firmy (koszty noclegu, wyżywienia). W związku z tym wypłata kwoty z tytułu delegacji pokryje koszty związane z pobytem pracownika w delegacji. Wnioskodawca uważa, że wypłacone pracownikom diety może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Zatem, przedsiębiorca ponosząc wydatki związane z wyjazdem służbowym pracowników może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszystkie faktycznie poniesione wydatki, jeżeli ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na osiągnięcie przychodu, o ile nie są one wyszczególnione jako nie stanowiące takich kosztów.

W katalogu przepisu art. 23 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarto zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia, co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez pracodawcę na diety bądź z innego tytułu, w związku z odbywaniem podróży służbowych pracowników.

W konsekwencji niezależnie od tego, czy wypłacane pracownikom – kierowcom środki pieniężne będą elementem wynagrodzenia podlegającym opodatkowaniu, czy też na podstawie odrębnych przepisów, zgodnie z przepisami prawa pracy – dietą lub inną należnością, mogą stanowić u pracodawcy koszt uzyskania przychodów, jeśli oczywiście spełnią dyspozycję uprzednio cytowanego art. 22 ust. 1.

Należy podkreślić, że pojęcie "podróż służbowa pracownika" należy do zakresu prawa pracy – art. 77⁵ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (t.j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii dotyczącej obowiązku czy zasadności wypłacania przez Wnioskodawcę diet i należności za czas pracy nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Jednocześnie, interpretacja dotyczy jedynie możliwości zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, a nie przesądza o ich potrącalności.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.